Louis Philippe de Ségur
Louis Philippe, hrabia de Ségur (ur. 10 grudnia 1753, zm. 27 sierpnia 1830) był francuskim dyplomatą.
Pochodził z rodziny o tradycjach patriotycznych. Ojciec Philippe-Henri de Ségur, był marszałkiem Francji, brat Joseph-Alexandre de Ségur - marszałkiem polnym i pisarzem, a syn Philippe Paul de Ségur - został generałem brygady i historykiem. 30 kwietnia 1777 ożenił się z Antoinette Élisabeth d'Aguesseau, z którą doczekał się trzech synów i córki:
- Octave-Henri Gabriel, hrabia Ségur (1779–1818), żołnierz
- Philippe-Paul, hrabia Ségur (1780–1873), generał i historyk
- Olivier-Alexandre de Ségur (1790–1791)
- Laure Antoinette de Ségur (1778–1812), żona Louisa Auguste'a Vallet de La Touche, barona Villeneuve, markiza BlancÄ
W 1783 podążył wraz z generałem de Rochambeau do USA by wspomóc kolonistów w wojnie z Brytyjczykami. Uzyskał tam stopień pułkownika. W latach 1785–1789 był posłem francuskim w Petersburgu. Zdobył zaufanie cesarzowej Katarzyny II, zaprzyjaźnił się z władczynią, a jako człowiek o uzdolnieniach literackich, napisał kilka komedii, które wystawił teatr cesarzowej. Był rzecznikiem polityki zbliżenia do Rosji. W styczniu 1787 zawarł bardzo korzystny traktat handlowy z Rosją. Do Francji powrócił w 1789.
Jako sympatyk rewolucji, pozostał w służbach dyplomatycznych i w roku 1791 został wysłany w misję do Berlina, gdzie przyjęto go chłodno i wrogo. Po pojedynku, który tam stoczył, musiał opuścić stolicę Prus. Do 1801 roku był na politycznej emeryturze. W roku 1801 Napoleon Bonaparte zaangażował go do prac legislatywy. Był posłem do 1803 roku.
W roku 1813 został senatorem. W 1814 Ségur zagłosował za zesłaniem Napoleona na Elbę i wszedł do Izby Parów, jednak poparł Napoleona w czasie jego Stu Dni, za co został pozbawiony stanowisk, gdy wojska Napoleona zostały rozgromione w 1815 roku. Za Napoleona został hrabią i senatorem, za Restauracji Burbonów parem.
Niektóre dzieła Ségura
[edytuj | edytuj kod]- Histoire des principaux évènements du règne de Fréderic-Guillaume II (1800)
- Pensées politiques (Paris, 1795)
- Histoire de France (kilka tomów 1824-1834)
- Histoire des juifs (1827)
- Mémoires (3 vols., 1824)
- Contes (1809)
- Jego Œuvres complètes ("Dzieła zebrane") opublikowano w 1824 roku w 34 tomach.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zbigniew Anusik, Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787-1792, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego Łódź 2000, s. 164, 169, 187, 195, 197, 202, 262, 270, 277, 309, 323, 415, 443-446, 458, 463-465, 506, 543.
- A Cornereau, "La Mission du comte de Ségur dans la xviii' division militaire," in the Mémoires de la Société bourguignonne de géographie et d'histoire (vol. 17, 1901)
- Thomas Balch, Les Français en Amérique pendant la guerre de l'Indépendance des Etats-Unis 1777-1783, 1872.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Louis Philippe de Ségur – dzieła w bibliotece Polona
- ISNI: 0000000121024747
- VIAF: 76361034
- LCCN: n82152242
- GND: 100130828
- LIBRIS: sq47dtxb5n6qq9w
- BnF: 12185861w
- SUDOC: 030445825
- NLA: 35650522
- NKC: js2007400423
- BNE: XX1436330
- NTA: 069605157
- BIBSYS: 90638737
- CiNii: DA06391396
- Open Library: OL2074423A
- PLWABN: 9810546330405606
- NUKAT: n2007122051
- J9U: 987007274453505171
- PTBNP: 158206
- CANTIC: a10293668
- NSK: 000106469
- CONOR: 225291107
- ΕΒΕ: 75918
- BLBNB: 000218122
- RISM: people/145705