Przejdź do zawartości

Mâhidevrân

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Baş Kadin Mâhidevrân Gülbahar Hatun
Mâhidevrân Gülbahar
"
Dane biograficzne
Dynastia

Osmanowie

Data urodzenia

1500

Data śmierci

3 lutego 1581
Bursa, Imperium Osmańskie

Miejsce spoczynku

Muradiye Külliyesi

Ojciec

Nieznany

Matka

Nieznana

Dzieci

Mustafa

Grobowiec Mâhidevrân i Mustafy w Bursie
Wnętrze grobowca Mâhidevrân i Mustafy

Mâhidevrân Gülbahar, Mâhidevrân (osmańskotur. ماه دوران سلطان; ur. 1500, zm. 3 lutego 1581) – konkubina osmańskiego sułtana Sulejmana, matka Mustafy (następcy tronu). Pochodziła prawdopodobnie z Albanii[1] lub Czarnogóry[2]

Nieznane są imiona rodziców ani jej imię, które nosiła przed przybyciem do haremu. Wykluczyć natomiast można jej królewskie pochodzenie.[3] Plotka o jej królewskim pochodzeniu wynikała z tego, że jako konkubina sułtańska, niewolnica miała szeroki wachlarz uprawnień, m.in. mogła udzielać się charytatywnie.

Znana była również jako Gülbahar, Gülbehar, Gülfrem, Gülden. Jej imię z osmańskotureckiego znaczy „ta, która jest zawsze piękna”, „ta, której uroda nigdy nie przemija” lub „piękno wszech czasów”. Sulejman nazywał ją Gülbahar (gül: róża; bahar: wiosna).

Przyszłemu sułtanowi (wówczas księciu) Mâhidevrân urodziła księcia Mustafę (1515). Często przypisuje się jej także dzieci takie jak sułtanka Raziye czy książę Ahmed. W rzeczywistości jednak żadne z nich nie było jej dzieckiem z prostej przyczyny - Raziye przyszła na świat w Manisie w 1513 roku. Istnieje zapisek haremowy, z którego wynika, że do 1515 roku pensję w wysokości pięciu asper dziennie otrzymywały trzy konkubiny. Dwie pozostałe otrzymywały pensję w wysokości czterech asper. Owa pensja w przypadku Mahidevran wzrosła w 1515 roku, a zatem po narodzinach Mustafy. Wcześniej ani później takiego wzrostu nie odnotowano. [4] Z kolei wspominany przez wielu książę Ahmed nigdy nie istniał.

Kilka miesięcy po koronacji w 1520[5] roku do haremu sułtana Sulejmana sprowadzono ruską niewolnicę Roksolanę (pochodzącą z terenów ówczesnej Rzeczypospolitej, a dzisiejszej Ukrainy), porwaną przez Tatarów. Roksolana stała się najpierw faworytą sułtana, a później jego prawowitą żoną. Urodziła ona pierwszego syna Mehmeda w roku 1521 (zmarł w 1543).Nieustająca rywalizacja pomiędzy obiema kobietami była częściowo tłumiona przez Ayşe Hafsę, matkę sułtana Sulejmana Wspaniałego. W 1533 roku Mustafa objął w zarząd prowincję Manisę i Mâhidevrân wraz z nim opuściła Eski Saray.

Mâhidevrân otrzymała w 1521 roku tytuł Baş Kadın/Baş Hatun[6]. Tytuł ten przysługiwał matce najstarszego żyjącego księcia.[7] W rzeczywistości nigdy nie była sułtanką, ponieważ nie została wzniesiona do rangi Valide lub Haseki[8] [9].

W kulturze

[edytuj | edytuj kod]

Mâhidevrân jest ważną postacią w tureckim hicie eksportowym Wspaniałe stulecie. W rolę tę wcieliła się Nur Fettahoğlu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leslie Peirce, The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, 1993, s. 55 (ang.).
  2. Leslie Peirce, Roksolana: Władczyni Wschodu, 28 lutego 2018, s. 88 (pol.).
  3. Leslie Peirce, The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, 1993, s. 55, Cytat: "A slave concubine of disputed origin—possibly Albanian or Circassian— Mahidevran appears among the seventeen women of the harem listed in an undated register of Süleyman’s princely household at Manisa." (ang.).
  4. Peirce Leslie, The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, 1993, s. 55 (ang.).
  5. Leslie Peirce, Roksolana: Władczyni Wschodu, 28 lutego 2018, s. 17, Cytat: Roksolana miała szczęście: została wybrana w ciągu kilku miesięcy po wstąpieniu na tron Sulejmana (co miało miejsce we wrześniu 1520 roku) - dziesiątego sułtana dynastii osmańskiej. (pol.).
  6. Tytuły używane zamiennie.
  7. Leslie Peirce, Roksolana: Władczyni Wschodu, 21 lutego 2018, s. 81 (pol.), W 1521 roku w wyniku epidemii czarnej ospy zmarli pozostali synowie (oraz córka - sułtanka Raziye{1513-1521}) Sulejmana I Wspaniałego. Byli to Mahmud (1512/13-1521) oraz Murad (1518-1521).
  8. M. Çağatay Uluçay, Padişahların kadınları ve kızları, Türk Tarih Kurumu, 1985 [dostęp 2023-06-25] (tur.).
  9. Leslie P. Peirce, The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, s. 12, ISBN 978-0-19-508677-5 [dostęp 2023-06-25] (ang.).