Magneton jądrowy

Magneton jądrowy (symbol μ_N) – stała fizyczna o wymiarze momentu magnetycznego. Zdefiniowany jest jako:

$\mu _{\mathrm {N} }={\frac {e\hbar }{2m_{p}}},$

gdzie:

$e$ – ładunek elementarny,

$\hbar$ – zredukowana stała Plancka,

$m_{p}$ – masa spoczynkowa protonu.

W układzie SI jego wartość wynosi:

μ_N = 5,050 783 7461(15) × 10⁻²⁷ J·T⁻¹.

Magneton jądrowy jest naturalną jednostką służącą do wyrażania magnetycznego momentu dipolowego ciężkich cząstek takich jak nukleony i jądra atomowe. Natomiast moment dipolowy elektronu, o wiele większy ze względu na większy stosunek ładunku do masy, jest wyrażany w magnetonach Bohra, μ_B,

1 μ_B ≈ 1836 μ_N.