Przejdź do zawartości

Marcin Tybura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcin Tybura
Pseudonim

Tybur

Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1985
Uniejów

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

191 cm

Masa ciała

114 kg

Styl walki

MMA

Trenowany przez

Andrzej Kościelski

Debiut

2011

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

ciężka

Klub

Jackson-Wink MMA (dawniej)
Syndicate MMA (od 2019)
Ankos MMA (od 2020)

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

35

Zwycięstwa

26

Przez nokauty

10

Przez poddania

7

Przez decyzje

9

Porażki

9

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 17 listopada 2024.

Marcin Tybura (ur. 9 listopada 1985 w Uniejowie) – polski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)[1]. Zwycięzca turnieju M-1 Grand Prix 2013 oraz mistrz M-1 Global wagi ciężkiej w latach 2014–2015. Od 2015 związany z UFC.

Wczesne życie

[edytuj | edytuj kod]

Treningi MMA rozpoczął w 2006 roku po tym, jak przyjaciel zapoznał go z tym sportem. W ciągu kilku tygodni zaczął odczuwać potrzebę rywalizacji. Zawodowo zadebiutował jednak dopiero kilka lat później[2].

Uzyskał tytuł magistra wychowania fizycznego na Uniwersytecie Łódzkim[2].

Kariera MMA

[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera

[edytuj | edytuj kod]

Marcin zadebiutował w MMA w listopadzie 2011 roku, wygrywając turniej na Mistrzostwach Polski MMA, które odbywały się w Chorzowie[3]. Kilkanaście dni później wziął udział w kolejnym turnieju Carphatian Primus Belt, który miał miejsce tym razem w Rzeszowie – Tybura zwyciężył w eliminacyjnym pojedynku przed czasem i zakwalifikował się do ćwierćfinału[4]. Na początku 2012 roku zorganizowano ćwierćfinały turnieju. Tybura swój pojedynek wygrał, również przed czasem dusząc rywala, ale do półfinałów nie doszło z niewiadomego powodu (nie zorganizowano kolejnej gali na których miały się odbyć półfinały turnieju)[5]. Zamiast tego zmierzył się w walce wieczoru z Szymonem Bajorem na Prime FC 1 w Mielcu, którą wygrał na punkty po dogrywce[6].

Start w turnieju M-1

[edytuj | edytuj kod]

21 stycznia 2013 roku związał się z czołową europejską organizacją M-1 Global na okres 2 lat, czyli według kontraktu ma mieć zagwarantowane min. sześć walk[7]. Do pierwszej jego walki doszło niecały miesiąc później na M-1 Challenge 37, zmierzył się w walce o prawo bycia rezerwowym na kwietniowym turnieju wagi ciężkiej M-1 Grad Prix 2013 z Dienisem Komkinem[8]. Polak wygrał pojedynek kompletnie demolując rywala ciosami który w przerwie między rundami poddał walkę[9].

Do kwietniowego turnieju wagi ciężkiej M-1 Grand Prix 2013 zostali zaproszeni: mistrz M-1 w wadze ciężkiej Kenny Garner, Konstantīns Gluhovs, Magomied Malikow, weteran światowych ringów Jeff Monson, wielokrotny mistrz w kickboxingu oraz zawodnik Bellatora Aleksiej Kudin, Francuski grappler Chaban Ka, Ibragim Ibragimow, Denis Smoldariew oraz jako rezerwowy na wypadek kontuzji któregoś zawodnika Marcin Tybura. W ćwierćfinałach zwyciężali Gluhovs, Malikow, Smoldariev oraz Chaban Ka. Do pierwszego półfinału miało dojść 21 sierpnia między Malikowem a Chaban Ka ale kontuzja wykluczyła Malikowa z turnieju. Natychmiast na jego miejsce wskoczył rezerwowy Tybura[10] który w półfinale pokonał Francuza przez TKO w 1. rundzie kwalifikując się do finału[11]. Drugi półfinał również nie obył się bez problemów, rywal Gluhovsa, Estończyk Smoldariev został kontuzjowany i nie mógł zmierzyć się z Łotyszem więc organizatorzy postanowili anulować drugi półfinał i automatycznie przenieść Gluhovsa do finału[12]. Finał miał miejsce 20 października na M-1 Challenge 42[13]. Tybura zaraz po rozpoczęciu pojedynku sprowadził na ziemie Gluhovsa, zachodząc go przy tym zza plecy i próbując go natychmiast poddać duszeniem. Początkowo Łotysz sukcesywnie się bronił przed próbami poddań, więc Tybura zaczął uderzać krótkimi ciosami co w pewnym momencie poskutkowało i pozwoliło na zapięcie ciasnego duszenia, które Łotysz musiał poddać pod koniec 1. rundy. Tybura zwyciężył w całym turnieju inkasując czek na 1. milion rubli (ok 95 tys. zł) oraz prawo do pojedynku o pas mistrzowski w wadze ciężkiej[14].

Drabinka turnieju:

ĆwierćfinałyPółfinałyFinał
FrancjaChaban KaPOD1
BiałoruśAleksiej Kudin
PolskaMarcin TyburaTKO1
FrancjaChaban Ka
RosjaMagomied MalikowTKO2
Stany ZjednoczoneJeff Monsonkont.
PolskaMarcin TyburaPOD1
ŁotwaKonstantīns Gluhovs
ŁotwaKonstantīns GluhovsDEC3
Stany ZjednoczoneKenny Garner
EstoniaDenis Smoldariewkont.
ŁotwaKonstantīns Gluhovsw/o
EstoniaDenis SmoldariewTKO1
RosjaIbragim Ibragimow

Walka rezerwowa:

  • Polska Marcin Tybura vs Rosja Dienis Komkin – zwycięstwo Tybury przez TKO w 1. rundzie

Mistrzostwo M-1

[edytuj | edytuj kod]

Rywalem Tybury, który zapewnił sobie prawo walki o pas wygrywając turniej M-1 Grand Prix okazał się inny Polak – Damian Grabowski, który zdobył mistrzostwo pod koniec 2013 roku, zwyciężając ówczesnego mistrza Amerykanina Kenny’ego Garnera. 23 stycznia 2014 została ogłoszona walka o tytuł, starcie zaplanowano na 14 marca 2014[15] lecz ostatecznie nie doszło do niego z powodu kontuzji szyi u Grabowskiego, której nabawił się na kilkanaście dni przed walką. Postanowiono przełożyć pojedynek na lato 2014[16]. By przygotowania Tybury nie poszły na marne, organizatorzy zestawili go z Chorwatem Maro Perakiem z którym się zmierzył 4 kwietnia na gali M-1 Challenge 47[17]. Perak postawił duże wymagania m.in. trafiając kilkukrotnie mocnymi ciosami w stójce, ale Polak posiadał lepsze umiejętności zapaśnicze i grapplerskie, co przełożyło się na dominację w parterze i ostateczną wygraną przez TKO w 3. rundzie po wycieńczającym pojedynku[18].

15 sierpnia 2014 stoczył przełożony „polsko-polski” pojedynek o pas mistrza wagi ciężkiej z Damianem Grabowskim na pięćdziesiątej gali M-1[19]. Tybura nieoczekiwanie poddał faworyzowanego Grabowskiego już na początku 1. rundy duszeniem rękoma i odebrał mu tytuł mistrza zostając jednocześnie jednym z najbardziej utytułowanych zawodników M-1 w historii tej organizacji (pas mistrzowski i wygrany turniej Grand Prix)[20].

2 maja 2015 stoczył „superfight” z mistrzem M-1 wagi półciężkiej Niemcem Stephanem Pützem[21]. Tybura przegrał pojedynek wskutek otrzymanych obrażeń, przez które nie został dopuszczony do kontynuowania pojedynku, notując tym samym pierwszą zawodową porażkę[22].

Po dwóch udanych obronach pasa (przeciwko Denisowi Smoldariewowi i Ante Deliji) 13 grudnia 2015 zwakował mistrzostwo wagi ciężkiej z powodu wygasającego kontraktu na początku 2016[23], a 21 stycznia 2016 podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship[24].

UFC

[edytuj | edytuj kod]

W debiucie dla amerykańskiej organizacji, który odbył 10 kwietnia 2016 na UFC Fight Night: Rothwell vs. dos Santos zmierzył się z Amerykaninem Timothym Johnsonem[25]. Przegrał jednogłośnie na punkty[26].

W kolejnej walce, 6 sierpnia 2016 na UFC Fight Night: Rodríguez vs Caceres, znokautował w 2. rundzie wysokim kopnięciem w głowę Czecha Viktora Peštę[27]. Za tę wygraną otrzymał również dodatkowy bonus finansowy w ramach występu wieczoru, w wysokości 50 tys. USD[28].

W kolejnym starciu, które odbył 4 marca 2017 roku na UFC 209 zmierzył się z Brazylijczykiem, Luisem Henrique[29]. Wygrał walkę przez TKO w trzeciej rundzie[30].

17 czerwca 2017 podczas gali UFC Fight Night: Holm vs. Correia pokonał byłego mistrza UFC wagi ciężkiej, Białorusina Andreja Arłouskiego jednogłośnie na punkty[31][32].

19 listopada 2017 roku na gali UFC w Sydney miał zmierzyć się z Markiem Huntem[33]. Hunt został wycofany z walki przez UFC, a nowym rywalem Tybury został Fabrício Werdum[34]. Walkę przegrał przez jednogłośną decyzję[35]

Kolejną porażkę odnotował w walce z Derrickiem Lewisem, kiedy to 18 lutego 2018 roku na gali UFC Fight Night 126 przegrał przez techniczny nokaut[36][37].

22 lipca 2018 roku na gali UFC Fight Night 134 zmierzył się ze Stefanem Struve[38]. Walkę wygrał przez jednogłośną decyzję[39].

Następnie stoczył walkę z Szamilem Abdurachimowem, w terminie 20 kwietnia 2019 roku na gali UFC Fight Night 149[40]. Przegrał przez TKO w drugiej rundzie[41].

14 września 2019 roku na UFC on ESPN+ 16 zmierzył się z Augusto Sakai'em[42]. Tybura odniósł drugą porażkę z rzędu, gdyż został znokautowany w 59 sekund od rozpoczęcia walki[43].

29 lutego 2020 roku wystąpił na gali UFC on ESPN+ 27, gdzie podjął Mołdawianina, Sergieja Spiwaka[44]. Tybura przełamał passę dwóch porażek i zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów[45].

Oczekiwano, że 11 lipca 2020 roku na gali UFC 251 stoczy walkę z Alexandrem Romanovem[46]. Romanov został jednak wycofany z gali z powodu zarażenia się wirusem COVID-19 i został zastąpiony przez debiutującego w UFC Maxima Griszyna[47]. Tybura wygrał walkę przez jednogłośną decyzję[48].

11 października 2020 roku na gali UFC Fight Night 179 pokonał Bena Rothwella przez jednogłośną decyzję[49][50].

19 grudnia 2020 roku doszło do walki Tybury z Gregiem Hardy'm, podczas UFC Fight Night 183[51]. Walkę wygrał w drugiej rundzie przez techniczny nokaut[52]. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę za występ wieczoru[53].

Oczekiwano, że 27 marca 2021 roku zawalczy z Błagojem Iwanowem na UFC 260[54], jednak Bułgar wycofał się z walki z powodu kontuzji[55]. Następnie Tybura zmierzył się z Waltem Harrisem 5 czerwca 2021 roku na gali UFC Fight Night: Rozenstruik vs. Sakai. Po przetrwaniu początkowej dominacji Harrisa, Tybura obalił go i wykończył ciosami w parterze[56]. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę w postaci bonusu za występ wieczoru[57].

Podczas UFC 267, które odbyło się 30 października w Abu Zabi zmierzył się z Rosjaninem, Aleksandrem Wołkowem[58]. Przegrał jednogłośną decyzją sędziów. Dwóch z sędziów punktowało go 30-27 na korzyść Wołkowa, a jeden z nich uznał, że Polak wygrał drugą rundę i punktował 29-28[59].

20 sierpnia 2022 roku na UFC 278 doszło do jego walki z niepokonanym mołdawskim zapaśnikiem, Alexandrem Romanovem[60]. Zwycięstwo po trzech rundach odniósł większościową decyzją sędziów Marcin Tybura, który zafundował rywalowi pierwszą porażkę w karierze[61]. Po tym zwycięstwie awansował do pierwszej dziesiątki oficjalnego rankingu UFC wagi ciężkiej[62].

Na gali UFC Fight Night: Lewis vs. Spivac, która odbyła się 4 lutego 2023 roku skrzyżował rękawice z klasyfikowanym (przed tym pojedynkiem) na 15. pozycji rankingu wagi ciężkiej UFC, Bułgarem, Błagojem Iwanowem[63]. Tybura po trzech rundach walki zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów (29-28, 29-28, 30-27) i dopisał do swojego rekordu kolejne zwycięstwo[64].

22 lipca 2023 podczas głównej walki wieczoru gali UFC Fight Night: Aspinall vs. Tybura zmierzył się w konfrontacji z nr. 5 rankingu UFC, Tomem Aspinallem[65]. Przegrał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie[66].

W kolejnej walce, którą stoczył 16 marca 2024 pokonał przez poddanie już w pierwszej rundzie Taia Tuivasę[67][68]. Pierwotnie to starcie miało odbyć się 17 lutego 2024 na wydarzeniu UFC 298 w Anaheim, jednak jak poinformował Dana White pojedynek australijsko-polski został główną walką wieczoru gali UFC Fight Night w Las Vegas[69]. Tubura po zwycięstwie został doceniony przez amerykańską organizacją dodatkowym bonusem za występ wieczoru[70]. Dodatkowo po zwycięstwie z Australijczykiem awansował na 8 miejsce w oficjalnym rankingu UFC wagi ciężkiej[71].

10 sierpnia 2024 podczas gali UFC Fight Night 242 przystąpił do rewanżowego starcia z Mołdawianinem, Sergiejem Spiwakiem[72]. Już w pierwszej rundzie został poddany przez rywala tzw. balachą (dźwignia na staw łokciowy)[73]. Po porażce zanotował spadek w rankingu UFC wagi ciężkiej na 9 miejsce[74].

Podczas gali UFC 309, która odbyła się 16 listopada w Nowym Jorku zmierzył się z niepokonanym Jhonatą Dinizem[75]. Tybura rozbił rywala dewastującymi łokciami, przez co Brazylijczyk po drugiej rundzie nie został dopuszczony do dalszej walki[76].

Walka bokserska

[edytuj | edytuj kod]

26 kwietnia 2017 roku ogłoszono, że Tybura wystąpi 13 maja 2017 roku na charytatywnej IV Gali Biznes Boxing Polska, z której dochód w całości wesprze Szlachetną Paczkę. W pokazowej walce zmierzył się z redaktorem naczelnym Super Expressu, Sławomirem Jastrzębowskim[77]. Pojedynek zakończył się dziwną decyzją sędziów, którzy uznali walkę za nieodbytą[78][79].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki

[edytuj | edytuj kod]
  • 2011: Mistrzostwa Polski w MMA – 1. miejsce w kat. open
  • 2012: Carphatian Primus Belt – półfinalista turnieju w turnieju wagi ciężkiej
  • 2013: M-1 Grand Prix 2013 – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
  • 2014–2015: mistrz M-1 Global w wadze ciężkiej

Brazylijskie jiu-jitsu

[edytuj | edytuj kod]
  • I miejsce – VII Puchar Polski w BJJ (Konin 2009)[80]
  • II miejsce – World Pro BJJ Championship (Warszawa 2011)
  • I miejsce – Abu Dhabi World Pro Trials (Birmingham 2012)[81]
  • III miejsce – Mistrzostwa Europy IBJJF (Lizbona 2012)
  • II miejsce – Abu Dhabi World Pro (Abu Zabi 2013)[82]

Lista zawodowych walk w MMA

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 26-9 Brazylia Jhonata Diniz (8-0) TKO (przerwanie przez lekarza) 2 5:00 UFC 309 16.11.2024 Stany Zjednoczone Nowy Jork
Przegrana 25-9 Mołdawia Sergiej Spiwak (16-4) Poddanie (dźwignia na staw łokciowy) 1 1:44 UFC Fight Night: Tybura vs. Spivac 2 10.08.2024 Stany Zjednoczone Las Vegas Main Event
Wygrana 25-8 Australia Tai Tuivasa (14-6) Techniczne poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:08 UFC Fight Night: Tuivasa vs. Tybura 16.03.2024 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru. Main Event
Przegrana 24-8 Anglia Tom Aspinall (12-3) TKO (ciosy pięściami) 1 1:13 UFC Fight Night: Aspinall vs. Tybura 22.07.2023 Anglia Londyn Main Event
Wygrana 24-7 Bułgaria Błagoj Iwanow (19-4. 1NC) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Lewis vs. Spivac 04.02.2023 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 23-7 Mołdawia Alexandr Romanov (16-0) Decyzja (większościowa) 3 5:00 UFC 278 20.08.2022 Stany Zjednoczone Salt Lake City
Przegrana 22-7 Rosja Aleksandr Wołkow (33-9) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 267 30.10.2021 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi
Wygrana 22-6 Stany Zjednoczone Walt Harris (13-9) TKO (ciosy w parterze) 1 4:06 UFC Fight Night: Rozenstruik vs. Sakai 05.06.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru. Co-Main Event
Wygrana 21-6 Stany Zjednoczone Greg Hardy (7-2) TKO (ciosy w parterze) 2 4:31 UFC Fight Night: Thompson vs. Neal 19.12.2020 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru.
Wygrana 20-6 Stany Zjednoczone Ben Rothwell (38-12) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Moraes vs. Sandhagen 10.10.2020 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi
Wygrana 19-6 Rosja Maksim Griszyn (30-7-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 251 11.07.2020 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi
Wygrana 18-6 Mołdawia Sergiej Spiwak (10-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC on ESPN+ 27: Benavidez vs. Figueiredo 29.02.2020 Stany Zjednoczone Norfolk
Przegrana 17-6 Brazylia Augusto Sakai (13-1-1) KO (ciosy pięściami) 1 0:59 UFC on ESPN+ 16: Cowboy vs. Gaethje 14.09.2019 Kanada Vancouver
Przegrana 17-5 Rosja Szamil Abdurachimow (19-4) TKO (ciosy pięściami) 2 3:15 UFC on ESPN+ 7: Olejnik vs. Overeem 20.04.2019 Rosja Petersburg
Wygrana 17-4 Holandia Stefan Struve (28-10) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Shogun vs. Smith 22.07.2018 Niemcy Hamburg
Przegrana 16-4 Stany Zjednoczone Derrick Lewis (18-5) TKO (uderzenia w parterze) 3 2:48 UFC Fight Night: Cowboy vs. Medeiros 18.02.2018 Stany Zjednoczone Austin
Przegrana 16-3 Brazylia Fabricio Werdum (22-7-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC Fight Night 121: Werdum vs. Tybura 19.11.2017 Australia Sydney Main Event
Wygrana 16-2 Białoruś Andrej Arłouski (25-14) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Holm vs. Correia 17.06.2017 Singapur Kallang Co-Main Event
Wygrana 15-2 Brazylia Luis Henrique (10-2) TKO (ciosy w parterze) 3 3:46 UFC 209 04.03.2017 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 14-2 Czechy Viktor Pešta (10-2) KO (wysokie kopnięcie) 2 0:53 UFC Fight Night: Rodríguez vs Caceres 06.08.2016 Stany Zjednoczone Salt Lake City Bonus za występ wieczoru.
Przegrana 13-2 Stany Zjednoczone Timothy Johnson (9-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Rothwell vs. dos Santos 10.04.2016 Chorwacja Zagrzeb Debiut w UFC.
Wygrana 13-1 Chorwacja Ante Delija (14-2) TKO (kontuzja nogi – złamanie) 1 2:21 M-1 Challenge 61: Battle of Narts 20.09.2015 Rosja Nazrań Obronił pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej.
Przegrana 12-1 Niemcy Stephan Pütz (12-1) TKO (przerwanie przez lekarza) 3 3:48 M-1 Challenge 57 02.05.2015 Rosja Orenburg Superfight
Wygrana 12-0 Estonia Denis Smoldariew (9-0) Poddanie (duszenie za pleców) 1 1:24 M-1 Challenge 53 25.11.2014 Pekin Obronił pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej.
Wygrana 11-0 Polska Damian Grabowski (19-2) Poddanie (duszenie północ-południe) 1 1:28 M-1 Challenge 50 15.08.2014 Rosja Petersburg Zdobył pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej. Bonus za poddanie wieczoru.
Wygrana 10-0 Chorwacja Maro Perak (23-3-1) TKO (ciosy pięściami) 3 3:26 M-1 Challenge 47 04.04.2014 Rosja Orenburg
Wygrana 9-0 Łotwa Konstantīns Gluhovs (26-12) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:30 M-1 Challenge 42 20.10.2013 Rosja Petersburg Finał turnieju M-1 Grand Prix 2013. Bonus za poddanie wieczoru.
Wygrana 8-0 Francja Chaban Ka (6-1-1) TKO (ciosy pięściami) 1 2:05 M-1 Challenge 41 21.08.2013 Rosja Petersburg Półfinał turnieju M-1 Grand Prix 2013.
Wygrana 7-0 Rosja Dienis Komkin (13-11) TKO (niezdolność do walki) 1 5:00 M-1 Challenge 37 27.02.2013 Rosja Orenburg Debut w M-1 Global. Walka rezerwowa turnieju M-1 Grand Prix 2013.
Wygrana 6-0 Polska Krystian Kopytowski (3-0) TKO (niezdolność do walki) 3 1:53 Gladiator Arena 4 08.12.2012 Polska Pyrzyce
Wygrana 5-0 Polska Szymon Bajor (9-1) Decyzja (niejednogłośna) 3 3:00 Prime FC 1 – Bajor vs. Tybura 01.06.2012 Polska Mielec Main Event
Wygrana 4-0 Polska Andrzej Kosecki (1-3) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 3:17 Carphatian Primus Belt – Runda 2 24.02.2012 Polska Rzeszów Ćwierćfinał turnieju.
Wygrana 3-0 Polska Stanisław Ślusakowicz (1-1) Poddanie (duszenie trójkątne) 1 3:20 Carphatian Primus Belt – Runda 1 13.11.2011 Polska Rzeszów Pierwsza runda turnieju.
Wygrana 2-0 Polska Adam Wieczorek (0-0) Decyzja (jednogłośna) 2 5:00 Mistrzostwa Polski MMA – Finały 05.11.2011 Polska Chorzów Finał turnieju.
Wygrana 1-0 Polska Robert Marcok (0-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 3:48 Mistrzostwa Polski MMA – Finały 05.11.2011 Polska Chorzów Półfinał turnieju.

[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Sherdog.com, Marcin [online], Sherdog [dostęp 2024-03-17] (ang.).
  2. ↑ a b O mnie [online], marcintybura.pl [dostęp 2021-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-21].
  3. ↑ Karol Dąbrowski, I Mistrzostwa Polski MMA: Finał – wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 8 listopada 2011 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  4. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, Olimp Extre Fight: Carpathian Primus Belt - wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 13 listopada 2011 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  5. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, OEF: Carpathian Primus Belt runda 2 - wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 25 lutego 2012 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  6. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, Prime FC 1 - wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 1 czerwca 2012 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  7. ↑ Marcin Tybura podpisał kontrakt z M-1 Global. Fightsport.pl, 2013-01-21. (pol.).
  8. ↑ Tomasz Nowosielski, Marcin Tybura vs Denis Komkin na M-1 Challenge 37 | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 lutego 2013 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  9. ↑ Marcin Tybura broni honoru Polaków na M-1 Challenge 37 [online], MMANews, 27 lutego 2013 [dostęp 2022-08-20].
  10. ↑ Karol Dabrowski: Marcin Tybura wystąpi w półfinale M-1 Grand Prix 2013. mmarocks.pl, 2013-07-23. (pol.).
  11. ↑ Karol Dąbrowski, M-1 Challenge 41: Marcin Tybura vs. Chaban Ka – video | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 22 sierpnia 2013 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  12. ↑ Denis Smoldarev wypada z M-1 Grand Prix 2013!. fightsport.pl, 2013-08-18. (pol.).
  13. ↑ Karol Dąbrowski, M-1 Challenge 42: Monson vs. Ishii - rozpiska | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 15 października 2013 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  14. ↑ Wojslaw Rysiewski: Marcin Tybura wygrał Grand Prix M-1 w wadze ciężkiej. mmarocks.pl, 2013-10-20. (pol.).
  15. ↑ Karol Dabrowski: Damian Grabowski vs. Marcin Tybura na M-1 Challenge 46. mmarocks.pl, 2014-01-23. (pol.).
  16. ↑ Walka Damian Grabowski vs. Marcin Tybura przełożona na lato 2014. mmania.pl, 2014-03-06. (pol.).
  17. ↑ Marcin Tybura vs. Maro Perak na M-1 Challenge 47. fight24.pl, 2014-03-11. (pol.).
  18. ↑ Marcin Tybura vs. Maro Perak, M-1 Challenge 47 | MMA Bout [online], Tapology [dostęp 2022-08-21] (ang.).
  19. ↑ Tybura vs Grabowsk na M-1 Challenge 50! [online], www.extreme.banzaj.pl [dostęp 2022-08-20].
  20. ↑ n, M-1 Challenge 50 wyniki: Marcin Tybura poddał Damiana Grabowskiego [online], CHOKES.PL – MMA, BJJ, Techniki, Newsy [dostęp 2022-08-20] (ang.).
  21. ↑ Marcin Tybura vs. Stephan Puetz na M-1 Challenge 57 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  22. ↑ Marcin Tybura vs. Stephan Puetz, M-1 Challenge 57 | MMA Bout [online], Tapology [dostęp 2022-08-20] (ang.).
  23. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].
  24. ↑ Mariusz Hewelt: Marcin Tybura podpisał kontrakt z UFC!. mmarocks.pl, 2016-01-21. (pol.).
  25. ↑ Z kim zmierzy się Marcin Tybura w debiucie dla UFC? [online], MMA PL, 24 stycznia 2016 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  26. ↑ k, UFC w Zagrzebiu: Marcin Tybura przegrał z Timothym Johnsonem | OK Poddębice – Regionalny Serwis Sportowo – Kulturalno – Polityczny [online] [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  27. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC Fight Night 92: Rodriguez zwycięża z Caceresem, Tybura nokautuje [online], sportowefakty.wp.pl, 7 sierpnia 2016 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  28. ↑ Tomasz Nowosielski: Marcin Tybura bogatszy o 50 tys. dolarów – bonusy po gali UFC Fight Night 92. mmarocks.pl, 2016-08-07. (pol.).
  29. ↑ UFC 209: Marcin Tybura vs. Luis Henrique [online], ŁączyNasPasja – serwis sportowy, 2 marca 2017 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  30. ↑ Magdalena Dubert, Marcin Tybura wygrywa przed czasem z Luisem Henrique na UFC 209! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 marca 2017 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  31. ↑ Polsatsport.pl, Tybura zmierzy się z byłym mistrzem UFC! Arlovski rywalem Polaka w Singapurze - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  32. ↑ Magdalena Dubert: UFC Fight Night 111 – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-06-17. [dostęp 2017-06-17]. (pol.).
  33. ↑ Mark Hunt vs. Marcin Tybura w planach na UFC FN 121 [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  34. ↑ MMA. Tybura ma nowego rywala, Hunt wściekły na UFC! [online], Sport.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  35. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC: Marcin Tybura po wojnie w oktagonie przegrywa z Fabricio Werdumem – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 19 listopada 2017 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  36. ↑ Marcin Tybura vs. Derrick Lewis szykowane na UFC Fight Night 97 [online], Lowking.pl [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  37. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Tybura vs Lewis. Transmisja w Polsacie Sport! – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  38. ↑ Marcin Tybura vs. Stefan Struve oficjalnie na UFC FN 134 w Hamburgu [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  39. ↑ UFC Hamburg. Marcin Tybura – Stefan Struve. Polak wreszcie wygrał! [online], Sport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  40. ↑ UFC Fight Night 149 w Petersburgu – Telemagazyn.pl [online], www.telemagazyn.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  41. ↑ UFC Fight Night 149: Marcin Tybura przegrywa przez TKO – STsport : STsport [online], stsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  42. ↑ Marcin Tybura vs. Augusto Sakai oficjalnie na gali UFC w Vancouver – myMMA.pl [online], 26 czerwca 2019 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  43. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Tybura boleśnie znokautowany w 59 sekund – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  44. ↑ Piotr Górski, Marcin Tybura podejmie Sergeya Spivaka na gali UFC on ESPN+ 27! [online], NaszeMMA, 2 stycznia 2020 [dostęp 2023-12-16] (pol.).
  45. ↑ Marcin Tybura - Sergey Spivak. Skrót walki - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl, 1 marca 2020 [dostęp 2023-12-16] (pol.).
  46. ↑ Niepokonany debiutant rywalem Marcina Tybury na UFC 251 [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  47. ↑ Alexander Romanov wypada – Maxim Grishin nowym rywalem Marcina Tybury na UFC 251 [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  48. ↑ Tybura znowu zwycięski. Mimo niesprzyjających okoliczności przyrody pokonał na punkty debiutanta [online], Przegląd Sportowy, 12 lipca 2020 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  49. ↑ Marcin Tybura vs. Ben Rothwell w planach UFC na 10 października - myMMA.pl [online], 4 sierpnia 2020 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  50. ↑ Telewizja Polska S.A, UFC: znakomity występ Tybury. Polak pokonał Rothwella [online], sport.tvp.pl, 11 października 2020 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  51. ↑ Cesellolaroma Pisze, Marcin Tybura vs. Greg Hardy na grudniowej gali UFC FN [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  52. ↑ Polsatsport.pl, UFC Fight Night 183: Doskonałe zamknięcie roku! Czwarta wygrana Marcina Tybury! – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  53. ↑ Grzegorz Nielubiak, Marcin Tybura z bonusem po gali UFC Vegas 17 [online], InTheCage.pl, 20 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-20] (pol.).
  54. ↑ Blagoy Ivanov vs Marcin Tybura na gali UFC 260 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  55. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC 260. Marcin Tybura stracił rywala. Na stole są już nowe opcje [online], sportowefakty.wp.pl, 24 lutego 2021 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  56. ↑ Telewizja Polska S.A, UFC. Marcin Tybura z piątym zwycięstwem z rzędu. Walt Harris pokonany w pierwszej rundzie [online], sport.tvp.pl, 6 czerwca 2021 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  57. ↑ UFC Fight Night 189: Rozenstruik vs. Sakai – bonusy i konferencja – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  58. ↑ Filip Węglicki, Tybura vs. Volkov zestawione na "polskiej gali"! [online], MMA - BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 5 sierpnia 2021 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
  59. ↑ Wołkow bezlitośnie wykorzystał błędy Marcina Tybury na UFC 267 [online], Sport.pl [dostęp 2021-10-31] (pol.).
  60. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Tybura poznał kolejnego przeciwnika [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  61. ↑ Zamknął usta niedowiarkom! Marcin Tybura pokonał Alexandra Romanova! [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-21] (pol.).
  62. ↑ Polak awansował na dziesiąte miejsce w rankingu UFC [online], Polsat Sport, 23 sierpnia 2022 [dostęp 2024-08-17] (pol.).
  63. ↑ Marcin Tybura wraca do oktagonu UFC! Polak powalczy o utrzymanie 10. miejsca w rankingu, mierząc się z twardym Blagoiem Ivanovem! [online], Lowking.pl [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  64. ↑ Telewizja Polska S.A, Kolejna wygrana Polaka w UFC! Rywal nie miał szans [online], sport.tvp.pl, 5 lutego 2023 [dostęp 2023-02-25] (pol.).
  65. ↑ Grzegorz Nielubiak, OFICJALNIE: Aspinall vs. Tybura walką wieczoru gali w Anglii! [online], InTheCage.pl, 10 maja 2023 [dostęp 2023-05-10] (pol.).
  66. ↑ 73 sekundy i po walce wieczoru. Polak bez ciosu. Bolesna noc w UFC [WIDEO] [online], Sport.pl, 23 lipca 2023 [dostęp 2023-07-24] (pol.).
  67. ↑ Bartosz Cieśla, Marcin Tybura vs. Tai Tuivasa jednak w walce wieczoru marcowej gali UFC [online], MMA PL, 13 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-14] (pol.).
  68. ↑ Krzysztof Kordys, Marcin Tybura zwycięzcą walki wieczoru! Polak udusił Taia Tuivasę już w pierwszej rundzie! (WIDEO) [online], MMA Rocks, 17 marca 2024 [dostęp 2024-03-17] (pol.).
  69. ↑ Telewizja Polska S.A, Tybura wraca do akcji. Rywalem król nokautów [online], sport.tvp.pl, 12 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-13] (pol.).
  70. ↑ Kamil Zejma, Tybura wyróżniony! Rozdano bonusy po UFC Vegas 88 [online], InTheCage.pl, 17 marca 2024 [dostęp 2024-03-17] (pol.).
  71. ↑ Awans Marcina Tybury w rankingu UFC po zwycięstwie z Taiem Tuivasą! [online], Lowking.pl, 19 marca 2024 [dostęp 2024-08-17] (pol.).
  72. ↑ Bartosz Cieśla, Marcin Tybura poznał kolejnego rywala w UFC. Polaka czeka rewanż już w te wakacje! [online], MMA PL, 12 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-15] (pol.).
  73. ↑ Grzegorz Nielubiak, UFC Vegas 95: Tybura błyskawicznie poddany przez Spivaca! [WIDEO] [online], InTheCage.pl, 11 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-11] (pol.).
  74. ↑ Marcin Tybura zanotował spadek w rankingu UFC [online], myMMA.pl - MMA News, UFC, KSW, GROMDA, 14 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-17] (pol.).
  75. ↑ Marcin Tybura wystąpi na UFC 309 w Nowym Jorku – zmierzy się z ciężkorękim Jhonatą Dinizem [online], Lowking.pl [dostęp 2024-11-05] (pol.).
  76. ↑ Polak brutalnie zmasakrował rywala! Wielka wygrana Marcina Tybury na UFC 309 [online], sport.se.pl [dostęp 2024-11-17] (pol.).
  77. ↑ Mateusz Paczkowski: Marcin Tybura będzie walczył z… redaktorem naczelnym „Super Expressu” – wszystko w szczytnym celu!. mma.pl, 2017-04-26. [dostęp 2017-04-26]. (pol.).
  78. ↑ IV Gala Biznes Boxing Polska: Jastrzębowski wytrzymał ciosy Tybury [online], sport.se.pl [dostęp 2022-02-24].
  79. ↑ Marcin Tybura: Ta walka dużo mi dała – Super Express [online], www.se.pl [dostęp 2022-02-24].
  80. ↑ Wyniki VII Pucharu Polski BJJ. [dostęp 2013-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)].
  81. ↑ Marcin Tybura: Wygrana w Birmingham jest moim największym sukcesem... 2012-03-29.
  82. ↑ Marcin Tybura o starcie na World Pro. 2013-05-04.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Tybura&oldid=75259059”