Przejdź do zawartości

Marian Miszalski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Miszalski
Ilustracja
Marian Miszalski (2018)
Data i miejsce urodzenia

24 września 1948
Łódź

Zawód, zajęcie

dziennikarz, tłumacz, publicysta, pisarz

Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Wolności i Solidarności
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Strona internetowa

Marian Bolesław Miszalski (ur. 24 września 1948 w Łodzi) – polski pisarz, dziennikarz, tłumacz i publicysta.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Stefana i Bolesławy[1]. W 1970 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. W 1972 został absolwentem podyplomowego studium dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim[2].

W marcu 1968 był uczestnikiem 36-godzinnego strajku okupacyjnego na Wydziale Prawa UŁ. Od lat 70. współpracował ze środowiskami opozycyjnymi. W latach 1973–1981 pracował jako dziennikarz „Głosu Robotniczego[2]. Od 1974 członek Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. W latach 1976–1981 należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Jesienią 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Był członkiem komitetu zakładowego związku w SDP[2].

27 stycznia 1981 wraz z Iwoną Śledzińską-Katarasińską jako jedyni dziennikarze w Łodzi wzięli udział w strajku ostrzegawczym o wolne soboty[3]. 13 grudnia 1981, po wprowadzeniu stanu wojennego, został internowany. Przebywał w Sieradzu oraz Łowiczu. 3 maja 1982 został zwolniony[2]. Tzw. komisja weryfikacyjna orzekła wobec niego „zakaz pracy w środkach masowego przekazu i innych instytucjach państwowych”. Współorganizator i uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy i Duszpasterstwa Akademickiego. W 1983 wspólnie ze Stanisławem Michalkiewiczem założył niezależne wydawnictwo „Kurs”, które oprócz miesięcznika o tym tytule wydawało książki poświęcone tematyce liberalnej i historycznej oraz literaturę piękną. W latach 1986–1992 działał w Konfederacji Polski Niepodległej. W 1989 przywrócony do pracy w „Głosie Porannym”.

Od 1992 do 1994 członek Porozumienia Centrum. Od 1996 do 2001 należał do Unii Polityki Realnej[2]. Bez powodzenia kandydował do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 1991 z listy Porozumienia Centrum oraz w 1997 z listy Unii Prawicy Rzeczypospolitej. W wyborach samorządowych w 1998 i 2002 był kandydatem do sejmiku łódzkiego z ramienia UPR.

Autor tekstów w „Niedzieli”, „Najwyższym Czasie!” oraz w wydawanym w Paryżu „Głosie Katolickim”.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Opracowania ogólne

[edytuj | edytuj kod]
  • Najnowsza spiskowa historia Polski, 2013
  • Żydowskie lobby polityczne w Polsce, 2015
  • Ukryta wojna, cicha kapitulacja? Polityka polska wobec żydowskiego rasizmu, 2019
  • „Chamy i żydy” w dzisiejszej Polsce, 2020

Powieści

[edytuj | edytuj kod]
  • Równowaga chwiejna, 1978
  • Wzlot przyśpieszony, 1981
  • Wysokie progi, 1984
  • Gdzie ja jestem? Zapiski wewnętrznego emigranta, 1986
  • Miniatury i opowiadania, 1987
  • Idąc... (współautor: Mateusz Michalkiewicz), 1987
  • Stacja Châtelet albo niezwykłe przygody Polaka w Paryżu, 1990
  • Kolekcja własna artysty, 2007
  • Człowiek z cienia (współautor: prof.Tadeusz Dubicki), 2017
  • Historia dwóch popsów czyli żywot Mieczysława Ułańskiego i Sajetana Nos-Porczyka w okresie przydługiej transformacji ustrojowej, 2019

Wiersze

[edytuj | edytuj kod]
  • Trzy ćwierci od śmierci (1984)
  • Świat to stary wariat (liryka, polityka,metafizyka) -wybór poezji, Wydawnictwo Capital, 2022

Wiersze dla dzieci

[edytuj | edytuj kod]
  • Cyrk Fantasmagoria (1978)

Przekłady

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-12-01].
  2. a b c d e Wiesław Maciejewski, Marian Miszalski [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2019-12-01].
  3. Instytut Pamięcie Narodowej, Śledzińska-Katarasińska Iwona Elżbieta [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  4. M.P. z 2007 r. nr 100, poz. 105
  5. M.P. z 2012 r. poz. 809