Przejdź do zawartości

Marie-José Pérec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marie-José Pérec
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1968
Basse-Terre

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Barcelona 1992 lekkoatletyka
400 m
złoto Atlanta 1996 lekkoatletyka
400 m
złoto Atlanta 1996 lekkoatletyka
200 m
Mistrzostwa świata
złoto Tokio 1991 400 m
złoto Göteborg 1995 400 m
Mistrzostwa Europy
złoto Helsinki 1994 400 m
złoto Helsinki 1994 4 x 400 m
brąz Split 1990 400 m
Igrzyska frankofońskie
złoto Casablanka 1989 200 m
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Haga 1989 200 m

Marie-José Pérec (ur. 9 maja 1968 w Basse-Terre) – francuska sprinterka, jedna z najbardziej utytułowanych lekkoatletek końca XX wieku.

Jako jedna z nielicznych przedstawicielek królowej sportu zdobyła trzy złote medale olimpijskie i wszystkie zostały wywalczone indywidualnie: w Barcelonie (1992) sięgnęła po mistrzostwo w biegu na 400 m. Cztery lata później, w Atlancie (1996) dokonała wielkiej sztuki, zdobywając złote medale zarówno na 400, jak i na 200 m.

W mistrzostwach świata dwukrotnie zwyciężała na 400 m: w 1991 i 1995. Była też dwukrotną złotą (1994 – 400 m i sztafeta 4 x 400 m) oraz brązową (1990 – 400 m) medalistką mistrzostw Europy. Trzykrotnie wygrywała Puchar Europy w lekkoatletyce (1991 – bieg na 400 m, 1995 – bieg na 400 m przez płotki oraz 1996 – bieg na 200 m). W 1989 zdobyła złoty medal podczas Halowych Mistrzostw Europy w Lekkoatletyce (bieg na 200 m Haga 1989), a w 1992 wygrała bieg na 200 m na Pucharze Świata w Lekkoatletyce rozegranym w Hawanie.

Po zakończeniu kariery przez jakiś czas mieszkała w Los Angeles. 30 marca 2010 urodziła syna, Nolana; ojcem dziecka jest narciarz Sébastien Foucras[1]. W październiku 2012 roku została wybrana na stanowisko prezesa Lekkoatletycznej Federacji Gwadelupy.

W dniu 26 lipca 2024 podczas ceremonii otwarcia letnich Igrzysk Olimpiskich w Paryżu razem z Teddym Rinerem zapaliła znicz olimpijski[2].

Osiągnięcia sportowe

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
32. 28 września 1988 Korea Południowa Seul bieg na 200 m 24,22 s - Stany Zjednoczone Florence Griffith-Joyner
1. 5 sierpnia 1992 Hiszpania Barcelona bieg na 400 m 48,83 s - -
4. 8 sierpnia 1992 Hiszpania Barcelona sztafeta 4 x 100 m 42,85 s + 0,74 s  Stany Zjednoczone
1. 29 lipca 1996 Stany Zjednoczone Atlanta bieg na 400 m 48,25 s - -
1. 1 sierpnia 1996 Stany Zjednoczone Atlanta bieg na 200 m 22,12 s - -
6. 3 sierpnia 1996 Stany Zjednoczone Atlanta sztafeta 4 x 100 m 42,75 s + 0,80 s  Stany Zjednoczone
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 27 sierpnia 1991 Japonia Tokio bieg na 400 m 49,13 s - -
5. 1 września 1991 Japonia Tokio sztafeta 4 x 100 m 43,34 s + 1,40 s  Jamajka
4. 19 sierpnia 1993 Niemcy Stuttgart bieg na 200 m 22,20 s + 0,22 s Jamajka Merlene Ottey
4. 22 sierpnia 1993 Niemcy Stuttgart sztafeta 4 x 100 m 42,67 s + 1,18 s  Rosja
1. 8 sierpnia 1995 Szwecja Göteborg bieg na 400 m 49,28 s - -
11. 12 sierpnia 1995 Szwecja Göteborg sztafeta 4 x 400 m 3:27,11 min -  Stany Zjednoczone
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
3. 29 sierpnia 1990 Split bieg na 400 m 50,84 s + 1,34 s Grit Breuer
5. 1 września 1990 Split sztafeta 4 x 400 m 3:25,16 min + 4,14 s  NRD
1. 10 sierpnia 1994 Finlandia Helsinki bieg na 400 m 50,33 s - -
1. 14 sierpnia 1994 Finlandia Helsinki sztafeta 4 x 400 m 3:22,34 min - -

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marie-José Pérec a donné naissance à son premier enfant, actualité Insolites. lepoint.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)]., „Le Point”, 30 marca 2010 (fr.)
  2. Igrzyska XXXIII Olimpiady Paryż 2024 oficjalnie otwarte! – Polski Komitet Olimpijski [online], 27 lipca 2024 [dostęp 2024-07-29] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]