Przejdź do zawartości

Marlena Maląg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marlena Maląg
Ilustracja
Marlena Maląg (2023)
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1964
Ostrów Wielkopolski

Minister rozwoju i technologii
Okres

od 27 listopada 2023
do 13 grudnia 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Waldemar Buda

Następca

Krzysztof Hetman

Minister rodziny i polityki społecznej
Okres

od 6 października 2020
do 27 listopada 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Następca

Dorota Bojemska

Minister rodziny, pracy i polityki społecznej
Okres

od 15 listopada 2019
do 6 października 2020

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Bożena Borys-Szopa

Prezes Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
Okres

od grudnia 2018
do listopada 2019

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Dorota Habich (p.o.)

Następca

Krzysztof Michałkiewicz

Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Marlena Magdalena Maląg z domu Banachowicz (ur. 2 listopada 1964 w Ostrowie Wielkopolskim[1]) – polska polityk, nauczycielka, urzędniczka i samorządowiec. W latach 2016–2018 wicewojewoda wielkopolski, w latach 2018–2019 prezes Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, posłanka na Sejm IX i X kadencji, w latach 2019–2020 minister rodziny, pracy i polityki społecznej, a w latach 2020–2023 minister rodziny i polityki społecznej w drugim rządzie Mateusza Morawieckiego, w 2023 minister rozwoju i technologii w trzecim rządzie tegoż premiera, posłanka do Parlamentu Europejskiego X kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, gdzie ukończyła pedagogikę na Wydziale Humanistycznym. Ukończyła również studia podyplomowe w zakresie matematyki i informatyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz w zakresie zarządzania instytucjami oświatowymi na Politechnice Poznańskiej i w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie[2][3].

Pracowała jako nauczycielka. W latach 1999–2002 pełniła funkcję dyrektora Gimnazjum nr 2 w Ostrowie Wielkopolskim, następnie przez 9 lat kierowała Zespołem Szkół Spółdzielni Oświatowej w tym samym mieście. Przekształciła samorządową szkołę, tworząc spółdzielnię oświatową w celu uspołecznienia zarządzania w oświacie[4]. Utworzyła poprzez tę instytucję Publiczne Gimnazjum im Papieża Jana Pawła II i Liceum Ogólnokształcące Spółdzielni Oświatowej w Ostrowie Wielkopolskim. Według informacji „Dziennika Gazety Prawnej” w trakcie pełnienia przez nią funkcji prezesa spółdzielni i dyrektora liceum ogólnokształcącego w placówce tej dochodziło do naruszania przepisów prawa pracy dotyczących zawierania z tym samym pracownikiem maksymalnie dwóch kolejnych umów na czas określony[5][6].

W 2002 uzyskała mandat radnej miejskiej Ostrowa Wielkopolskiego z ramienia komitetu Mirosława Kruszyńskiego[7]. W 2006 po raz pierwszy wybrana do rady powiatu ostrowskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości. Uzyskiwała reelekcję w wyborach w 2010 i 2014. Do 2012 pełniła funkcję naczelnika wydziału edukacji w ostrowskim urzędzie miejskim. Trzykrotnie uzyskała ogólnopolskie wyróżnienie „Samorządowy Lider Edukacji”, wdrażała w szkołach programy edukacyjne i prozdrowotne, w tym finansowane ze środków Unii Europejskiej. Nadzorowała wprowadzenie karty dużej rodziny w Ostrowie Wielkopolskim[2]. Była wiceprzewodniczącą rady powiatu ostrowskiego[3]. W 2012 powołana na stanowisko zastępcy prezydenta Ostrowa Wielkopolskiego z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości (zajmowała je do 2014[3]). W administracji miejskiej odpowiadała za sprawy społeczne, oświatę i kulturę[8]. Zajmowała się m.in. wdrażaniem ostrowskiego programu mieszkaniowego[9].

W grudniu 2015 objęła stanowisko wicestarosty powiatu ostrowskiego[4]; funkcję tę pełniła do 11 stycznia 2016, kiedy to została powołana na stanowisko wicewojewody wielkopolskiego przez prezesa Rady Ministrów Beatę Szydło[10]. Jako wicewojewoda zajmowała się m.in. polityką prorodzinną[3], w 2016 została przewodniczącą działającej przy wojewodzie wielkopolskim Rady Rodziny[11]. W tym samym roku zainicjowała konkurs promujący politykę prorodzinną w samorządach pod nazwą „Wielkopolska Gmina Przyjazna Rodzinie”[11]. W Wielkopolskim Urzędzie Wojewódzkim nadzorowała wydziały zajmujące się w szczególności infrastrukturą, polityką społeczną i zdrowiem, a także zajmowała się edukacją w ramach nadzoru nad kuratorem oświaty[12]. W wyborach samorządowych w 2018 zdobyła mandat radnej sejmiku wielkopolskiego (otrzymała 46 763 głosy, co stanowiło drugi indywidualny wynik wśród kandydatów na radnych)[13]. W grudniu tego samego roku zrezygnowała z funkcji wicewojewody[10].

20 grudnia 2018 została powołana przez premiera Mateusza Morawieckiego na stanowisko prezesa zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych[14]. W lutym 2019 minister inwestycji i rozwoju powołał ją w skład Rady Dostępności[15]. W trakcie zarządzania przez nią funduszem wdrożono m.in. programy: „Door-to-door” (granty dla samorządów na przewóz osób niepełnosprawnych, szkolenia pracowników transportu zbiorowego)[16], nowy program rehabilitacji kompleksowej[17], projekt „Aktywni Plus” (obejmujący trzy programy zwiększenia zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami: „Absolwent”, „Stabilne zatrudnienie” oraz „Praca-Integracja”, prowadzone m.in. we współpracy z przedsiębiorstwami Enea, PKN Orlen i PKO BP[18][19][20] oraz poprzez staże w administracji rządowej[21]), programy dotyczące dofinansowania zakupu wózków inwalidzkich o napędzie elektrycznym oraz dofinansowania inwestycji na rzecz niwelowania barier architektonicznych w budynkach wielorodzinnych[22].

W wyborach parlamentarnych w 2019 została wybrana do Sejmu IX kadencji, kandydując w okręgu kaliskim i otrzymując 25 695 głosów[23]. 8 listopada 2019 została wskazana jako kandydatka na nowego ministra rodziny, pracy i polityki społecznej[24]. Urząd ten objęła 15 listopada, wchodząc w skład drugiego rządu Mateusza Morawieckiego[25]. Zastąpiła na tym stanowisku Bożenę Borys-Szopę. 6 października 2020 w wyniku rekonstrukcji rządu objęła urząd ministra rodziny i polityki społecznej[26]. W sierpniu 2021, po odwołaniu z rządu Jarosława Gowina, w skład jej resortu (pozostawiając dotychczasową nazwę ministerstwa) włączono sprawy pracy[27].

W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję (z wynikiem 109 870 głosów)[28]. 27 listopada 2023 powołana na urząd ministra rozwoju i technologii w trzecim gabinecie Mateusza Morawieckiego[29]; powierzono jej również pełnienie obowiązków ministra cyfryzacji[30]. Z administracji rządowej odeszła 13 grudnia 2023. W 2024 z ramienia PiS wystartowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego z okręgu nr 7; uzyskała mandat eurodeputowanej X kadencji z wynikiem 115 670 głosów[31]. W PE zasiadła w Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia[32].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2019 Prawo i Sprawiedliwość Sejm IX kadencji nr 36 25 695 (5,60%)T[23]
2023 Sejm X kadencji 109 870 (20,26%)T[28]
2024 Parlament Europejski X kadencji nr 7 115 670 (11,25%)T[31]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Córka Romana i Aliny[33]. Mężatka (mąż Zbigniew), ma dwie córki[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Posłowie IX kadencji: Marlena Maląg. sejm.gov.pl. [dostęp 2021-06-20].
  2. ↑ a b Wicewojewoda: życiorys. Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu. [dostęp 2017-07-20].
  3. ↑ a b c d Marlena Maląg: Prezes Zarządu. pfron.org.pl. [dostęp 2019-11-04].
  4. ↑ a b Zmiany kadrowe w powiecie. powiat-ostrowski.pl, 7 grudnia 2015. [dostęp 2019-11-04].
  5. ↑ Łukasz Guza: Minister pracy łamała kodeks pracy. PIP potwierdza doniesienia. gazetaprawna.pl, 21 listopada 2019. [dostęp 2019-12-14].
  6. ↑ Łukasz Guza: Jak PIP kręci w sprawie minister pracy? Potwierdzamy, że Marlena Maląg naruszyła kodeks pracy. gazetaprawna.pl, 24 listopada 2019. [dostęp 2019-12-14].
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2019-11-02].
  8. ↑ a b Marlena Maląg wicewojewodą wielkopolskim. ok24.pl, 10 stycznia 2016. [dostęp 2017-07-20].
  9. ↑ Marlena Maląg prezesem PFRON. ok24.tv, 20 grudnia 2018. [dostęp 2019-11-02].
  10. ↑ a b Marlena Maląg odchodzi ze stanowiska wicewojewody. tvp.pl, 19 grudnia 2018. [dostęp 2019-11-04].
  11. ↑ a b Wielkopolska Rada Rodziny powołana. tvp.pl, 2 czerwca 2016. [dostęp 2019-11-04].
  12. ↑ Wicewojewoda: przedmiot działalności. Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu. [dostęp 2019-11-04].
  13. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2019-11-02].
  14. ↑ Marlena Maląg prezesem PFRON. Nowa praca byłej wicewojewody wielkopolskiej. faktykaliskie.pl, 20 grudnia 2018. [dostęp 2019-01-06].
  15. ↑ Prezes PFRON w Radzie Dostępności. pfron.org.pl, 25 lutego 2019. [dostęp 2019-11-02].
  16. ↑ Nowy projekt: door-to-door i likwidacja barier architektonicznych. pfron.org.pl, 7 sierpnia 2019. [dostęp 2019-11-04].
  17. ↑ PFRON z nowym modelem rehabilitacji kompleksowej. pfron.org.pl, 22 sierpnia 2019. [dostęp 2019-11-04].
  18. ↑ „Aktywni Plus” – inauguracja nowego projektu PFRON i podpisanie porozumienia z Eneą. pfron.org.pl, 21 maja 2019. [dostęp 2019-11-04].
  19. ↑ Orlen i PFRON podpisały deklarację o współpracy. biznesalert.pl, 5 czerwca 2019. [dostęp 2019-11-04].
  20. ↑ Nowe miejsca pracy dla osób niepełnosprawnych w PKO Banku Polskim. pfron.org.pl, 23 października 2019. [dostęp 2019-11-04].
  21. ↑ Zatrudnienie osób z niepełnosprawnościami w administracji publicznej. gov.pl, 10 czerwca 2019. [dostęp 2019-11-04].
  22. ↑ Coraz większe wsparcie finansowe i nowe programy. PFRON dla niepełnosprawnych z Kalisza i powiatu. faktykaliskie.pl, 29 września 2019. [dostęp 2019-11-04].
  23. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-17].
  24. ↑ Marlena Maląg kandydatką na ministra rodziny. Kim jest następczyni Bożeny Borys-Szopy?. rmf24.pl, 8 listopada 2019. [dostęp 2019-11-09].
  25. ↑ Prezydent powołał nowy rząd. prezydent.pl, 15 listopada 2019. [dostęp 2019-11-15].
  26. ↑ Prezydent dokonał zmian w składzie Rady Ministrów. prezydent.pl, 6 października 2020. [dostęp 2020-10-06].
  27. ↑ Dz.U. z 2021 r. poz. 1471.
  28. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
  29. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 1288.
  30. ↑ Marlena Maląg. gov.pl. [dostęp 2023-11-28].
  31. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-06-10].
  32. ↑ Marlena Maląg. europarl.europa.eu. [dostęp 2024-07-20].
  33. ↑ Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2023-02-13].
Ministrowie rozwoju i technologii III Rzeczypospolitej

Ministerstwo Rozwoju i Technologii

Ministrowie pracy III Rzeczypospolitej

Godło Polski

Trzeci rząd Mateusza Morawieckiego (2023)
W dniu zaprzysiężenia

Drugi rząd Mateusza Morawieckiego (2019–2023)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marlena_Maląg&oldid=75207985”