Przejdź do zawartości

Marta Janic

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marta Janic
Data i miejsce urodzenia

12 października 1914
Częstochowa

Data i miejsce śmierci

18 września 1997
Łódź

Zawód

reżyser

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej

Marta Janic z d. Zuchowicz[1] (ur. 12 października 1914 w Częstochowie, zm. 18 września 1997 w Łodzi) – reżyser teatrów lalkowych, twórczyni i dyrektorka (1946–1956, 1962–1976) Teatru „Pinokio” w Łodzi[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Janic pracowała jako nauczycielka oraz była wolną słuchaczką Wydziału Pedagogicznego Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W latach 30. XX w. jako instruktorka była organizatorką sieci teatrów kukiełkowych w Gnaszynie k. Częstochowy. W 1944 z Marianem Gluthem[3] i przy współpracy z Janem Sztaudyngerem[3] zorganizowała teatr lalek w Częstochowie, w ramach którego wyreżyserowała „Bajowe bajeczki…” i „Cztery mile za piec”. W tym samym roku wyszła za mąż za Zygmunta Janica – kierownika teatru technicznego w Częstochowie[1].

W 1945 małżeństwo, Marian Gluth i grupa aktorów przenieśli się do Łodzi, gdzie powołali Teatr Kukiełek[1], nieoficjalnie znany jako „Biedronki”[3] (późniejszy Teatr „Pinokio”) powstały przy Centralnym Robotniczym Domu Kultury[1] przy ul. Piotrkowskiej 243[3]. Teatr zainaugurował działalność 1 maja 1945 premierą „Bajowych bajeczek” Marii Kownackiej w reżyserii Marty Janic[1]. W latach 1947–1950 Janic studiowała na Wydziale Reżyserii Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi[1]. W latach 1946–1956[4] była dyrektorką i główną reżyserką współprowadzonego przez nią Teatru „Pinokio”. Następnie kierowała sceną objazdową „Sezam” oraz była aktorką. W latach 1962–1976 ponownie pełniła funkcję dyrektorki teatru[1].

Od 1962 należała do Polskiego Ośrodka Lalkarskiego UNIMA (POLUNIMA), w latach 1968–1992 była jego sekretarzem. Była członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa Kultury Teatralnej oraz sekretarzem oddziału TKT w Łodzi. Była działaczką SPATIF-u i ZASP-u[1]. Janic we współpracy ze szkołami, ZHP i teatrem Arlekin organizowała akcję „Z teatrem na ty” zachęcającej do obcowania dzieci ze sztuką[5].

Janic została pochowana wraz z mężem Zygmuntem (zm. 1996) na cmentarzu komunalnym „Szczecińska” w Łodzi (Kwatera: XIII, Rząd: 3, Grób: 1)[6].

Reżyseria

[edytuj | edytuj kod]

Janic wyreżyserowała ponad 60 przedstawień, z czego większość w teatrze „Pinokio”. Do wyreżyserowanych przez nią spektakli należą m.in.:

  • „Bajowe bajeczki i Świerszczowe Skrzypeczki”
  • „Cztery mile za piec”
  • „Zaklęty kaczor”
  • „Ptak księżycowy”
  • „O czym mówią pory roku”
  • „Szklana góra”
  • „Historia cała o niebieskich migdałach”[1],
  • „Pinokio”[3]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Lucyna Kozień (red.), Odeszły od nas, „Animator” (5), Łódź 1997.
  2. Marta Janic, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-03-10].
  3. a b c d e Małgorzata Wysocka, Nie tylko dla dzieci. Teatr „Pinokio”, „Kronika Miasta Łodzi”, bc.wbp.lodz.pl, 2007 [dostęp 2023-03-10].
  4. Magdalena Jach, Teatr Pinokio świętuje 75. urodziny – zobacz, jakie atrakcje szykuje [online], Express Ilustrowany, 19 maja 2020 [dostęp 2023-03-11] (pol.).
  5. Laureaci nagród m. Łodzi, „Dziennik Łódzki” (13), bc.wbp.lodz.pl, 16 stycznia 1986 [dostęp 2023-03-10].
  6. Marta Janic [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2023-03-10].
  7. Uchwałą Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki – odznaczeni zostają „Medalem 10-lecia Polski Ludowej”, OpenLEX, 28 lutego 1955 [dostęp 2023-03-10] (pol.).
  8. jc, 40 lat lalkowej sceny, „Dziennik Łódzki” (284), bc.wbp.lodz.pl, 6 grudnia 1985 [dostęp 2023-03-11].
  9. Nagrody Miasta Łodzi [online], BIP ŁÓDŹ [dostęp 2023-03-11] (pol.).