Massimo Troisi
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1972–1994 |
Massimo Troisi (ur. 19 lutego 1953 w San Giorgio a Cremano, zm. 4 czerwca 1994 w Rzymie) – włoski aktor, reżyser i scenarzysta oraz poeta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w wielodzietnej rodzinie. Jego ojciec był maszynistą. Po ukończeniu szkoły Troisi napisał kilka poematów inspirowanych jego ulubionym autorem – Pierem Paolo Pasolinim. W 1969 rozpoczął występy w lokalnym teatrze. Wczesna śmierć matki spowodowała konieczność wytężonej pracy, co miało wpływ na jego problemy z sercem, wywołane po części gorączką reumatyczną[1], w wyniku których w 1976 musiał udać się do Stanów Zjednoczonych, aby poddać się operacji zastawek serca. Koszty podróży pokryli jego przyjaciele, a także gazeta Il Mattino, która w tym celu zorganizowała zbiórkę pieniędzy[2].
Troisi rozpoczynał swoją karierę w 1972 jako showman w kabarecie „Saraceni” oraz później w „La Smorfia”. Następnie napisał, wyreżyserował i wystąpił w swoim pierwszym filmie Ricomincio da tre w 1981. Film odniósł sukces, a Massimo Trosiego nazwano jednym z najbardziej utalentowanych młodych reżyserów lat osiemdziesiątych.
Zmarł 4 czerwca 1994 w wyniku zawału serca w domu swojej siostry w Rzymie, 12 godzin po ukończeniu prac nad filmem Listonosz[3]. Został pośmiertnie nominowany do Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy.
Filmografia[4]
[edytuj | edytuj kod]- Reżyser
- Ricomincio da tre (1981)
- Morto Troisi, viva Troisi! (1982)
- Scusate il ritardo (1983)
- Non ci resta che piangere (1984, wspólnie z Roberto Benigni)
- Le vie del Signore sono finite (1987)
- Pensavo fosse amore, invece era un calesse (1991)
- Scenarzysta
- Ricomincio da tre (1981)
- Morto Troisi, viva Troisi! (1982)
- Scusate il ritardo (1983)
- Non ci resta che piangere (1984)
- Skończone są ścieżki Pana (1987)
- Pensavo fosse amore, invece era un calesse (1991)
- Listonosz (1994)
- Aktor
- Ricomincio da tre (1981) – Gaetano
- Morto Troisi, viva Troisi! (1982) – zwłoki/oświetleniowiec
- No grazie, il caffè mi rende nervoso (1982)
- Scusate il ritardo (1983) – Vincenzo
- F.F.S.S., cioè.. che mi hai portato a fare sopra a Posillipo se non mi vuoi più bene? (1983)
- Non ci resta che piangere (1984) – Mario
- Hotel Colonial (1986) – Werner
- Skończone są ścieżki Pana (1987) – Camillo
- Splendor (1988) – Luigi
- Która godzina? (1989) – Michele
- Kapitan Fracasse (1990) – Pulcinella
- Pensavo fosse amore, invece era un calesse (1991) – Tommaso
- Listonosz (1994) – Mario Ruoppolo
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael Radford: Massimo Troisi: the postman who always delivered. guardian.co.uk, 2011-03-31. [dostęp 2012-05-11]. (ang.).
- ↑ Alessia Mancini: Senza Massimo Troisi non ci resta che piangere. gossip.fanpage.it, 2011-06-04. [dostęp 2012-05-11]. (wł.).
- ↑ Maria Pia Fusco: Addio caro Troisi pulcinella triste. ricerca.repubblica.it, 1994-06-05. [dostęp 2012-05-11]. (wł.).
- ↑ Filmografia. utenti.multimania.it. [dostęp 2012-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-04)]. (wł.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Massimo Troisi w bazie IMDb (ang.) [dostęp 2012-05-11]
- Massimo Troisi w bazie Filmweb [dostęp 2012-05-11]
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona fanów. utenti.multimania.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. [dostęp 2012-05-11]