Matsuyama

Matsuyama
Nazwa japońska
Kanji	松山市
Transkrypcja Hepburna	Matsuyama-shi
	; Widok na miasto z wieży zamkowej
Herb	Flaga
Państwo	Japonia
Prefektura	Ehime
Wyspa	Sikoku
Region	Sikoku
Burmistrz	Katsuhito Noshi
Powierzchnia	429,06 km²
Populacja (2015.10.01); • liczba ludności; • gęstość	; 515 092; 1199,6 os./km²
	Symbole japońskie
Drzewo	kamelia
	Położenie na mapie Ehime Matsuyama
	Położenie na mapie Japonii Matsuyama
	33°50′N 132°43′E/33,833333 132,716667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Matsuyama (jap. 松山市 Matsuyama-shi) – miasto i port w Japonii, w zachodniej części wyspy Sikoku (Shikoku). Stolica prefektury Ehime i największe miasto Shikoku^[1].

Zamek

W centrum miasta znajduje się piękny, oryginalny zamek (Matsuyama-jō). Z punktu widokowego na wzgórzu zamkowym roztacza się widok na miasto i Morze Wewnętrzne (Seto-naikai, dosł. Wewnętrzne Morze Cieśnin)^[1].

Zamek Matsuyama jest jednym z dwunastu „oryginalnych zamków”, czyli tych, które przetrwały erę postfeudalną od 1868 roku w stanie nienaruszonym. Jest to również jeden z najbardziej złożonych i interesujących zamków w kraju. Znajduje się na stromym wzgórzu Katsu-yama w centrum miasta. Na terenie zamku rośnie około dwustu drzew wiśniowych (sakura)^[2].

Zamek Matsuyama został zbudowany w latach 1602–1628. W 1635 roku został przydzielony gałęzi rodziny Matsudaira, spokrewnionej z rządzącym krajem rodem Tokugawa i pozostawał w ich rękach do końca epoki feudalnej. Obecna trzypiętrowa wieża zamkowa została zbudowana w 1820 roku po tym, jak oryginalna pięciopiętrowa wieża została zniszczona przez piorun^[2].

Zamek stanowi doskonały przykład zamku feudalnego. Wewnętrzna cytadela centralna (honmaru) znajduje się na szczycie wzgórza, do którego prowadzi wiele bram, a główna baszta jest jedną z nielicznych w kraju, które mają skrzydła. Kompleks obejmuje również drugorzędną twierdzę i wiele wieżyczek, które nadają zamkowi imponujący wygląd i czynią go interesującym do zwiedzania, tym bardziej, że kolej linowa i wyciąg krzesełkowy sprawiają, że jest on łatwo dostępny^[2].

Dōgo-onsen Honkan

Charyzmatyczna łaźnia publiczna (sentō)^[a] – symbol i główna atrakcja miasta – została zbudowana w 1894 roku, w okresie Meiji. Drewniane wnętrze jest labiryntem schodów, przejść i pomieszczeń. Obiekt ten był inspiracją dla licznie nagradzanego filmu animowanego Spirited Away: W krainie bogów w reżyserii Hayao Miyazakiego^[3].

Specjalna część Honkan, zwana Yushinden, została zbudowana i przeznaczona na wizytę rodziny cesarskiej w 1899 roku. Goście z odpowiednim biletem mogą wziąć udział w krótkiej wycieczce z przewodnikiem po Yushinden i zobaczyć obiekty zarezerwowane dla odwiedzających cesarzy. Należą do nich bogato zdobione pomieszczenia z kasetonowym sufitem oraz łazienka i toaleta do wyłącznego użytku cesarza. Od 1952 roku żaden z cesarzy nie korzystał z Yushinden^[3].

Na drugim piętrze znajduje się niewielka wystawa historycznych dokumentów związanych z łaźnią. Można m.in. zobaczyć niektóre obrazy i posągi czapli, związane z legendą, w której zraniona noga białej czapli została uleczona przez lokalne wody^[3].

Ishite-ji

Świątynia ta – usytuowana w pobliżu ww. łaźni – jest najsłynniejszą w mieście. Jest to jednocześnie numer 51 z 88 świątyń na szlaku pielgrzymkowym po wyspie Shikoku. Pielgrzymi ubrani na biało są częstym widokiem w tej dużej świątyni^[4].

Nazwa Ishite-ji oznacza „świątynię kamiennej dłoni”. Odnosi się to do lokalnej legendy, w której pewien arystokrata mocno trzymał kamień w dłoni na łożu śmierci po bezskutecznym poszukiwaniu uczonego mnicha, Kōbō Daishi (774–835), ale odrodził się w następnym wcieleniu z wciąż trzymanym kamieniem w dłoni^[4].

Świątynia słynie również z bramy Niō-mon, która jest skarbem narodowym. Główna sala i pagoda są również uważane za ważne obiekty kulturowe, a wszystkie te budowle reprezentują typowy styl architektoniczny okresu Kamakura (1192–1333)^[4].

W Ishite-ji znajduje się wewnętrzna świątynia, usytuowana za jaskinią za głównym pawilonem. Słabo oświetlona jaskinia ma około 200 metrów długości i sama w sobie jest niezwykła, rozgałęzia się w dwóch kierunkach i mieści wiele buddyjskich posągów, rzeźb i rysunków. Zwiedzający, którzy wyjdą z jaskini i przejdą przez ulicę, dotrą do wewnętrznego terenu świątyni, na którym znajduje się duża sala w kształcie złotej kopuły. Budynek i posągi tutaj odzwierciedlają inny, nieco osobliwy styl, niż te na głównym terenie. W szczególności rzeźby i rysunki historycznego Buddy zredukowanego do kości, tuż przed osiągnięciem oświecenia, pozostawiają głębokie wrażenie. Ogromny posąg Kōbō Daishi (Kūkai), słynnej postaci japońskiego buddyzmu, stoi na szczycie zalesionego wzgórza ponad świątynią^[4].

Powieść

Miasto słynie również z tego, że jest miejscem akcji popularnej powieści humorystycznej autorstwa Sōseki Natsume (1867–1916) zatytułowanej „Botchan” (Panicz, 1906)^[b], należącej do lektur szkolnych. Powieść opisuje Matsuyamę podczas restauracji Meiji. Powieść Natsume pomogła rozsławić miasto w całej Japonii. Jedną z głównych atrakcji Matsuyamy jest jedna z najstarszych łaźni publicznych o nazwie Dōgo-onsen z gorącymi źródłami, często wymieniana w „Botchan”^[1]^[5].

Galeria

Świątynia buddyjska Ishite-ji (2022)
Zamek Matsuyama (2014)
Dōgo-onsen Honkan (główny budynek słynnej łaźni publicznej, 2014)

Uwagi

↑ W 2019 r. rozpoczęto prace remontowe, które będą trwać 6 lat (do grudnia 2024). W tym czasie dla zwiedzających pozostają dwie małe łaźnie na pierwszym piętrze (po jednej dla każdej płci), podczas gdy reszta budynku, w tym część wypoczynkowa na drugim i trzecim piętrze, zostaje zamknięta. Niektóre części budynku zostaną przykryte rusztowaniami; jednak niektóre boki budynku będą wolne od rusztowań, aby zmniejszyć negatywny wpływ na turystykę.
↑ „Panicz” → powieść ukazała się w języku polskim w 2013 roku, w tłumaczeniu Bożeny Murakami.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Matsuyam. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Matsuyama Castle. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Dogo Onsen Honkan. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Ishiteji Temple. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
↑ Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 321. ISBN 978-83-01-17214-5.

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona miasta (jap.)

[3] W 2019 r. rozpoczęto prace remontowe, które będą trwać 6 lat (do grudnia 2024). W tym czasie dla zwiedzających pozostają dwie małe łaźnie na pierwszym piętrze (po jednej dla każdej płci), podczas gdy reszta budynku, w tym część wypoczynkowa na drugim i trzecim piętrze, zostaje zamknięta. Niektóre części budynku zostaną przykryte rusztowaniami; jednak niektóre boki budynku będą wolne od rusztowań, aby zmniejszyć negatywny wpływ na turystykę.

[6] „Panicz” → powieść ukazała się w języku polskim w 2013 roku, w tłumaczeniu Bożeny Murakami.

[guide-1] Matsuyam. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).

[guide1-2] Matsuyama Castle. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).

[guide2-4] Dogo Onsen Honkan. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).

[guide3-5] Ishiteji Temple. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).

[Mel-7] Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 321. ISBN 978-83-01-17214-5.

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[b]

[5]

Miasta	Imabari Iyo Matsuyama (stolica) Niihama Ōzu Saijō Seiyo Shikokuchūō Tōon Uwajima Yawatahama
Powiaty	Iyo Masaki Tobe Kamiukena Kumakōgen Kita Uchiko Kitauwa Kihoku Matsuno Minamiuwa Ainan Nishiuwa Ikata Ochi Kamijima