Przejdź do zawartości

Max von Gallwitz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Max Karl Wilhelm von Gallwitz
Ilustracja
Max von Gallwitz, 1915
generał artylerii generał artylerii
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1852
Wrocław

Data i miejsce śmierci

18 kwietnia 1937
Neapol

Przebieg służby
Lata służby

1870–1918

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego

Jednostki

9 Szlezwicki Pułk Artylerii Polowej, 27 Nassauski Pułk Artylerii Polowej, 9 Dywizja, VII Korpus Armijny, 11 Pułk Artylerii Polowej Księcia Hesji, 76 Badeński Pułk Artylerii Polowej, 29 Brygada Artylerii Polowej, 15 Dywizja Cesarstwa Niemieckiego, Grupa Armii Galwitz, 12 Armia, 11 Armia, 2 Armia, 5 Armia

Główne wojny i bitwy

wojna francusko-pruska,
I wojna światowa

Późniejsza praca

polityk

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” z Liściem Dębu Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order Orła Czarnego (Prusy) Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order Wojskowy św. Henryka (Saksonia)
Max von Gallwitz
Ilustracja
Max von Gallwitz, 1915
Data urodzenia

2 maja 1852

Data śmierci

18 kwietnia 1937

deputowany do Reichstagu
Okres

od 1920
do 1924

Przynależność polityczna

Niemiecka Narodowa Partia Ludowa

Max Karl Wilhelm von Gallwitz (ur. 2 maja 1852 we Wrocławiu, zm. 18 kwietnia 1937 w Neapolu) – niemiecki generał służący podczas I wojny światowej zarówno na froncie wschodnim, jak i zachodnim. Odznaczony orderem Pour le Mérite z Liściem Dębu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1870 roku wstąpił do wojska. Od 1872 roku porucznik. Uczestnik wojny francusko-pruskiej. W latach 1877–1880 uczył się w akademii wojskowej. Od 1882 roku szef sztabu 11 Brygady Artylerii Polowej. W latach 1883–1886 i 1891–1895 służył w Sztabie generalnym, a w latach 1887–1890 w Ministerstwie Wojny. Od 1890 roku dowódca baterii w 27 pułku artylerii, od 1895 dowódca dywizjony artylerii w 11 pułku artylerii. Od 1897 szef oddziału w Ministerstwie Wojny. Od 1899 roku dowódca 76 pułku artylerii, od 1901 dowódca 29 Brygady Artylerii Polowej. Od 1903 roku dyrektor departamentu w Ministerstwie Wojny i zastępca przedstawiciela wojska w Bundesracie. Od 1906 dowódca 15 Dywizji. 4 listopada 1911 roku mianowany generałem i wyznaczony na inspektora artylerii polowej.

W czasie mobilizacji przed I wojną światową wyznaczony na dowódcę Rezerwowego Korpusu Gwardii w składzie 2 Armii. Gallwitz rozpoczął swoją karierę podczas I wojny światowej jako dowódca korpusu na froncie zachodnim. Prawie natychmiast po objęciu tego stanowiska von Gallwitz został przydzielony do 8 Armii, dowodzonej wówczas przez Paula von Hindenburga i z którego to rozkazu został wyznaczony do dowodzenia własną grupą armijną w bitwie przasnyskiej. W 1915 roku Gallwitz objął dowództwo 12 Armii, która wzięła udział w ofensywie w Galicji, którą dowodził feldmarszałek August von Mackensen. W 1916 roku powrócił na front zachodni, gdzie objął stanowisko dowódcy wojsk niemieckich w bitwie nad Sommą.

Pomiędzy rokiem 1916 a 1918 Gallwitz był dowódcą 5 Armii Niemieckiej na froncie zachodnim. Najsłynniejszą bitwą, w jakiej brała udział 5 armia pod dowództwem Gallwitza, była bitwa w okolicach francuskiego miasteczka Saint-Mihiel.

Po wojnie von Gallwitz odszedł w stan spoczynku rozpoczynając zarazem karierę polityczną. W latach 1920–1924 był posłem Reichstagu z ramienia Niemieckiej Narodowej Partii Ludowej.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]