Przejdź do zawartości

Medard z Noyon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święty
Medard z Noyon
Medardus
biskup
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 457
Salency, Francja

Data i miejsce śmierci

ok. 545
Noyon

Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

8 czerwca

Atrybuty

szaty biskupie, pastorał, orzeł, koń[1]

Patron

rolników, plantatorów winorośli, piwowarów, bólu zęba, zwiastunów pogody, chorych psychicznie

Szczególne miejsca kultu

Soissons

Medard z Noyon, Medardus (ur. 457 w Salency w Pikardii, zm. ok. 545) – biskup Noyon i Tournai we Francji, święty Kościoła katolickiego.

Żywot świętego

[edytuj | edytuj kod]

Medard pochodził z rodziny mieszczańskiej. Jego ojciec Nectardus był Frankiem, matka Protagia była Rzymianką. Jego przyjacielem był św. Eleuteriusz.

Na biskupa Noyon konsekrował go św. Remigiusz, metropolita Reims. Jako ordynariusz przyczynił się do wytępienia resztek religii pogańskiej na terenie swojej diecezji. Wprowadził za bramę klasztoru św. Radegundę, żonę Chlotara I. W czasie jego urzędowania Noyon splądrowali Hunowie i Wandalowie[2].

Około 530 roku, Medard wprowadził w Salency święto niewinnych dziewcząt (Święto Róży), dla uczczenia najcnotliwszej dziewczyny roku w okolicy. Odtąd koronuje się co roku różami dziewczynę wybraną spośród nąjcnotliwszych w parafii, nazywanych rosiere[3].

W pogrzebie biskupa Medarda uczestniczył Chlotar I[4].

Nad jego grobem w Soissons wzniesiono kościół i opactwo Saint-Médard.

Pisali o nim święci: Wenancjusz Fortunat i Grzegorz z Tours.

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 8 czerwca.

Patronat

W średniowieczu był czczony w całej Europie, jako patron rolników, ogrodników, plantatorów winnej latorośli, piwowarów, więźniów, żniwiarzy i dobrych zbiorów. Jest również patronem od bólu zębów (z powodu przedstawiania go z szerokim uśmiechem)[5].

Ikonografia

W ikonografii atrybutami Świętego są: orzeł osłaniający świętego od deszczu, dwa konie u stóp, szeroki uśmiech, w ręku cytadela.

Jego wizerunek widnieje w herbie niemieckiego miasta Lüdenscheid, którego jest patronem[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wiesław Aleksander Niewęgłowski: Leksykon świętych. Warszawa: Świat Książki, 2006, s. 92. ISBN 978-83-247-0574-0.
  2. Hugo Hoever: Żywoty Świętych Pańskich. Olsztyn: Wydawnictwo Diecezjalne, 1988, s. 203-204.
  3. Symbol:Róża. [dostęp 2010-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-18)]. - Symbolizm w sztuce
  4. Wincenty Zaleski SDB: Święci na każdy dzień. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie, 2008, s. 445-446. ISBN 978-83-7201-353-8.
  5. Medard z Noyon. - Krótki przewodnik po hagiografii na opoka.org.pl
  6. Medardus - Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]