Melanion
| Inne imiona |
Milanion |
|---|---|
| Występowanie | |
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Żona | |
Melanion lub Milanion – syn Amfidamasa, mąż Atalanty. Postać z mitologii greckiej.
Życie
[edytuj | edytuj kod]Melanion był synem Amfidamasa, a wnukiem króla Tegei Likurga. Zakochał się w córce swego stryja Iasosa, Atalancie. Atalanta jednak nie chciała wyjść za mąż, usłyszała bowiem wyrocznię, że po ślubie zostanie przemieniona w zwierzę. Oświadczyła więc, że poślubi tylko tego mężczyznę, który pokona ją w biegu. Jeśli natomiast ona zwycięży w biegu, zabije zalotnika. Atalanta była bardzo lekka i biegała nadzwyczaj szybko. Melanion stawił się więc na start ze złotymi jabłkami, które otrzymał od Afrodyty z jej ogrodu na Cyprze albo z ogrodu Hesperyd. W czasie biegu, gdy Atalanta go doganiała, młodzieniec rzucał jej pod nogi jeden po drugim złote owoce. Atalanta, zaciekawiona lub zakochana w zalotniku i zbyt szczęśliwa, by nie chcieć dać się oszukać, zatrzymywała się by pozbierać owoce i w ten sposób Melanion zwyciężył i otrzymał obiecaną nagrodę[1].
Gdy jakiś czas później, małżonkowie podczas polowania weszli do świątyni Zeusa i tam oddawali się miłości, zgorszony świętokradztwem bóg zamienił oboje w lwy. Kara miała im uniemożliwić obcowanie ze sobą, w starożytności panowało bowiem przekonanie, że lwy nie mają ze sobą potomstwa, lecz łączą się z lampartami[1].
W innej wersji mitu mężem Atalanty zostaje Hippomenes, syn Megareusa i Meropy, a boginią która zamienia małżonków w lwy jest Kybele, która w dodatku wprzęga ich do swojego rydwanu[2].
Przez niektórych autorów Melanion jest uważany za ojca Partenopajosa[3].
Rodowód
[edytuj | edytuj kod]Melanion pochodził z rodu Arkasa, był prawnukiem Aleosa.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Grimal 1987 ↓, s. 46.
- ↑ Grimal 1987 ↓, s. 146.
- ↑ Grimal 1987 ↓, s. 277.
- ↑ Grimal 1987 ↓, s. 370 i 381.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Graves: Mity greckie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.
- Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987. ISBN 83-04-01069-0.