Michał Sołowow
 Michał Sołowow (2010) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 lipca 1962 |
| Sezon 2010 | |
| Zespół | |
| Samochód | |
| Pilot | |
| Sukcesy | |
|
2006 – rajdowe samochodowe mistrzostwa Polski (wicemistrz) | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Michał Sołowow (ur. 11 lipca 1962 w Kielcach) – polski przedsiębiorca, inwestor i kierowca rajdowy, największy polski przemysłowiec i inwestor prywatny za granicą, działający m.in. w sektorze chemicznym, podłóg drewnianych, płytek i ceramiki sanitarnej, nowoczesnych technologii, biotechnologii i energetyki. Jego grupa przemysłowa jest największym producentem polistyrenu spienialnego (EPS) w Europie, drugim co do wielkości producentem płytek ceramicznych i największym na świecie wytwórcą desek podłogowych[1].
Od 2005 w pierwszej dziesiątce, a od 2018 na 1. miejscu listy najbogatszych Polaków magazynu Forbes Polska, najbogatszy Polak w globalnym rankingu miliarderów amerykańskiej edycji Forbes od 2021 roku[2].
Wykształcenie
[edytuj | edytuj kod]Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Hanki Sawickiej w Kielcach, a następnie studia na Politechnice Świętokrzyskiej.
Działalność
[edytuj | edytuj kod]W 1988 roku, wykorzystując oszczędności z pracy na Zachodzie, został współzałożycielem kieleckiej firmy budowlanej Mitex, która stała się jedną z większych firm budowlanych na rynku regionalnym po przemianach ustrojowych w Polsce[3]. Usiłował następnie wykupić akcje dużego przedsiębiorstwa budowlanego Exbud, aby połączyć obie spółki, jednak na skutek konfliktu personalnego z jego prezesem Witoldem Zaraską, zamiar ten nie powiódł się, a Exbud został sprzedany szwedzkiej Skanska[3]. Sołowow później wycofał się z branży budowlanej[3], a Mitex po wprowadzeniu na giełdę w 1999 roku został sprzedany w 2002 roku francuskiej grupie Eiffage.
W 1993 założył pierwszą w Polsce sieć supermarketów budowlanych Nomi, którą w 1999 sprzedał brytyjskiemu koncernowi Kingfisher.
W latach 90. XX w. Sołowow inwestował w różne spółki na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, dążąc do zwiększenia ich wartości i sprzedaży akcji[3]. Po wykupieniu 24% akcji spółki chemicznej Dwory Oświęcim, zainteresował się branżą chemiczną i zbudował koncern chemiczny Synthos, produkujący m.in. kauczuk syntetyczny, dokupując spółki w Czechach i Holandii[3]. Nie udało mu się jednak kupić Zakładów Azotowych Puławy ani Ciechu[3].
Drugim istotnym polem działalności Sołowowa stała się ceramika budowlana i łazienkowa, skupiona wokół spółki akcyjnej Cersanit i połączonej z nią następnie spółki Opoczno. Cersanit (noszący przejściowo nazwę Rovese) przejął także marki zagraniczne Meissen Keramik, Mei i Pilkington’s oraz posiada zakłady produkcyjne w Rosji, Rumunii, Niemczech i na Ukrainie[3]. Kontroluje również sieć sklepów z wyposażeniem mieszkań Komfort i producenta podłóg drewnianych Barlinek[3].
Sołowow w 1996 założył dużą spółkę deweloperską Echo Investment z siedzibą w Kielcach, która stała się największym inwestorem na rynku biurowym, mieszkaniowym i centrów handlowych w Polsce[3]. Spółkę tę sprzedał w 2015 roku[3] grupie kapitałowej PIMCO-Oaktree-Griffin Real Estate.
W październiku 2019, Synthos Green Energy S.A., spółka z Grupy Synthos, zawarła umowę z amerykańsko-japońską GE Hitachi Nuclear Energy o współpracy w zakresie potencjalnej budowy elektrowni jądrowej w Polsce w oparciu o technologię małych reaktorów modułowych (SMR – small modular reactors) typu BWRX-300[4]. Jest to pierwsza tego typu umowa zawarta przez polskie prywatne przedsiębiorstwo.
Jego grupa przemysłowa skupia 15 spółek, o łącznych przychodach ok. 10 mld zł i zatrudnieniu ok. 16 000 pracowników. Wszystkie spółki właścicielskie zarejestrowane są w Polsce.
Jest właścicielem lub znaczącym udziałowcem m.in. następujących spółek:
- produkcyjnych:
- Synthos (branża chemiczna),
- Cersanit (ceramika sanitarna i płytki ceramiczne)[a],
- Barlinek (producent deski podłogowej),
- handlowych:
- Sklepy Komfort (sieć sklepów specjalistycznych),
- North Food (sieć restauracji rybnych North Fish w Polsce i Wielkiej Brytanii, oraz sieci John Burg i Veggie Hub w Polsce[5]),
- Komfort Łazienki,
- Homla (elementy dekoracyjne i wyposażenia wnętrz),
- Nexterio (internetowy sklep z wyposażeniem wnętrz),
- technologii zeroemisyjnych oraz OZE:
- Synthos Green Energy (część Grupy Synthos, odpowiedzialna za nowe projekty energetyczne – morską energetykę wiatrową oraz energetykę jądrową[6]);
- Corab (dystrybutor sprzętu i producent konstrukcji do instalacji fotowoltaicznych),
- WP Systems (serwisowanie elektrowni wiatrowych),
- Ekovoltis (spółka obrotu energią elektryczną z OZE);
- technologicznych i biotechnologicznych:
- New Era Materials (materiały kompozytowe z żywic epoksydowych),
- 3DGence (producent drukarek 3D),
- GeniCore (producent pieców do wytwarzania kompozytów),
- Molecure (badania nad związkami chemicznymi o przeznaczeniu w produkcji leków stosowanych w leczeniu chorób zapalnych i nowotworowych),
- ExploRNA Therapeutics (technologie modyfikacji mRNA),
- Hemolens Diagnostics (technologie nieinwazyjnej koronarografii),
- Tikrow (internetowa platforma pracy czasowej),
- leasingowych:
- GETCAR (zarządzanie flotą samochodową).
Sołowow działał także w mediach będąc m.in. przejściowo właścicielem „Przekroju”, „Życia Warszawy” oraz regionalnych gazet „Echo Dnia” i „Słowo Ludu” oraz kieleckiej rozgłośni radiowej – Radio Tak (obecnie oddział RMF Maxxx).
Jego majątkiem zarządzają fundusze private equity – m.in. Magellan i Columbus, inwestując m.in. w instrumenty finansowe o potencjalnie dużej stopie zwrotu, tj. kontrakty terminowe, waluty czy surowce.
Razem z córką, Karoliną Sołowow, założył Fundację „Fabryki Marzeń” oferującą stypendia dla zdolnych uczniów oraz pomagającą ubogim rodzinom w renowacji domów i mieszkań. Karolina Sołowow jest Przewodniczącą Rady Fundacji.
Rankingi biznesowe
[edytuj | edytuj kod]W 2010 po raz pierwszy pojawił się w rankingu światowych miliarderów magazynu Forbes zajmując 973. miejsce z majątkiem szacowanym na 1 mld dolarów (czwarty Polak za Janem Kulczykiem, Zygmuntem Solorzem-Żakiem i Leszkiem Czarneckim)[7].
W marcu 2021 zajął 494. miejsce z majątkiem szacowanym na 3,9 mld USD[8]. Była to najwyższa pozycja spośród Polaków znajdujących się na tej liście.
Od 2021 utrzymuje najwyższą pozycję w tym rankingu spośród polskich miliarderów. W 2024 roku uplasował się na 420. miejscu z majątkiem wycenionym na 6,9 mld USD[9], najwyżej wśród polskich miliarderów obecnych na liście (przed Tomaszem Biernackim, Jerzym Starakiem, Pawłem Marchewką, Zygmuntem Solorzem, Dominiką Kulczyk, Zbigniewem Juroszkiem z rodziną i Sebastianem Kulczykiem).
Pozycja Michała Sołowowa w rankingu Forbes "World's Billionaires List"" (rok/majątek/miejsce w rankingu)[10]:
- 2015 - 2,0 mld USD
- 2016 - 1,8 mld USD
- 2017 - 2,7 mld USD
- 2018 - 3,2 mld USD
- 2019 - 3,2 mld USD
- 2020 - 3,7 mld USD
- 2021 - 4,0 mld USD (494)
- 2022 - 6,2 mld USD
- 2023 - 6,2 mld USD
- 2024 - 6,9 mld USD (420)
Obecny na liście "100 najbogatszych Polaków" Forbes Polska od jej pierwszej edycji w 2005 roku, kiedy zajął 7. miejsce z majątkiem 1,8 mld zł. Od tego czasu zawsze plasował się w pierwszej dziesiątce, a od 2018 zajmuje pierwsze miejsce w tym rankingu[11].
Pozycja Michała Sołowowa w rankingu Forbes Polska "Lista 100 Najbogatszych Polaków" (rok/majątek/miejsce w rankingu):
- 2005 - 1,800 mld zl (7)
- 2018 - 11,410 mld zł (1)[12]
- 2019 - 13,300 mld (1)[3]
- 2020 - 15,600 mld zł (1)[13]
- 2021 - 15,509 mld zł (1)[14]
- 2022 - 27,306 mld zł (1)[15]
- 2023 - 27,250 mld zł (1)[16]
W 2018 zajął 1. miejsce z majątkiem szacowanym na 10,8 mld zł na liście najbogatszych Polaków, publikowanej co roku przez tygodnik „Wprost”[17].
Nagrody i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- 2014 – „Człowiek rynku kapitałowego z okazji 25-lecia przemian ustrojowych” nagroda dla najlepszego przedsiębiorcy, konkurs redakcji gazety „Parkiet” oraz CFA Society Poland[18],
- 2014 – Odznaka Honorowa Województwa Świętokrzyskiego[19],
- 2015 – Perła Honorowa Polskiej Gospodarki (w kategorii gospodarka) redakcji Polish Market[20].
- 2015 – „Medal z okazji jubileuszu 25-lecia Krajowej Izby Gospodarczej[21],
- 2019 – „Człowiek Roku” redakcji portalu Money.pl[22],
- 2021 – Medal „Zasłużony dla Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach”[23].
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]
Trzykrotny wicemistrz Europy (2008, 2009 i 2012), dwukrotny wicemistrz Polski (2006 i 2010), dwukrotny II wicemistrz Europy (2006 i 2010), dwukrotny II wicemistrz Polski (2004 i 2005) w rajdach samochodowych. Karierę kierowcy rajdowego zawiesił w 2015 roku, by następnie wznowić ją w 2020 roku[24].
Pierwsze starty w KJS-ach Sołowow rozpoczął już jako siedemnastolatek. Jednakże brak niezbędnych funduszy na zakup samochodu rajdowego uniemożliwił mu ich kontynuację. Do sportu powrócił więc dopiero w 2001, sponsorowany przez własne firmy, kiedy za kierownicą prywatnego Mitsubishi Lancer Evo VI wystartował w cyklu Pucharu PZM, a następnie już w mistrzostwach Polski.
W pierwszych latach startów Sołowow nie odniósł znaczących sukcesów. W latach 2002 i 2003 dwukrotnie plasował się na czwartym miejscu klasyfikacji generalnej gr. N.
W sezonie 2004 za kierownicą Mitsubishi Lancer Evo VII zdobył tytuł drugiego wicemistrza Polski w klasyfikacji generalnej. Mistrzostwa Europy zakończył na czwartej pozycji.
Kolejny rok nie należał do udanych. Mimo zapowiedzi walki o mistrzostwo Polski Sołowow za kierownicą Mitsubishi Lancer Evo VIII MR zdołał jedynie obronić wcześniej zdobyty tytuł drugiego wicemistrza Polski. Do rywalizacji w mistrzostwach Europy kielczanin zakupił Renault Clio S1600, jednakże nie osiągnął znaczącego sukcesu.
W sezonie 2006 Sołowow kontynuował starty w mistrzostwach Polski i Europy. Krajową rywalizację zakończył zdobywając tytuł wicemistrza Polski w klasyfikacji generalnej; mistrzostwa Europy zakończył zaś na trzeciej pozycji.
W sezonie 2007 za kierownicą Fiata Grande Punto S2000 walczył o tytuł mistrza Polski i mistrza Europy. Trapiona awariami samochodu załoga, zajęła w obu rywalizacjach miejsca poza pierwszą piątką.
W sezonie 2008 Sołowow kontynuował starty w barwach Cersanit Rally Team w mistrzostwach Polski i Europy, tym razem samochodem Peugeot 207 S2000, zdobywając ostatecznie tytuł wicemistrza Europy. Rok później powtórzył ten wynik.
W sezonie 2010, startując Fordem Fiestą S2000, wywalczył tytuł wicemistrza w mistrzostwach Polski oraz tytuł II wicemistrza Rajdowych Mistrzostw Europy.
W sezonie 2012, startując Fordem Fiestą RRC, wywalczył trzeci tytuł wicemistrza w Rajdowych Mistrzostwach Europy. W 2015 roku zakończył karierę rajdową[3].
Zgromadzone tytuły: 2004: II wicemistrz Polski, II wicemistrz Polski (grupa N) 2005: II wicemistrz Polski, II wicemistrz Polski (grupa N) 2006: wicemistrz Polski, wicemistrz Polski (grupa N) 2008: wicemistrz Europy, mistrz Europy Strefy Centralnej (klasa S2000), mistrz Polski (klasa S2000) 2009: wicemistrz Europy, mistrz Europy Strefy Centralnej (klasa S2000) 2010: mistrz Europy Strefy Centralnej (klasa S2000), wicemistrz Polski, mistrz Polski (klasa S2000) 2011: mistrz Europy Strefy Centralnej (klasa S2000), II wicemistrz Polski, mistrz Polski (klasa S2/R4).
Starty w rajdach WRC
[edytuj | edytuj kod]| Sezon | Zespół | Samochód | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | Punkty | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2003 | Cersanit Rally Team | Mitsubishi Lancer Evo |  |
 43 |
 |
 |
 |
 |
 NU |
 33 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
0 | - | ||
| 2004 | Cersanit Rally Team | Mitsubishi Lancer Evo | |
30 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
0 | - |
| 2005 | Cersanit Rally Team | Mitsubishi Lancer Evo | |
NU |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
0 | - |
| 2006 | Cersanit Rally Team | Mitsubishi Lancer Evo Subaru Impreza WRC |
|
33 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
40 |
0 | - |
| 2007 | Cersanit Rally Team | Mitsubishi Lancer Evo Fiat Grande Punto S2000 |
|
21 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
NU |
0 | - |
| 2010 | Cersanit Rally Team | Peugeot 207 S2000 | 22 |
|
 |
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
0 | ||||
| 2012 | M-Sport Stobart Ford World Rally Team | Ford Fiesta RS WRC | |
20 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
0 | - | |||
| 2013 | Qatar M-Sport WRT | Peugeot 207 S2000 Ford Fiesta RS WRC |
|
12 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
14 |
0 | - | |||
| 2014 | M-Sport World Rally Team | Ford Fiesta RS WRC | |
17 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|||||
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Najbogatsi Polacy 2021. Sylwetki bohaterów listy „Forbesa” [online], Forbes.pl [dostęp 2021-03-13] (pol.).
- ↑ Michal Solowow [online], Forbes [dostęp 2024-09-18] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l Adam Grzeszak. Mistrz cichej jazdy. „Polityka”. 12/2019 (3203), s. 36, 19 marca 2019.
- ↑ GE Hitachi Nuclear Energy Announces Small Modular Reactor Technology Collaboration in Poland | GE News [online], www.ge.com [dostęp 2021-03-31] (ang.).
- ↑ North Food Polska S.A. [online] [dostęp 2021-03-31] (pol.).
- ↑ Synthos Green Energy – Synthos S.A. [online], www.synthosgroup.com [dostęp 2021-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-11].
- ↑ The World’s Billionaires. 2010-03-03. [dostęp 2010-03-12]. (ang.).
- ↑ Michal Solowow [online], Forbes [dostęp 2021-03-31] (ang.).
- ↑ Michal Solowow [online], Forbes [dostęp 2024-09-18] (ang.).
- ↑ Michal Solowow [online], Forbes [dostęp 2024-09-18] (ang.).
- ↑ 10 najbogatszych Polaków na przestrzeni kilkunastu lat [online], Forbes.pl [dostęp 2024-09-18] (pol.).
- ↑ Lista 100 Najbogatszych Polaków 2018 z absolutnym rekordem, „Forbes”, 22 lutego 2018 [dostęp 2018-03-10] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Lista najbogatszych Polaków – Forbes 2020. Michał Sołowow na czele zestawienia [online], www.money.pl [dostęp 2021-03-31] (pol.).
- ↑ Lista 100 Najbogatszych Polaków „Forbesa” 2021 [online], Forbes.pl [dostęp 2021-03-31] (pol.).
- ↑ Lista 100 Najbogatszych Polaków „Forbesa” 2022 [online], Forbes.pl [dostęp 2022-03-29] (pol.).
- ↑ Lista najbogatszych Polaków. Imponujący awans do czołówki [online], TVN24 Biznes, 29 lutego 2024 [dostęp 2024-09-18] (pol.).
- ↑ Ranking 100 najbogatszych Polaków 2018 tygodnika „Wprost” – Kulczykowie już nie są na pierwszym miejscu – Polskatimes.pl, „– Polskatimes.pl” [dostęp 2018-06-25] (pol.).
- ↑ Telewizja Polska S.A, Michał Sołowow najlepszym przedsiębiorcą [online], kielce.tvp.pl [dostęp 2021-06-24] (pol.).
- ↑ Ojczyznę kocha się nie dlatego, że wielka, ale dlatego, że własna [online], UM Województwa Świętokrzyskiego, 13 listopada 2014 [dostęp 2020-04-23].
- ↑ Poznaliśmy laureatów Gali Pereł Polskiej Gospodarki: Polish Market [online], www.polishmarket.com.pl [dostęp 2015-12-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-22].
- ↑ PREZES MICHAŁ SOŁOWOW OTRZYMAŁ MEDAL KRAJOWEJ IZBY GOSPODARCZEJ – barlinek.com.pl. barlinek.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-27)]..
- ↑ Michał Sołowow człowiekiem roku Money.pl [online], Media2.pl [dostęp 2021-06-24] (pol.).
- ↑ Maciej Banachowski, Święto Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Medale dla Bętkowskiego, Lipca i Sołowowa [ZDJĘCIA] [online], Echo Dnia Świętokrzyskie, 17 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-24] (pol.).
- ↑ Michal Solowow Results | Motorsport Stats [online], motorsportstats.com [dostęp 2022-06-23].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Absolwenci IV Liceum Ogólnokształcącego w Kielcach
- Absolwenci Politechniki Świętokrzyskiej
- Polscy inżynierowie
- Polscy przedsiębiorcy XX wieku
- Polscy przedsiębiorcy XXI wieku
- Polscy rajdowcy
- Sportowcy związani z Kielcami
- Polscy miliarderzy
- Laureaci Nagrody Miasta Kielce
- Odznaczeni Odznaką Honorową Województwa Świętokrzyskiego
- Ludzie urodzeni w Kielcach
- Urodzeni w 1962