Mielnica (obwód wołyński)

Mielnica
Państwo	Ukraina
Obwód	wołyński
Rejon	kowelski
Populacja (2001); • liczba ludności	; 573
Kod pocztowy	45080
Tablice rejestracyjne	AC
	Położenie na mapie obwodu wołyńskiego Mielnica
	Położenie na mapie Ukrainy Mielnica
	51°09′05″N 25°06′08″E/51,151389 25,102222
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mielnica (ukr. Мельниця) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie na terenie rejonu kowelskiego w obwodzie wołyńskim. Wieś liczy 573 mieszkańców.

Historia

W II Rzeczypospolitej należała do wiejskiej gminy Wielick w powiecie kowelskim w woj. wołyńskim i liczyła w 1921 roku 899 mieszkańców^[1]^[2], z czego większość Żydów^[3]. Mieszkało tu także kilkadziesiąt rodzin polskich oraz Ukraińcy^[4].

We wrześniu 1939 zajęta przez Armię Czerwoną; na początku lipca 1941 zajęta przez Niemców. Okupant hitlerowski eksterminował Żydów Mielnicy. Już w lipcu 1941 zabito ponad 300 osób. 4 września 1942 rozstrzelano pozostałych 700–1200 Żydów^[5].

18 marca 1943 Niemcy przy udziale policji ukraińskiej zabili w lesie k. Wielicka 17 przedstawicieli polskiej inteligencji z Mielnicy. Jednym z zamordowanych był proboszcz Wacław Majewski. Podczas rzezi wołyńskiej 29 sierpnia 1943 oddział UPA zamordował w budynku szkoły ponad 100 Polaków. Równocześnie spalono polskie domy^[4]. Zabito także dwie Ukrainki, które sprzeciwiały się mordom^[6].

Po wojnie miasteczko zostało włączone do Ukraińskiej SRR.

Osoby, związane z Mielnicą

W Mielnicy urodził się 15 stycznia 1903 Dawid Sfard – polski poeta i prozaik żydowskiego pochodzenia, tworzący w języku jidysz.
Na cmentarzu prawosławnym między Lasem Wielickim a Mielnicą pochowany został zamordowany w Mielnicy proboszcz Wacław Majewski^[7]

Przypisy

↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom IX - Województwo Wołyńskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
↑ Wołyński Dziennik Wojewódzki nr 1 z dnia 4 stycznia 1936 roku. [dostęp 2017-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 grudnia 2017)].
↑ Gmina żydowska w Mielnicy. Żydowski Instytut Historyczny. [dostęp 2012-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-05)]. (pol.).
↑ ^a ^b WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 398, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .
↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.578
↑ Niedzielko Romuald: Kresowa księga sprawiedliwych 1939–1945. O Ukraińcach ratujących Polaków poddanych eksterminacji przez OUN i UPA. Warszawa: IPN, 2007. ISBN 978-83-60-46461-8.
↑ tekst Krzysztofa Krzywińskiego na portalu ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, 2013-08-16

[1] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom IX - Województwo Wołyńskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923

[2] Wołyński Dziennik Wojewódzki nr 1 z dnia 4 stycznia 1936 roku. [dostęp 2017-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 grudnia 2017)].

[3] Gmina żydowska w Mielnicy. Żydowski Instytut Historyczny. [dostęp 2012-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-05)]. (pol.).

[siem-4] WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 398, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .

[5] Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.578

[6] Niedzielko Romuald: Kresowa księga sprawiedliwych 1939–1945. O Ukraińcach ratujących Polaków poddanych eksterminacji przez OUN i UPA. Warszawa: IPN, 2007. ISBN 978-83-60-46461-8.

[7] tekst Krzysztofa Krzywińskiego na portalu ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, 2013-08-16

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]