Przejdź do zawartości

Moczarowiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Moczarowiak
Scapteromys
Waterhouse, 1837[1]
Ilustracja
Moczarowiak urugwajski (S. tumidus) na ilustracji z 1839 roku
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Akodontini

Rodzaj

moczarowiak

Typ nomenklatoryczny

Mus tumidus Waterhouse, 1837

Gatunki

4 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Moczarowiak[2] (Scapteromys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[3][4][5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 114–252 mm, długość ogona 101–176 mm, długość ucha 13–29 mm, długość tylnej stopy 32–45 mm; masa ciała 50–165 g[4][6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj (w randze podrodzaju w obrębie Mus) zdefiniował w 1837 roku angielski przyrodnik George Robert Waterhouse w artykule poświęconym charakterystyce nowych gatunków z rodzaju Mus, z kolekcji Charlesa Darwina, opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) moczarowika urugwajskiego (S. tumidus).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Scapteromys: gr. σκαπτηρ skaptēr ‘kopacz’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[7].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[8][6][3]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[2] Podgatunki[4][3][6] Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] Podstawowe wymiary[4][6][a] Status
IUCN[9]
Scapteromys meridionalis Quintela, G.L. Gonçalves, Althoff, Sbalqueiro, L.F. Oliveira & Freitas, 2014 gatunek monotypowy endemit Brazylii (od południowej Parany do północnego Rio Grande do Sul); zakres wysokości: 530–1015 m n.p.m. DC: 11,4–13,5 cm
DO: 10,1–12,5 cm
MC: 50–91 g
 NE 
Scapteromys aquaticus O. Thomas, 1920 moczarowiak argentyński gatunek monotypowy dorzecza rzek Parana i Urugwaj (Paragwaj i Argentyna), marginalnie południowa Brazylia i zachodni Urugwaj DC: 12,6–25 cm
DO: 10,8–14,7 cm
MC: 64–155 g
 LC 
Scapteromys tumidus Waterhouse, 1837 moczarowiak urugwajski gatunek monotypowy skrajnie południowa Brazylia (Rio Grande do Sul) oraz większość Urugwaju DC: 15–19,5 cm
DO: 13,3–17,6 cm
MC: 50–165 g
 LC 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski;  NE gatunki niepoddane jeszcze ocenie.

Opisano również gatunek wymarły z plejstocenu dzisiejszej Argentyny[10]:

  1. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b G.R. Waterhouse. Characters of new species of the genus Mus, from the collection of Mr. Darwin. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 5 (1), s. 20, 1837. (ang.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 254. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 410. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. a b c d e U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 458–459. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Scapteromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-01].
  6. a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 261. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 621, 1904. (ang.). 
  8. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-09-17]. (ang.).
  9. Taxonomy: Scapteromys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-17]. (ang.).
  10. O.A. Reig. New species of akodontine and scapteromyine rodents (Cricetidae) and new records of Bolomys (Akodontini) from the Upper Pliocene and Middle Pleistocene of Buenos Aires Province, Argentina. „Ameghiniana”. 31, s. 99–113, 1984. (ang. • hiszp.).