Moczarowiak
Scapteromys | |||
Waterhouse, 1837[1] | |||
Moczarowiak urugwajski (S. tumidus) na ilustracji z 1839 roku | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
moczarowiak | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Mus tumidus Waterhouse, 1837 | |||
Gatunki | |||
|
Moczarowiak[2] (Scapteromys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[3][4][5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 114–252 mm, długość ogona 101–176 mm, długość ucha 13–29 mm, długość tylnej stopy 32–45 mm; masa ciała 50–165 g[4][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj (w randze podrodzaju w obrębie Mus) zdefiniował w 1837 roku angielski przyrodnik George Robert Waterhouse w artykule poświęconym charakterystyce nowych gatunków z rodzaju Mus, z kolekcji Charlesa Darwina, opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) moczarowika urugwajskiego (S. tumidus).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Scapteromys: gr. σκαπτηρ skaptēr ‘kopacz’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[7].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[8][6][3]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[2] | Podgatunki[4][3][6] | Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] | Podstawowe wymiary[4][6][a] | Status IUCN[9] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Scapteromys meridionalis | Quintela, G.L. Gonçalves, Althoff, Sbalqueiro, L.F. Oliveira & Freitas, 2014 | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (od południowej Parany do północnego Rio Grande do Sul); zakres wysokości: 530–1015 m n.p.m. | DC: 11,4–13,5 cm DO: 10,1–12,5 cm MC: 50–91 g |
NE | ||
Scapteromys aquaticus | O. Thomas, 1920 | moczarowiak argentyński | gatunek monotypowy | dorzecza rzek Parana i Urugwaj (Paragwaj i Argentyna), marginalnie południowa Brazylia i zachodni Urugwaj | DC: 12,6–25 cm DO: 10,8–14,7 cm MC: 64–155 g |
LC | |
Scapteromys tumidus | Waterhouse, 1837 | moczarowiak urugwajski | gatunek monotypowy | skrajnie południowa Brazylia (Rio Grande do Sul) oraz większość Urugwaju | DC: 15–19,5 cm DO: 13,3–17,6 cm MC: 50–165 g |
LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Opisano również gatunek wymarły z plejstocenu dzisiejszej Argentyny[10]:
- Scapteromys hershkovitzi Reig, 1994
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b G.R. Waterhouse. Characters of new species of the genus Mus, from the collection of Mr. Darwin. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 5 (1), s. 20, 1837. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 254. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 410. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c d e U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 458–459. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Scapteromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-01].
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 261. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 621, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-09-17]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Scapteromys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-17]. (ang.).
- ↑ O.A. Reig. New species of akodontine and scapteromyine rodents (Cricetidae) and new records of Bolomys (Akodontini) from the Upper Pliocene and Middle Pleistocene of Buenos Aires Province, Argentina. „Ameghiniana”. 31, s. 99–113, 1984. (ang. • hiszp.).