Przejdź do zawartości

Monstera dziurawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monstera dziurawa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

żabieńcowce

Rodzina

obrazkowate

Rodzaj

monstera

Gatunek

monstera dziurawa

Nazwa systematyczna
Monstera deliciosa Liebm.
Vidensk. Meddel. Naturhist. Foren. Kjøbenhavn 1849:19. 1849
Kwiatostan

Monstera dziurawa (Monstera deliciosa) – gatunek rośliny występujący w lasach tropikalnych od południowego Meksyku po południową Panamę. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Silnie rosnące zielone pnącze, często osiągające ponad 10 m wysokości. Na pędzie silne korzenie powietrzne.
Liście
Głęboko powcinane, starsze liście z otworami.
Kwiaty
Kwiatostan w kształcie kolby o długości do 30 cm jest otoczony dużą białą pochwą.
Owoce
Wytwarza drobne pachnące, stożkowate jagody, które po dojrzeniu są jadalne i smakują jak połączenie ananasa i banana. Zawierają jednak wiele kwasu szczawiowego i innych toksyn, mogących prowadzić do podrażnienia lub uszkodzenia błon śluzowych.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten należy do największych roślin do dekoracji wnętrz przy tym łatwych w uprawie.

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
Wymagania
Monstera dziurawa wymaga stanowiska oświetlonego, lecz nie narażonego na bezpośrednie promieniowanie słoneczne. Starsze rośliny tolerują znaczne zacienienie, jednak w takich warunkach wyciągają się i tworzą wyłącznie całobrzegie liście. Temperatura latem nie powinna być niższa niż 18 °C i wyższa niż 25 °C, zimą powinna wynosić około 12 °C. Optymalnym podłożem do uprawy tej rośliny jest mieszanka ziemi liściowej, darniowej, gnojowej, torfu i piasku w równych proporcjach. Wymaga silnych podpór. W warunkach domowych, przy zapewnieniu optymalnych warunków, monstera może zakwitnąć[3].
Pielęgnacja
Monsterę należy podlewać dość obficie wodą o temperaturze pokojowej, jedynie zimą ograniczając nawadnianie. Przelewanie może jednak powodować zgniliznę. Korzystne jest spryskiwanie liści i wycieranie z nich kurzu. Młode rośliny należy przesadzać co rok, starsze co 3–5 lat. Latem monstera wymaga nawożenia nawozem wieloskładnikowym[3].
Rozmnażanie
Bardzo proste z sadzonek pędowych, które powinny mieć przynajmniej jeden liść, pąk pachwinowy i korzeń przybyszowy lub sadzonek wierzchołkowych z kilkoma liśćmi i korzeniem powietrznym o długości co najmniej 20 cm. Sadzonkę należy posadzić w mieszance torfu i piasku[3]. Sadzonki można też ukorzeniać w podłożu z wermikulitu i kompostu oraz w wodzie[4]. Sadzonki zaleca się trzymać w wysokiej temperaturze, około 25–30 °C[3], np. w mnożarce o podgrzewanym podłożu[4].
Choroby i szkodniki
Rośliny są atakowane przez czerwce, mszyce i wełnowce, a uprawiane na zewnątrz również przez gąsienice i koniki polne. Monstery są również podatne na plamistość liści wywoływaną przez Lasiodiplodia theobromae (incertae sedis) i Acrosperia fluctuata oraz zgniliznę[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-08] (ang.).
  3. a b c d Mieczysław Czekalski: Cisus, hoja, filodendron...: rośliny pnące ozdobą mieszkania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 33-35. ISBN 83-09-01250-0.
  4. a b Patrick Mioulane (red.): Praktyczna encyklopedia. Rośliny pokojowe. Warszawa: Larousse, 2009, s. 272. ISBN 978-83-7575-544-2.
  5. Jules Janick i Robert E. Paull (red.): The encyclopedia of fruit & nuts. Wallingford: CABI, 2008, s. 77-78. ISBN 978-0-85199-638-7. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jens Rohwer: Atlas roślin tropikalnych. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-378-9.