Przejdź do zawartości

Nihoa madang

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nihoa madang
Raven, 1994
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

ptaszniki

Rodzina

Barychelidae

Podrodzina

Barychelinae

Rodzaj

Nihoa

Gatunek

Nihoa madang

Nihoa madanggatunek pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Barychelidae. Występuje endemicznie w Papui-Nowej Gwinei.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1994 roku przez Roberta Ravena[1][2] na podstawie pojedynczego samca odłowionego w 1962 roku. Jako lokalizację typową wskazano Madang w Papui-Nowej Gwinei. Epitet gatunkowy wywodzi się od tejże lokalizacji[2].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Holotypowy samiec ma ciało długości 15 mm oraz karapaks długości 6,88 mm i szerokości 6,25 mm. Karapaks jest w zarysie prawie jajowaty, ubarwiony pomarańczowobrązowo z ciemniejszymi brzegami i rowkami, porośnięty złotobrązowymi włoskami i czarnymi szczecinkami. Jamki karapaksu są krótkie i proste. Szczękoczułki są pomarańczowobrązowe, porośnięte brązowymi włoskami, pozbawione rastellum. Bruzda szczękoczułka ma 12 zębów na krawędzi przedniej oraz 12 małych ząbków i 10–15 ziarenek części środkowo-nasadowej. Szczęki zaopatrzone są w 11 kuspuli. Odnóża są pomarańczowobrązowe z nieco ciemniejszym obrączkowaniem na goleniach i nadstopiach. Golenie odnóży przedniej pary mają długą i stożkowatą ostrogę dystalną z długim, zakrzywionym megakolcem na szczycie oraz kciukowatą mikroostrogę. Pazurki pierwszej pary odnóży mają po dwa, a ostatniej po jednym szeregu ząbków. Opistosoma (odwłok) jest z wierzchu brązowa z białymi łatkami, tworzącymi pośrodku nieregularny znak w kształcie „V”. Spód opistosomy jest jasny z poprzecznymi brązowymi plamami. Kądziołki przędne pary tylno-środkowej są dobrze wykształcone. Nogogłaszczki samca mają wklęśnięte na powierzchni tylno-bocznej cymbium oraz mały, gruszkowaty bulbus stopniowo zwężony ku smukłemu embolusowi, który to ma pojedynczy, niski kil[2].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Pająk ten występuje endemicznie w Papui-Nowej Gwinei. Znany jest wyłącznie z lokalizacji typowej w prowincji Madang[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gen. Nihoa Raven & Churchill, 1992. [w:] World Spider Catalog Version 21.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2021-01-03].
  2. a b c d R.J. Raven. Mygalomorph spiders of the Barychelidae in Australia and the western Pacific. „Memoirs of the Queensland Museum”. 35, s. 291-706, 1994.