Nornica koreańska
| Craseomys regulus | |
| O. Thomas, 1907[1] | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
nornica koreańska |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Nornica koreańska[3] (Craseomys regulus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Nornica koreańska występuje endemicznie na Półwyspie Koreańskin, z wyjątkiem jego północno-wschodniej części[4].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1907 roku angielski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Craseomys regulus[1]. Holotyp pochodził z Mun-gyong, 110 mi (177 km) na południowy wschód od Seulu, na wysokości 1100-1300 ft (335–396 m), w Korei Południowej[5].
C. regulus należy do podrodzaju Phaulomys[4]. Gryzonie te były przez wielu autorów klasyfikowane jako populacja nornicy szarorudej i umieszczane w Clethrionomys, Myodes i Eothenomys, jednak ich zęby trzonowe nie są ukorzenione jak u tego gatunku. Późniejsze badania DNA mitochondrialnego i jądrowego potwierdziły, że jest to bliski, lecz odrębny gatunek[2][5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[4].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Craseomys: gr. κρασις krasis, κρασεως kraseōs „mieszanina, połączenie”[6]; μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
- regulus: łac. regulus „książę, królewiątko”, od rex, regis „król”; przyrostek zdrabniający -ulus, od regere „rządzić”[8].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 100–116 mm, długość ogona 37–51 mm; masa ciała 23–28 g[9].
Biologia
[edytuj | edytuj kod]Zwierzęta te są dość pospolite w środkowej i południowej Korei. Występują w różnorodnych środowiskach, choć zdają się unikać rozległych lasów. Prawdopodobnie umieją się częściowo zaadaptować do antropogenicznych zmian środowiska[2].
Populacja
[edytuj | edytuj kod]Populacja nornicy koreańskiej jest stabilna, nie są znane zagrożenia dla gatunku. Jest on uznawany za gatunek najmniejszej troski[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b O. Thomas. The Duke of Bedford’s Zoological Exploration in Eastern Asia.—II. List of Small Mammals from Korea and Quelpart. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1906, s. 862, 1907. (ang.).
- ↑ a b c d F. Cassola, Myodes regulus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-20] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 238. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 346. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Myodes regulus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-20].
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 61.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 141.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 194.
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 299–301. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).