Przejdź do zawartości

North Carr (latarniowiec)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
North Carr
Ilustracja
North Carr w Anstruther (1988)
Port macierzysty

Dundee

Historia
Stocznia

A. & J. Inglis Ltd, Pointhouse Shipyard, Glasgow

Data budowy

1932

Data oddania do eksploatacji

1933

Data wycofania ze służby

1974

Dane techniczne
Długość całkowita (L)

31 m

Szerokość (B)

7,6 m

North Carr – ostatni istniejący szkocki latarniowiec, wybudowany w 1933 roku i pozostający w służbie do 1974[1]. W 2010 roku uratowany od zezłomowania i przeznaczony do remontu jako obiekt muzealny.

„North Carr” został wybudowany w stoczni Pointhouse, należącej do A & J Inglis Ltd. Ma 31 m długości oraz 7,6 m szerokości, o tonażu 250 BRT[2]. Przeznaczony był do stacjonowania przy skałach North Carr(inne języki), w pobliżu Fife Ness. Statek nie posiadał własnego napędu i do miejsca, w którym miał się znajdować, musiał być holowany. Do służby wszedł 3 kwietnia 1933[2].

Podczas testów „North Carra” na wodach Firth of Forth skarżyli się na niego mieszkańcy Edynburga. Sygnał mgielny latarniowca miał zasięg obliczany na kilkanaście kilometrów; gdy statek zakotwiczony był około kilometr od miasta, był on dokuczliwie głośny, sprawiając, że edynburczycy nie mogli spać[2].

W czasie II wojny światowej „North Carr” pełnił służbę w pobliżu Mull of Kintyre, pomagając w nawigacji statkom wchodzącym do Clyde[3]. Po 1945 powrócił w rejon skał North Carr. W 1952 roku przeszedł gruntowny remont. W 1954 zamontowano radiolatarnię, a w 1956 wybudowano na nim stróżówkę[3].

8 grudnia 1959 roku podczas silnego sztormu „North Carr” zerwał się z kotwicy. Na pomoc załodze ruszyła stacjonująca w Broughty Ferry łódź ratownicza „Mona”. Podczas próby dotarcia do latarniowca łódź wywróciła się do góry dnem, powodując utonięcie całej jej ośmioosobowej załogi. „North Carr” zdołał rzucić kotwicę, a jego sześcioosobową załogę następnego dnia podjęły helikoptery[2][1].

Po zakończeniu służby w 1975 roku, „North Carr” pozostawał w doku w Leith[3]. Rok później sprzedano go N.E.Fife D.C. i przeniesiono do Anstruther. W 1977 roku statek otwarto dla publiczności jako obiekt muzealny, jednak z powodu problemów finansowych zamknięto go w 1989[3]. W roku 1994 latarniowiec został przeniesiony do Dundee, gdzie służył jako obiekt szkoleniowy dla Maritime Volunteer Service[3]. W 2009 roku MVS wystawił statek na sprzedaż i prawdopodobnie przeznaczony by był do złomowania. Został jednak wykupiony za symboliczną kwotę 1 funta[4]. Obecnie oczekuje na renowację, którą początkowo wyceniano na pół miliona funtów[4], ale do 2016 kwota wzrosła do miliona funtów[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Campaign launched to refurbish Scotland’s last lightship [online] [dostęp 2018-02-27] (ang.).
  2. a b c d Northern Lighthouse Board – North Carr Lightship [online], www.nlb.org.uk [dostęp 2018-02-27] (ang.).
  3. a b c d e North Carr · National Historic Ships UK [online], www.nationalhistoricships.org.uk [dostęp 2018-03-13] (ang.).
  4. a b Just £1 saves the last lightship from scrapyard - but now £½m is needed [online], Scotsman [dostęp 2021-08-03] (ang.).