Przejdź do zawartości

Oblężenie Kserigordon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oblężenie Kserigordon
I wyprawa ludowa
Ilustracja
Piotr Pustelnik – przywódca krucjaty ludowej
Czas

wrzesień-październik 1096

Miejsce

zamek Kserigordon, dzisiejsza Turcja

Wynik

zwycięstwo wojsk muzułmańskich

Strony konfliktu
Krzyżowcy Seldżukidzi
Dowódcy
Renald Kilidż Arslan I
Siły
ok. 6 000 nieznane
Straty
ok. 6 000 zabitych i wziętych do niewoli niewielkie
Położenie na mapie Turcji
Mapa konturowa Turcji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
40°23′33″N 29°48′15″E/40,392500 29,804167

Oblężenie Kserigordon (wrzesień-październik 1096) – podwójne oblężenie zamku Kserigordon w Anatolii w czasie I wyprawy ludowej. Klęska wojsk krzyżowych.

Oblężenie

[edytuj | edytuj kod]
oblęzenie kserigordon

Krótko po przetransportowaniu do Azji Mniejszej, wojska krucjaty ludowej przystąpiły do plądrowania okolicznych wsi[1]. W grabieżach przodowały grupy francuskie, które zapuściły się nawet pod mury Nikei – stolicę sułtana Kilidż Arslana I.

Zazdrosne o łupy oddziały niemieckie wyprawiły się w sile ok. 6 000 ludzi przeciwko fortecy Kserigordon i zdobyły ten gród po krótkim oblężeniu. Sułtan Kilidż Arslan szybko wysłał silną armię, której zadaniem było odbicie fortecy. Wojsko tureckie dotarło pod zamek 29 września i zajęło jedyną studnię w okolicy oraz pobliskie źródło. Krzyżowcy zostali uwięzieni bez wody i szans na odsiecz. Mimo to, próbowali wytrzymać, wysysając wilgoć z ziemi, pijąc mocz i krew zwierząt.

Po ośmiu dniach oblężenia Renald, nieformalny wódz niemieckiej krucjaty, postanowił poddać zamek w zamian za obietnicę darowania życia. Turcy postawili tylko jeden warunek – krzyżowcy mieli wyrzec się wiary chrześcijańskiej i przejść na islam. Renalda i innych, którzy porzucili wiarę, wzięto do niewoli. Oporni zostali wymordowani[2].

Krótko po tych wydarzeniach doszło do bitwy pod Civetot, w której zginęła większość pozostałych krzyżowców ludowych[3].

W kulturze

[edytuj | edytuj kod]

Oblężenie jest wspomniane w powieści Zofii Kossak pt. Krzyżowcy[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Runciman 1997 ↓, s. 124.
  2. Runciman 1997 ↓, s. 125.
  3. Runciman 1997 ↓, s. 127.
  4. Zofia Kossak, Krzyżowcy, Instytut Wydawniczy "Pax", Warszawa 1999, s. 308.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]