Oleg Cariow
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 czerwca 1970 |
|---|---|
| Premier Federacyjnej Republiki Noworosji | |
| Okres |
od 26 czerwca 2014 |
| Przynależność polityczna |
Partia Regionów (do 2014) |
| Poprzednik |
urząd utworzony |
| Następca |
urząd zniesiony |
| |
| Odznaczenia | |
| |
Oleg Anatolijewicz Cariow (ukr. Олег Анатолійович Царьов, ros. Оле́г Анато́льевич Царёв; ur. 2 czerwca 1970 w Dniepropetrowsku) – ukraiński i rosyjski polityk, przedsiębiorca i separatysta, od 2002 do 2014 deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy, premier nieuznawanej międzynarodowo Federacyjnej Republiki Noworosji od 26 czerwca 2014 do 20 maja 2015[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wychował się w Tarnopolu. W 1992 ukończył studia z zakresu inżynierii i fizyki w Moskiewskim Instytucie Inżynierii Fizycznej. Pracował następnie jako inżynier i menedżer m.in. firmach z branż ubezpieczeniowych i komputerowych[2], prowadził także własną firmę (zbankrutowała w marcu 2014).
W 2002 po raz pierwszy wybrany do parlamentu, początkowo jako niezależny[2], następnie przystąpił do Partii Regionów. W 2005 roku stanął na czele struktur Partii Regionów w Dniepropietrowsku. Był również zastępcą przewodniczącego parlamentarnej frakcji partii[3]. Od maja 2012 do lutego 2014 był doradcą premiera Mykoły Azarowa.
W 2014 samowolnie ogłosił się kandydatem na prezydenta Ukrainy[4], przez co 7 kwietnia został wydalony z Partii Regionów, wystawiającej Mychajło Dobkina. 14 kwietnia udał się do Donbasu, gdzie zapewnił o wsparciu separatystów i zapowiedział blokowanie wyborów prezydenckich. Został tam przewodniczącym Rady Koordynacyjnej[5]. 29 kwietnia wycofał swoją kandydaturę[6] ze względu na „nielegalność przeprowadzających je władz”[6], pobicie go w Kijowie[7] oraz groźby śmierci w jego kierunku, m.in. ze strony Ihora Kołomojskiego[5]. 13 maja został objęty sankcjami zakazującymi wjazdu na teren Unii Europejskiej w związku z wzywaniem do utworzenia federacji Noworosji. 3 czerwca pozbawiony mandatu w Radzie Najwyższej i od tego czasu ścigany przez ukraińską prokuraturę[3].
26 czerwca 2014 objął funkcję spikera nowo obranego parlamentu Federacyjnej Republiki Noworosji[8] i tym samym jej premierem[2] (jednocześnie zachowano osobne parlamenty i rządy Donieckiej Republiki Ludowej i Ługańskiej Republiki Ludowej[9]). Sprawowana przezeń funkcja ograniczała się do rozwiązywania doraźnych problemów, zakres jego władzy był raczej niewielki[9]. 20 maja 2015 ogłosił zawieszenie FRN ze względu na jej niezgodność z ustaleniami konferencji Mińsk II oraz niezdobycie kolejnych terenów na zachodzie[8].
W kolejnych latach przebywał prawdopodobnie w Rosji, popierał w dalszym ciągu istnienie separatystycznych republik. Przed rosyjską inwazją na Ukrainę w 2022 był wymieniany przez CIA jako potencjalny szef kolaboracyjnego rządu[10]. Po wybuchu wojny aktywnie popierał rosyjską okupację.
27 października 2023 został postrzelony przez nieznanych sprawców w Jałcie[11].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Żonaty z Larisą (ur. 1968), ma czworo dzieci: dwóch synów Maksyma (ur. 1995) i Igora (ur. 2008), oraz dwie córki Olgę (ur. 1999) i Katerynę (ur. 2003, zm. 2021)[12][2]; dwójka najstarszych dzieci uczy się w Wielkiej Brytanii.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ukraine. rulers.org. [dostęp 2017-10-24]. (ang.).
- ↑ a b c d Царев Олег Анатольевич. liga.net, 16 marca 2017. [dostęp 2017-10-25]. (ros.).
- ↑ a b Pozbawiony mandatu deputowany schronił się u separatystów. kresy.pl, 12 czerwca 2014. [dostęp 2017-10-25].
- ↑ Twenty-three candidates to run for Ukraine’s presidency. Interfax, 3 kwietnia 2014. [dostęp 2017-10-25]. (ang.).
- ↑ a b Oleg Cariow: Oleg Cariow: Rok Noworosji. geopolityka.org. [dostęp 2017-10-25].
- ↑ a b Ukraina: Manifestacyjna rezygnacja kandydata na prezydenta. konserwatyzm.pl, 29 kwietnia 2014. [dostęp 2017-10-25].
- ↑ Aktywiści zaatakowali Cariowa; urządzili „korytarz hańby”. TVP Info, 15 kwietnia 2014. [dostęp 2017-10-25].
- ↑ a b Karolina Słowik: Koniec projektu Noworosja – ogłaszają przywódcy samozwańczych republik. Odessa i Charków się wyłamały. TOK FM, 20 maja 2015. [dostęp 2017-10-25].
- ↑ a b Tomasz Piechal: Republiki wojenne w Donbasie rok po wybuchu konflikt. Ośrodek Studiów Wschodnich, 16 czerwca 2017. [dostęp 2017-10-25].
- ↑ США назвали нового возможного главу марионеточного правительства в Киеве. moscowtimes.ru, 15 lutego 2022. [dostęp 2022-08-19]. (ros.).
- ↑ Ukraina. Znany prorosyjski polityk Ołeh Cariow postrzelony. tvn24.pl. [dostęp 2023-10-27]. (pol.).
- ↑ Померла 17-річна донька скандального ексрегіонала-втікача Олега Царьова: подробиці [online], ТСН.ua, 24 sierpnia 2021 [dostęp 2023-10-28].