Przejdź do zawartości

Operacja Alberyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Operacja Alberyk
I wojna światowa, front zachodni
Ilustracja
Mapa przedstawiająca zmiany linii frontu w wyniku operacji Alberyk
Czas

9 lutego – 20 marca 1917

Miejsce

Pikardia

Terytorium

Francja

Przyczyna

niekorzystne pozycje niemieckich wojsk

Wynik

udany odwrót

Strony konfliktu
 Cesarstwo Niemieckie  Australia
 Wielka Brytania
 Francja
Dowódcy
Erich Ludendorff
Ruppert Maria Wittelsbach
Fritz von Below
Robert Nivelle
Douglas Haig
Hubert Gough
Henry Rawlinson
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
49°30′00,0000″N 2°49′59,9880″E/49,500000 2,833330

Operacja Alberyk (niem. Unternehmen Alberich) – operacja wojskowa przeprowadzona przez Niemców na froncie zachodnim podczas I wojny światowej, mająca na celu wycofanie się znacznych sił niemieckich z niebezpiecznego rejonu nad Sommą i Oise[1].

Przyczyny operacji

[edytuj | edytuj kod]

Wywiad niemiecki dowiedział się o planowanej ofensywie wojsk francusko-brytyjskich na froncie zachodnim. W związku z tym 4 lutego 1917 został wydany rozkaz przeprowadzenia wycofania znacznych sił z rejonu nad rzekami Sommą i Oise. Operację nazwano od imienia Alberyk, karła z sagi o Nibelungach[2].

Operacja

[edytuj | edytuj kod]
Zdjęcie lotnicze linii Hindenburga w Bullecourt, 1920

Pierwsze plany operacji powstały już w 1916 r. Pozycje niemieckie wysunięte na froncie między Soissons i Arras wystawione były na dogodnym do prowadzenia walki dla Francuzów i Brytyjczyków terenie. Z powodu groźby ofensywy oddziały niemieckie przeformowano w rejon linii Hindenburga pomiędzy Arras a Missy. Wojska niemieckie, wycofując się, paliły własne składy, niszczyły mosty, linie kolejowe i przesiedlały mieszkańców (taktyka spalonej ziemi). Pozostawiając zniszczenia, teren praktycznie został zamieniony w pustynie. Francuzi, zajmując te tereny, zmuszeni byli do okopywania się od nowa i budowania infrastruktury, by móc prowadzić wojnę.

W wyniku operacji Alberyk wojska niemieckie skróciły sobie front o 70 kilometrów, do którego wystarczyło 21 dywizji, a nie jak do tej pory 29. Pozostałe 8 dywizji przeznaczono na wzmocnienie odwodów[3].

Skutki

[edytuj | edytuj kod]

Opinia publiczna w Niemczech operację przyjęła z dużym niezadowoleniem, uznając, że zamiast iść na Paryż wojska niemieckie się wycofują. Przeciwne nastroje panowały w państwach ententy. Operacja została doskonale zrozumiana przez generała Roberta Nivelle’a, który w związku z tym kilkukrotnie przekładał termin ofensywy. Operacja Alberyk była jedną z przyczyn niepowodzenia ofensywy Nivelle’a w związku ze skuteczną obroną nowych pozycji przez Niemców[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pajewski, s. 469–470.
  2. Pajewski str. 469.
  3. a b Pajewski str. 470.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janusz Pajewski: Pierwsza wojna światowa 1914-1918. Warszawa: PWN SA, 2005, s. 465–476. ISBN 83-01-14162-X.