Przejdź do zawartości

Ose

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ose
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

oleśnicki

Gmina

Międzybórz

Liczba ludności (III 2011)

298[2]

Strefa numeracyjna

62

Kod pocztowy

56-513[3]

Tablice rejestracyjne

DOL

SIMC

0203714

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ose”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Ose”
Położenie na mapie powiatu oleśnickiego
Mapa konturowa powiatu oleśnickiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Ose”
Położenie na mapie gminy Międzybórz
Mapa konturowa gminy Międzybórz, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ose”
Ziemia51°23′10″N 17°38′52″E/51,386111 17,647778[1]

Osewieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Międzybórz.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Integralne części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Ose[4][5]
0203720 Górzyca przysiółek
0203737 Knopka przysiółek

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[6]:

  • park

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93875
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 877 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 128. [dostęp 2012-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].