Przejdź do zawartości

Padlinożercy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sępy jedzące padlinę
Owady nekrofagi na padlinie małego ssaka: grabarz pospolity, muchówka z rodzaju Lucilia, mrówki

Padlinożercy[a][1][2], nekrofagi[a][1][3], trupojady[1][3]organizmy cudzożywne wyspecjalizowane w odżywianiu się padliną[3]. Do padlinożerców zaliczają się np. grabarze, hieny czy sępy[1].

Nekrofagi (necrophaga), trupojady – organizmy (np. owady) odżywiające się martwymi zwierzętami, np. larwy chrząszczy z rodziny Silphidae (zoonecrophaga) lub roślinami, np. larwy Anobiidae (phytonecrophaga)[4].

Termin „nekrofagi” używa się głównie w odniesieniu do bezkręgowców. W odniesieniu do dużych zwierząt takich jak kręgowce zazwyczaj używa się określenia padlinożercy.

Analogicznie jak ma to miejsce w przypadku destruentów, padlinożercy są ogniwem łańcucha pokarmowego, umożliwiając tym samym obieg materii w przyrodzie.

Mimo że padlinożercy są wyspecjalizowani w odżywianiu się padliną, większość z nich jest jednocześnie oportunistami i jeżeli sytuacja będzie tego wymagać lub też nadarzy się łatwa okazja, będą polować, czyli zachowywać się jak drapieżniki.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Określenie nekrofagi stosowane jest głównie w odniesieniu do bezkręgowców. W przypadku dużych zwierząt, takich jak kręgowce, zazwyczaj używa się określenia padlinożercy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d January Weiner: Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik ekologii ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, s. 128. ISBN 83-01-12668-X.
  2. Padlinożercy. Słownik terminów biologicznych pwn.pl.
  3. a b c Nekrofagi. Słownik terminów biologicznych pwn.pl.
  4. Józef Razowski, Słownik entomologiczny, PWN, Warszawa 1987.