Philip Pendleton Barbour
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 maja 1783 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 lutego 1841 |
| sędzia Sądu Najwyższego | |
| Okres |
od marca 1836 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| spiker Izby Reprezentantów | |
| Okres |
od grudnia 1821 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Philip Pendleton Barbour (ur. 25 maja 1783 w hrabstwie Orange, zm. 25 lutego 1841 w Waszyngtonie) – amerykański polityk.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 25 maja 1783 w hrabstwie Orange[1]. W 1799 roku ukończył College of William & Mary, studiował nauki prawne i rok później został przyjęty do palestry[2]. Praktykował prawo w Bardstown i Gordonsville[2]. W latach 1812–1814 zasiadał w legislaturze stanowej Wirginii[1]. W 1814 roku wygrał wybory uzupełniające do Izby Reprezentantów (z listy Partii Demokratyczno-Republikańskiej), które miały obsadzić wakat po śmierci Johna Dawsona[2]. W latach 1821–1823 pełnił funkcję spikera Izby[2]. W 1824 roku nie uzyskał nominacji na kongresmana, jednak otrzymał propozycję profesury na University of Virginia, lecz odmówił wybierając posadę sędziego[2]. Trzy lata później ponownie ubiegał się o miejsce w izbie niższej Kongresu[2]. Wygrał wybory, lecz po trzech latach zrezygnował[2]. Otrzymał wówczas propozycje objęcia funkcji prokuratora generalnego lub startu na gubernatora albo senatora lecz wszystkie odrzucił[2]. Jesienią 1830 Andrew Jackson zaproponował mu posadę sędziego sądu okręgowego Wirginii, a w grudniu otrzymał on akceptację Senatu[1]. Pięć lat później prezydent zarekomendował go na sędziego Sądu Najwyższego i Barbour objął nowe stanowisko wiosną 1836 roku[1]. Funkcję sędziego sprawował do śmierci 25 lutego 1841 roku w Waszyngtonie[1].
Jego bratem był James Barbour[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]