Pirita Velodroom
Pirita Velodroom | |
Państwo | |
---|---|
Data otwarcia |
21 czerwca 1969 |
Pojemność stadionu |
3000 widzów |
Długość toru |
333,333 m |
Położenie na mapie Tallinna | |
Położenie na mapie Estonii | |
59°27′47,5″N 24°49′53,5″E/59,463194 24,831528 | |
Strona internetowa |
Pirita Velodroom – otwarty (niezadaszony) tor kolarski w Tallinnie (w dzielnicy Pirita), stolicy Estonii. Został otwarty 21 czerwca 1969 roku, od 2017 roku jest wyłączony z użytku. Trybuny przy torze mogą pomieścić 3000 widzów. Długość toru wynosi 333,333 m.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowa toru rozpoczęła się w 1955 roku, ale w 1961 roku prace zarzucono. W 1966 roku wznowiono budowę, przy okazji przyjmując ambitniejszy projekt toru z łukami nachylonymi pod kątem 34 stopni, zamiast pierwotnie planowanych 15 stopni[1]. Uroczyste otwarcie obiektu miało miejsce 21 czerwca 1969 roku[2].
Pod koniec 2016 roku wykonano ekspertyzę, która stwierdziła, że tor nie nadaje się do dalszego użytku ze względu na zły stan nawierzchni[3]. Na początku 2017 roku podjęto decyzję o jego zamknięciu[4]. Był to jedyny tor kolarski w Estonii. Od czasu jego zamknięcia estońscy kolarze torowi muszą trenować poza granicami kraju, najczęściej w Poniewieżu, gdzie znajduje się zadaszony tor, oraz na odkrytym torze w Helsinkach[5]. Istnieją także plany budowy zadaszonego, 250-metrowego toru kolarskiego w Tallinnie, a jedną z branych pod uwagę lokalizacji jest teren obok welodromu Pirita[6].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Wewnątrz toru znajduje się niepełnowymiarowe boisko piłkarskie ze sztuczną murawą. Tor kolarski ma betonową nawierzchnię i długi jest na 333,333 m. Jego maksymalne nachylenie na łukach wynosi 34 stopnie, a na prostych 6 stopni[2]. Na górnej krawędzi toru znajduje się drewniana banda. Do niecki stadionu prowadzi specjalny tunel. Wzdłuż prostych, po obu stronach toru, znajdują się trybuny dla widzów, mogące pomieścić 3000 osób[7]. Dawniej obiekt był również wyposażony w sztuczne oświetlenie[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tutvustus ja ajalugu. piritaspordikeskus.ee. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
- ↑ a b Pirita Velodroom. piritaspordikeskus.ee. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
- ↑ Андрей Крашевский: Экспертиза признала велотрек в Пирита непригодным к эксплуатации. rus.err.ee, 8 listopada 2016. [dostęp 2021-05-06]. (ros.).
- ↑ Trekisõidust Eestis ja “Erika” loomislugu. moomoo.ee, 31 stycznia 2018. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
- ↑ Mart Treial: Praegu on praktiliselt võimatu, et tuleb teine Erika Salumäe.. digileht.ohtuleht.ee, 24 lipca 2020. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
- ↑ Marko Tooming: Tallinn soovib riigilt raha uue velotreki ja Eesti Spordi Maja jaoks. www.err.ee, 26 lutego 2021. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
- ↑ Pirita Velodroom - Tallinn. www.europlan-online.de. [dostęp 2021-05-06]. (niem.).
- ↑ Pirita velodroom, view of the track and tribute. ajapaik.ee. [dostęp 2021-05-06]. (ang.).