Podwójna helisa

Najczęściej spotykane typy podwójnej helisy, od lewej: A, B i Z

Podwójna helisa^[a] – model struktury DNA w postaci podwójnej helisy zaproponowany w 1953 przez Jamesa Watsona i Francisa Cricka, oparty na pracach Rosalindy Franklin, za który w 1962 roku zostali uhonorowani Nagrodą Nobla z dziedziny medycyny i fizjologii. Praca pt. „Molecular Structure of Nucleic Acids” została opublikowana 25 kwietnia 1953 w czasopiśmie Nature^[1].

Podwójna helisa stanowi podstawowy element struktury przestrzennej cząsteczki DNA. Składa się z dwóch łańcuchów polinukleotydowych, które biegną w przeciwnych kierunkach i owijają się wokół wspólnej osi. Zasady azotowe nukleotydów znajdują się wewnątrz podwójnej helisy i są połączone wiązaniami wodorowymi w pary komplementarne. Fragmenty o strukturze podwójnej helisy znajdują się także w niektórych cząsteczkach RNA, np. tRNA.

Uwagi

↑ Spotykany niekiedy termin podwójna spirala jest nieprawidłowy, jako że spirala jest krzywą dwu-, a linia śrubowa zwana helisą krzywą trójwymiarową.

Przypisy

↑ Watson J.D. and CrickW.J.D.C. F.H.C. Watson J.D. and CrickW.J.D.C., Molecular Structure of Nucleic Acids - A Structure for Deoxyribose Nucleic Acid, „Nature”, 171, 1953, s. 737-738, PMID: 13054692 [zarchiwizowane z adresu 2003-08-01] .

Zobacz też

[1] Spotykany niekiedy termin podwójna spirala jest nieprawidłowy, jako że spirala jest krzywą dwu-, a linia śrubowa zwana helisą krzywą trójwymiarową.

[helix-2] Watson J.D. and CrickW.J.D.C. F.H.C. Watson J.D. and CrickW.J.D.C., Molecular Structure of Nucleic Acids - A Structure for Deoxyribose Nucleic Acid, „Nature”, 171, 1953, s. 737-738, PMID: 13054692 [zarchiwizowane z adresu 2003-08-01] .

[a]

[1]