Przejdź do zawartości

Protesty w Algierii (2010–2012)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Protesty w Algierii (2010-2011)
Ilustracja
Państwo

 Algieria

Miejsca wystąpień

głównie Algier

Początek wystąpień

29 grudnia 2010[1]

Koniec wystąpień

10 stycznia 2012[2]

Ofiary śmiertelne

11[3][4]

Ranni

826[5]

Przyczyny wystąpień

podwyżki cen żywności, autorytarne rządy w kraju

Charakter wystąpień

demonstracje, zamieszki

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons
Ten artykuł dotyczy Wydarzeń z 2010-2012. Zobacz też: Protesty w Algierii w innych latach.

Protesty w Algierii – seria antyrządowych protestów w Algierii, spowodowanych przez bezrobocie, rosnące ceny żywności, korupcję władz, brak wolności słowa i złe warunki życia. Protesty rozpoczęły się pod koniec grudnia 2010 roku[4][5] i zakończyły się obietnicami prezydenta Abdelaziza Butefliki zmian w konstytucji i reformami. Protesty w Algierii miały mniejszą skalę aniżeli inne wystąpienia w krajach regionu w tym czasie[6].

Zamieszki w Algierze na wzór tunezyjski wybuchły 29 grudnia 2010. Było to związane z sytuacją mieszkaniową. Rany w walkach ulicznych odniosły 53 osoby, aresztowano także 29 osób[1]. Po 1 stycznia 2011 protesty przybrały na sile i rozszerzył się ich zasięg. Powodem były ogłoszone wraz z nowym rokiem 30% podwyżki cen żywności[5]. Manifestacje przerodziły się w zamieszki, uzbrojeni w noże lub metalowe pałki ludzie zaczęli plądrować sklepy, domy i budynki publiczne[7]. W ciągu pierwszego tygodnia stycznia śmierć poniosły trzy osoby, a 63 demonstrantów i 763 policjantów zostało rannych[5]. Aby uspokoić nastroje społeczeństwa, rząd obniżył ceny cukru i oliwy[4].

W kraju nastąpiły także przypadki samospaleń demonstrantów w proteście przeciwko złej sytuacji ekonomicznej[4]. 12 stycznia 2011 podpalił się Mohamed Aoichia w mieście Bordż Menaiel. Kolejnego dnia samospalenia dokonał Moshen Bouterfif z Tebesy. Obaj podpalili się z powodu fatalnych warunków mieszkaniowych i braku pracy. W kolejnych dniach odnotowano jeszcze dziesięć takich incydentów[1].

Kolejne wystąpienia w stolicy nastąpiły 22 stycznia 2011. Wówczas ranne zostały 42 osoby. Część demonstracji była organizowana przez partie opozycyjne wobec władz Algierii, w tym także przez opozycję parlamentarną, jednak demonstracje o podłożu politycznym były mniejsze od demonstracji o podłożu gospodarczym[8]. Demonstracje polityczne odbywają się głównie pod hasłem żądania zniesienia stanu wyjątkowego, który wprowadzono w roku 1992, i ograniczeń swobód obywatelskich[9].

2 lutego 2011 w Algierii 15 napastników porwało włoską turystkę wraz kierowcą i przewodnikiem[10]. 3 lutego 2011 prezydent zapowiedział zniesienie stanu wyjątkowego w „najbliższej przyszłości” oraz polecił udostępnić opozycji czas antenowy w mediach państwowych[11]. 16 lutego 2011 premier Ahmed Ujahia, podał, że stan wyjątkowy zostanie zniesiony do końca lutego[12]. 22 lutego 2011 rząd przyjął rozporządzenie, które znosi obowiązujący od 1992 roku stan wyjątkowy, wejdzie ono w życie z chwilą jego opublikowania w dzienniku urzędowym Algierii. Jest to spełnieniem jednego z głównych postulatów protestujących[13].

11 lutego 2011 doszło do demonstracji w Algierze. Zapowiadany pokojowy przemarsz, przerodził się w walki demonstrantów z policją. Tłum, który wymaszerował z Placu 1 Maja, zmobilizowany ustąpieniem prezydenta Egiptu Hosni Mubaraka wdał się w starcia ze służbami bezpieczeństwa. Policja aresztowała już ludzi, w tym Fodil Bumala jednego z założycieli Narodowego Ruchu na rzecz Zmiany i Demokracji. Opozycja wezwała do masowych protestów podobnych do egipskich[14].

13 lutego 2011 podczas demonstracji w Algierze policja użyła gazu łzawiącego. Do starć doszło w mieście Annaba. Demonstranci ogłosili, iż będą powtarzać manifestacje co sobotę[15]. 14 lutego, minister spraw zagranicznych Mourad Medelci, powiedział, że stan wyjątkowy zostanie zniesiony w ciągu kilku najbliższych dni[16]. Do kolejnych wielotysięcznych demonstracji doszło 19 lutego. Manifestanci nie zdołali przejąć kontroli na placem głównym w Algierze[17].

26 lutego 2011 siły policyjne stłumiły demonstracje w Algierze[18]. 23 marca 2011 w Algierze policja zaatakowała demonstrujących mieszkańców slumsów, którzy protestowali przeciwko niszczeniu ich domów. 21 osób zostało rannych[19].

Jednak władze algierskie w przeciwieństwie do tunezyjskich i egipskich czy libijskich opanowały sytuację w kraju i załagodziły protesty zapowiedzią zwiększenia transferów społecznych w związku z dużymi rezerwami finansowymi[1]. 15 kwietnia 2011 prezydent w wystąpieniu w państwowej telewizji zapowiedział m.in. zmiany w konstytucji i reformy legislacyjne. Obiecał zmodyfikowanie prawa wyborczego oraz przeprowadzenie uczciwych wyborów prezydenckich w 2014 roku[20].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Jerzy Zdanowski: Bliski Wschód 2011: bunt czy rewolucja?. Kraków: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzejewskiego, 2011. ISBN 978-83-7571-122-6.
  2. ↑ Christian Lowe: Anger at squalid housing unleashes Algeria protest. Reuters, 2012-01-12. (ang.).
  3. ↑ Egyptian Protests Inspired by Tunisia Leave Three Dead. Bloomberg, 2010-01-26. [dostęp 2011-01-26].
  4. ↑ a b c d PAP, wp.pl Ona też chciała się zabić – fala samobójstw w Algierii, 2011-01-19
  5. ↑ a b c d Puls Biznesu: Podwyżki doprowadziły do krwawych zamieszek w Algierii, 09.01.2011
  6. ↑ Karol Kaźmierczak: Algieria – kraj który nie chce rewolucji. prawy.pl. [dostęp 2016-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-23)]. (pol.).
  7. ↑ Zamieszki w Algierii: dwie osoby nie żyją, 400 rannych
  8. ↑ wp.pl/PAP: Ponad 40 osób rannych po protestach w Algierze, 2011-01-22
  9. ↑ Onet / PAP: Algieria: kilka tysięcy ludzi manifestowało w Kabylii, 29 stycznia 2011
  10. ↑ wp.pl/PAP: Turystka porwana w Algierii przez 15 napastników, 2011-02-04
  11. ↑ PAP/TVN24: Koniec stanu wyjątkowego. Po 19 latach, 03.02.2011
  12. ↑ Algerian founding father urges reform. BBC News, 16 lutego 2011.
  13. ↑ Algieria znosi stan wyjątkowy. Wprowadzony 19 lat temu.... Gazeta.pl, 2011-02-22 19:52. s. 1. [dostęp 2011-02-22]. (pol.).
  14. ↑ Starcia i walki z policją - zbliża się kolejna rewolucja?. konflikty.wp.pl, 12 lutego 2011. [dostęp 2011-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 stycznia 2012)].
  15. ↑ Live blog Feb 13 - Eye on Algeria. Al Jazeera, 13 lutego 2011.
  16. ↑ Algeria lifts emergency rule as protests rage. timesofindia.indiatimes.com, 14 lutego 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)].
  17. ↑ Live blog - Eye on Algeria. Al Jazeera, 19 lutego 2011.
  18. ↑ tvn24.pl
  19. ↑ Misrata się broni, NATO przejmuje dowództwo. Gazeta Wyborcza, 2011-03-24. [dostęp 2011-03-24]. (pol.).
  20. ↑ Prezydent Algierii zapowiedział demokratyczne reformy. konflikty.wp.pl, 2011-03-24. [dostęp 2011-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-19)]. (pol.).
Arabska wiosna
Protesty
Rewolucje
Wojny i powstania

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Protesty_w_Algierii_(2010–2012)&oldid=70128061”