Przejdź do zawartości

Rajmund Bergel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rajmund Bergel
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1894
Jordanów

Data i miejsce śmierci

2 sierpnia 1937
Myślenice

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

II Brygada Legionów Polskich, 3 Pułk Piechoty Legionów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
bitwa pod Kaniowem

Późniejsza praca

nauczyciel, literat

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941)

Rajmund Michał Bergel (ur. 12 sierpnia 1894 w Jordanowie[1], zm. 2 sierpnia 1937 w Myślenicach) – polski poeta, krytyk literacki, dramaturg, kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn sędziego Andrzeja i Marii Płatkowskich[1]. Ukończył gimnazjum w Tarnowie[1]. Wydawał pismo „Kujmy Broń”[1]. Był działaczem „Promienistych” – młodzieżowej organizacji niepodległościowej. Wraz z ojcem – Andrzejem – w latach 1912–1913 na terenie Tarnowa zakładał oddziały Związku Strzeleckiego. Studiował polonistykę i historię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przerwał studia wstępując do wojska.

Od 1914 pełnił służbę w 2 pułku piechoty Legionów[1]. Przeszedł z pułkiem przez front austriacko-rosyjski pod Rarańczą,. Uczestniczył 11 maja 1918 w bitwie pod Kaniowem, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej[1]. Podczas pobytu w obozach jenieckich w Brześciu i Güstrow nabawił się choroby płuc.

Po wojnie pełnił służbę w Wojsku Polskim[1]. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 849. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1923 pełnił służbę w 67 pułku piechoty w Brodnicy będąc jednocześnie „odkomenderowany” na Uniwersytet Jagielloński, na którym kontynuował studia[2]. W 1924 był już oficerem rezerwy 67 pp[3]. Z czynnej służby wojskowej został zwolniony ze względu na stan zdrowia.

Ukończył przerwane studia, objął posadę nauczyciela w Państwowym Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Myślenicach, gdzie uczył języka polskiego[4] i pracował przez dziesięć lat do 1 grudnia 1933.

Był twórcą postromantycznych wierszy na temat walki legionistów („Tułaczym szlakiem”), pisał również dramaty, prace historyczne i z zakresu krytyki literackiej. Był autorem słów do utworu „Piechur”.

Jego żoną była od 1923 Paulina, z domu Zielińska[1].

Został pochowany na cmentarzu przy kościele św. Jakuba na Stradomiu.

Jego imieniem nazwano ulicę w Myślenicach oraz pracownię nr 20 w I Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Myślenicach.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 37.
  2. Rocznik oficerski 1934 s. 317, 412.
  3. Rocznik oficerski 1924 s. 282, 418.
  4. Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 108.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 26 stycznia 1923, s. 65.
  6. M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16, jako Rajmund Bergiel.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]