Regurgitacja
Regurgitacja (łac. regurgitatio) – bierne przesunięcie treści pokarmowej z żołądka do przełyku, bez odruchu wymiotnego[1]. U niemowląt wiąże się z ulewaniem się pokarmu poza jamę ustną. Zjawisko wykorzystywane przez niektóre zwierzęta (m.in. ptaki i ssaki drapieżne) przy karmieniu potomstwa[2]. Rodzic (zwykle matka) może w ten sposób dostarczyć swoim młodym pokarm przyniesiony ze znacznej odległości. Nadtrawiony pokarm, który w wyniku regurgitacji znalazł się w przełyku, jest przez zwierzę bez trudu ulewany na zewnątrz i może zostać spożyty przez młode. Młode niektórych psowatych są karmione w ten sposób nawet przez kilka tygodni po zakończeniu karmienia mlekiem matki[3].
Przez regurgitację mszyce do komórek roślin wstrzykują wraz ze śliną lub sokami pobranymi z rośliny wirusy powodujące ich choroby[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ R.W. Nelson, C. G. Couto.: Small Animal Internal Medicine. Wyd. 4. 2009. ISBN 978-0-323-04881-1. (ang.).
- ↑ Linda K. Keeling, Harold W. Gonyou: Social behaviour in farm animals. CABI Publishing, 2001, s. 69. ISBN 0-85199-397-4. (ang.).
- ↑ Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 84–166, ISBN 978-83-09-01063-0.