Renzo Palmer

Renzo Palmer
Imię i nazwisko	Lorenzo Bigatti
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1930 ; Mediolan
Data i miejsce śmierci	3 czerwca 1988 ; Mediolan
	Multimedia w Wikimedia Commons

Renzo Palmer, właśc. Lorenzo Bigatti (ur. 20 grudnia 1930 w Mediolanie, zm. 3 czerwca 1988 tamże^[1]) – włoski aktor filmowy, telewizyjny, teatralny i głosowy oraz prezenter telewizyjny.

Życiorys

Urodzony w Mediolanie jako Lorenzo Bigatti, Palmer był adoptowanym synem aktorki teatralnej Kiki Palmer, po której odziedziczył pseudonim sceniczny^[2]. W 1955 roku zadebiutował w radiu po tym, jak został zauważony na przesłuchaniu dla śpiewaków i przez dwa lata pracował w firmie prozatorskiej „Radio Roma”^[3]^[4].

W 1957 roku zadebiutował na scenie Piccolo w Mediolanie w rewii I pallinisti, po której wkrótce pojawiły się L’anfitrione i La locandiera. W tym samym roku miał również debiut telewizyjny w adaptacji Skąpca reżyserii Vittorio Cottafaviego^[3]^[4].

Przez kilka lat prowadził program Rai Oggi le comiche, nadawany w porze lunchu w soboty, co przysporzyło mu popularności, w tym wśród najmłodszych. Nigdy jednak nie porzucił medium, w którym debiutował artystycznie, biorąc udział przez lata w licznych audycjach radiowych, zwłaszcza rozrywkowych. Palmer był także kilkakrotnie prezenterem radiowym: między innymi w 1970 i 1972 był przed mikrofonami Voi e io, popularnej porannej audycji Rai 1, w 1978 zastąpił Arnoldo Foà jako gospodarz radiowego teleturnieju Il gambero, natomiast w 1984 prezentował, wraz z Patrizią Terreno, Dalla A alla Z, „słowniki sytuacji i uczuć” Ermanno Anfossiego.

W 1983 roku dla telewizji Palmer był gospodarzem, wspierany przez Antonellę Consorti, pierwszy sezon policyjnego teleturnieju Giallo sera, który odniósł wielki sukces wśród publiczności.

Był także uznanym aktorem głosowym. Dla telewizji dubbingował niektóre postacie z kreskówek, takie jak Pies Huckleberry i Snagglepuss^[5]. Jako aktor dubbingowy użyczał głosu Oliverowi Reedowi^[6].

Zmarł 3 czerwca 1988 roku na raka; został pochowany na Cimitero Monumentale w Mediolanie^[5].

Filmografia

Kino

1959: Zimowe wakacje – Gianni (głos)
1960: Un dollaro di fifa – Smile
1960: Chi si ferma è perduto – Cavicchioni
1961: Pugni pupe e marinai – Marco Pennacchiotti
1961: Syn marnotrawny
1961: Totòtruffa ’62 – Baldassarre
1961: Il federale – partyzant Taddei
1961: Martwa planeta – Barrington
1962: Escapade in Florence – karabinier
1963: Il figlio del circo – pianista Paper
1963: D’Artagnan contro i 3 moschettieri
1963: Obiettivo ragazze – sierż. Carlo Cerutti
1963: Gniew Herkulesa – Penteusz (głos)
1963: Il vendicatore mascherato – Marco Donato (głos)
1964: La ragazza in prestito
1964: Frenesia dell’estate – Sando
1964: Jedź i zabijaj – pastor Andrews
1964: Wizyta starszej pani – konduktor
1965: Siedmiu w blasku złota – celnik
1965: Con rispetto parlando
1966: Europa canta – szeryf Toro
1966: Il ladro della Gioconda – złodziej #1
1967: Diabolik –
- minister spraw wewnętrznych / finansów (głos),
- nowy minister spraw wewnętrznych
1967: Tre notti violente – komisarz
1968: Trzy kroki w szaleństwo – ksiądz (segment „William Wilson”)
1968: House of Cards – Pietro Rossi
1968: Dobranoc, signora Campbell – burmistrz
1968: Ammazzali tutti e torna solo – kpt. Lynch (głos)
1969: Bitwa o El Alamein – włoski kapral (głos)
1969: Detektyw – kom. Baldo
1969: La battaglia d’Inghilterra – sierż Donald Mulligan
1972: Lubieżnik – ojciec Lucion
1972: Tedeum – Rags Manure
1973: Masakra w Rzymie – Giorgio
1973: Rugantino – kard. Severini
1974: Nipoti mieli diletti – Menico
1974: Uliczne prawo – komisarz policji
1975: Śmierć sędziego – Vincenzo Terrasini
1975: Zanna Bianca alla ricossa – sierżant
1975: Vai gorilla – Gaetano Sampioni
1976: Il soldato di ventura – Fra’ Ludovico da Rieti
1976: La legge violenta della squadra anticrimine – Maselli
1976: Il grande racket – Luigi Giulti
1976: Skrzyżowanie Kassandra – bileter na stacji
1977: Il cinico, l’infame, il violento – kom. Antonio Astalli
1977: Il monstro – Baruffi
1977: Do widzenia i amen – Parenti
1979: Mani di velluto – kardynał wujek
1981: La dottoressa preferisce i marinai – niedoszły samobójca
1987: Rodzina – wujek Nicola

Telewizja

1957: Skąpiec – Jakub
1958: La spada di Damocle – Dario Dari
1959: I masnadieri – Schweizer
1965: Il potere e la gloria
1968: Non cantare, spara – ojciec Abraham Dogherty
1973: Tre camerati di Erich Maria Remarque
1968–1977: Oggi le comiche
1969–1971: Nero Wolfe – insp. Cramer (odc. 1-2, 4-6, 8)
1971: Riuscirà il cav. papà Ubu? –
- król Ubu,
- car Aleksy
1973: Tre camerati – Otto Köster
1973: Napoleon a Sant’Elena – Napoleon Bonaparte
1974: L’assassinio dei fratelli Rosselli – Carlo Rosselli
1977: Ligabue – Barbiere
1978: Il furto della Gioconda – kom. Lépine
1978: Il balordo – narrator (głos)
1984: I racconti del maresciallo – Giaccheri (odc. 4)
1988: Cuore di mamma – Pietro

Włoski dubbing

1961: The Singer Not the Song – Anacleto Comachi
1962-1975: Pies Huckleberry (pierwsza wersja dubbingowa) – Pies Huckleberry
1963: Młodszy Ferchaut – Michel Maudet
1964: Snagglepuss (pierwsza wersja dubbingowa) – Snagglepuss
1964: Upadek Cesarstwa Rzymskiego – Kommodus
1965: Świat cyrku – Steve McCabe
1965: The High Bright Sun – mjr. McGuirew
1965: Teczka Ipcress – Harry Palmer
1965: Przygody Robinsona Crusoe – Robinson „Robby” Crusoe
1967: The Fast Lady jako Murdoch Troon
1967: Hotel – Peter McDermott
1970: Kwiat kaktusa – dr Julian Winston
1970: Tora! Tora! Tora! – komandor Minoru Genda
1971: Producenci – Max Bialystock
1971: Cromwell – Oliver Cromwell
1971: Diabły – Urbano Grandier
1971: Skok anioła – Diego Alvarez
1971: Samuraj i kowboje – Link
1971: Człowiek w dziczy – Zachary Bass
1972: Prawo do życia, prawo do śmierci – mjr Ward
1974: Dajcie mi głowę Alfredo Garcii – Bennie
1976: Spalone ofiary – Ben Rolf
1976: Yakuza – Harry Kilmer
1976: Ostatni z wielkich – Rodriguez
1978: Wielki sen – Eddie Mars
1978: Eight is Enough – Thomas „Tom” Bradford Sr.
1979: Ucieczka na Atenę – Zeno
1980: F Troop – kapral Randolph Agarn
1980: Potomtwo – dr Hal Raglan
1986: Misja – kard. Altamirano
1987: Amerykańska opowieść – Tate

Przypisy

↑ È morto l’attore Renzo Palmer. La Repubblica, 1988-06-03. [dostęp 2022-11-26].
↑ Renzo Palmer, addio a un attore versatile e amabilissimo. „La Stampa”. 120 (135), s. 21, 1988-06-04. Turyn: GEDI Gruppo Editoriale. ISSN 1122-1763. [dostęp 2022-11-25].
↑ ^a ^b Enrico Lancia, Roberto Poppi: Dizionario del cinema italiano: Gli attori. Rzym: Gremese Editore, 2003. ISBN 88-8440-269-7. (wł.).
↑ ^a ^b Felice Cappa, Piero Gelli, Marco Mattarozzi: Dizionario Dello Spettacolo Del '900. Mediolan: Dalai Editore, 1998. ISBN 88-8089-295-9. (wł.).
↑ ^a ^b Antonio Genna: La pagina di RENZO PALMER. IL MONDO DEI DOPPIATORI. [dostęp 2022-11-26]. (wł.).
↑ Filme mit Oliver Reed und Renzo Palmer. Filmkenner. [dostęp 2022-11-26]. (niem.).

Linki zewnętrzne

Renzo Palmer w bazie IMDb (ang.)
Renzo Palmer w bazie Filmweb

[1] È morto l’attore Renzo Palmer. La Repubblica, 1988-06-03. [dostęp 2022-11-26].

[2] Renzo Palmer, addio a un attore versatile e amabilissimo. „La Stampa”. 120 (135), s. 21, 1988-06-04. Turyn: GEDI Gruppo Editoriale. ISSN 1122-1763. [dostęp 2022-11-25].

[:0-3] Enrico Lancia, Roberto Poppi: Dizionario del cinema italiano: Gli attori. Rzym: Gremese Editore, 2003. ISBN 88-8440-269-7. (wł.).

[:1-4] Felice Cappa, Piero Gelli, Marco Mattarozzi: Dizionario Dello Spettacolo Del '900. Mediolan: Dalai Editore, 1998. ISBN 88-8089-295-9. (wł.).

[:2-5] Antonio Genna: La pagina di RENZO PALMER. IL MONDO DEI DOPPIATORI. [dostęp 2022-11-26]. (wł.).

[6] Filme mit Oliver Reed und Renzo Palmer. Filmkenner. [dostęp 2022-11-26]. (niem.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]