Rokselana
Rhinopithecus | |||
Milne-Edwards, 1872[1] | |||
Rodzina rokselan zadartonosych (R. avunculus) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
rokselana | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Semnopithecus roxellana Milne-Edwards, 1870 | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Rokselana[4] (Rhinopithecus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[5][6][7].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 47–83 cm, długość ogona 51–104 cm; masa ciała samic 6–12 kg (sporadycznie do 20 kg), samców 14–19 kg (sporadycznie do 39 kg)[7][8].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1872 roku francuski zoolog Alphonse Milne-Edwards w książce swojego autorstwa poświęconej badaniom do wykorzystania w historii naturalnej ssaków[1]. Na gatunek typowy Milne-Edwards wyznaczył (oznaczenie monotypowe) rokselanę złocistą (R. roxellana).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Rhinopithecus: gr. ῥις rhis, ῥινος rhinos ‘nos’; πιθηκος pithēkos ‘małpa’[9].
- Presbytiscus: rodzaj Presbytis Eschscholtz, 1821; łac. przyrostek zdrabniający -iscus[10]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Rhinopithecus avunculus Dollman, 1912.
- Megamacaca: gr. μεγας megas, μεγαλη megalē ‘wielki’[11]; rodzaj Macaca Lacépède, 1799 (makak). Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Megamacaca lantianensis Hu & Qi, 1978.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[12][8][5]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[4] | Podgatunki[7][5][8] | Rozmieszczenie geograficzne[7][5][8] | Podstawowe wymiary[7][8][a] | Status IUCN[13] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Rhinopithecus avunculus | Dollman, 1912 | rokselana zadartonosa | gatunek monotypowy | Wietnam (znany jedynie z niewielkich fragmentów lasów w prowincjach Hà Giang, Tuyên Quang, Bắc Kạn i Thái Nguyên) | DC: 50–65 cm DO: 65–92 cm MC: 8,5–14 kg |
CR | |
Rhinopithecus bieti | Milne-Edwards, 1872 | rokselana czarna | gatunek monotypowy | Chińska Republika Ludowa (południowo-wschodni Tybet i północno-zachodni Junnan (rozdrobnione populacje w północnych górach Yun), na zachód od rzeki Jangcy, na wschód od rzeki Mekong) | DC: 74–83 cm DO: 52–75 cm MC: 9,2–17 kg |
EN | |
Rhinopithecus brelichi | O. Thomas, 1903 | rokselana szara | gatunek monotypowy | Chińska Republika Ludowa (ograniczone do góry Fanjingshan w górach Wuling (Kuejczou)) | DC: 66–72 cm DO: około 97 cm MC: 8–15 kg |
CR | |
Rhinopithecus roxellana | Milne-Edwards, 1870 | rokselana złocista | 3 podgatunki | Chińska Republika Ludowa (Syczuan, południowe Gansu, południowe Shaanxi i zachodnie Hubei) | DC: 47–83 cm DO: 51–104 cm MC: 6–19 kg |
EN | |
Rhinopithecus strykeri | Geissmann, Ngwe Lwin, Saw Soe Aung, Thet Naing Aung, Zin Myo Aung, Tony Htin Hla, Grindley & Momberg, 2010 | rokselana białobroda | gatunek monotypowy | północno-wschodnia Mjanma (dział wodny Saluin-Nmai Hka, wokół rzeki Maw, na wschód do Chichitago) i południowa Chińska Republika Ludowa (rezerwat przyrody Gaoligongshan w Junnanie) | DC: 54–55 cm DO: 68–78 cm MC: 8,5–14 kg |
CR |
Kategorie IUCN: EN – gatunek zagrożony, CR – gatunek krytycznie zagrożony.
Opisano również wymarły azjatycki gatunek z plejstocenu[3]:
- Rhinopithecus lantianensis (Hu Changkang & Qi Tao, 1978)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b A. Milne-Edwards: Recherches pour servir à l’histoire naturelle des mammifères: comprenant des considérations sur la classification de ces animaux. Paris: G. Masson, 1868-1874, s. 233. (fr.).
- ↑ R. I. Pocock. A new genus of Monkeys. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1924 (1), s. 330, 1924. (ang.).
- ↑ a b 胡长康 & 齐陶 / C.K. Hu & T. Qi. 陕西蓝田公王岭更新世哺乳动物群. „中国古生物志 / Palaeontologia Sinica”. 21, s. 1–64, 1978. (chiń.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 51. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 254–256. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Rhinopithecus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-08].
- ↑ a b c d e D. Zinner, G.H. Fickenscher, Ch. Roos, M.V. Anandam, E.L. Bennett, T.R.B. Davenport, N.J. Davies, K.M. Detwiler, A. Engelhardt, A.A. Eudey, E.L. Gadsby, C.P. Groves, A. Healy, K.P. Karanth, S. Molur, T. Nadler, M.C. Richardson, E.P. Riley, A.B. Rylands, L.K. Sheeran, N. Ting, J. Wallis, S.S. Waters & D.J. Whittaker: Family Cercopithecidae (Old World Monkeys). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 727–729. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 166–167. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 607, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 130.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 151.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-08-10]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Rhinopithecus - Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-08-08]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).