Przejdź do zawartości

Rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020
Ilustracja
Letnie Igrzyska Olimpijskie 2020
Tokio
2016 2024
Miejsce

Tokyo Stadium, Chōfu

Data

26–31 lipca 2021

Liczba konkurencji

2

Liczba zawodników

288

Rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 – zawody w rugby 7, które odbyły się w Tokio podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2020. Była to druga edycja zawodów rugby siedmioosobowego na letnich igrzyskach olimpijskich, turnieje w pełnej, piętnastoosobowej odmianie, czterokrotnie znalazły się w programie olimpijskim w latach 1900–1924. W rozegranych w dniach 26–31 lipca 2021 roku zawodach wzięło udział po dwanaście zespołów liczących maksymalnie dwunastu zawodników.

Informacje ogólne

[edytuj | edytuj kod]

Była to druga edycja zawodów w rugby 7 w historii letnich igrzysk olimpijskich[1]. Dwa lata przed rozpoczęciem igrzysk ustalono, że zawody w rugby 7 odbędą się w dniach 27 lipca – 1 sierpnia 2020 roku, przy czym pierwsze trzy dni zarezerwowane były na mecze mężczyzn, trzy kolejne zaś na spotkania kobiet[2][3], w połowie kwietnia 2019 roku ogłoszono natomiast godziny rozgrywania sesji każdego z meczowych dni[4]. Na ich arenę, jeszcze w czerwcu 2015 roku, wyznaczono Tokyo Stadium[5].

Z uwagi na pandemię COVID-19 pod koniec marca 2020 roku Międzynarodowy Komitet Olimpijski podjął decyzję o przełożeniu[6][7], a następnie podał nowe daty rozegrania igrzysk – dokładnie rok później od oryginalnego terminu[8][9]. Uaktualniony ramowy harmonogram opublikowano w połowie lipca 2020 roku[10], a szczegółowy na początku lipca 2021 roku[11][12], pod koniec czerwca tegoż roku nastąpiło zaś rozstawienie i podział na grupy[13]. Sędziowie zawodów zostali wyznaczeni 16 kwietnia 2021 roku, na sto dni przed rozpoczęciem zawodów[14][15], a w połowie lipca zaprezentowano meczową piłkę[16].

W lipcu 2018 roku organizatorzy ujawnili zakres cenowy biletów, który kształtował się w granicach 2500–25 500 JPY[17], zaś sprzedaż biletów została uruchomiona w maju 2019 roku[18].

Ze względu na brak zaplanowanych międzynarodowych turniejów światowy związek przeznaczył 2,5 miliona USD na przygotowania dla zakwalifikowanych zespołów[19], zorganizowano następnie towarzyskie zawody w Madrycie[20][21][22] i Dubaju[23][24][25][26], test został także przeprowadzony na olimpijskim obiekcie[27].

Według World Rugby liczba odwiedzin oficjalnej strony internetowej niemal podwoiła się w porównaniu do poprzednich igrzysk, aktywność w mediach społecznościowych wzrosła o 77 procent przy setkach tysięcy nowych użytkowników, a pliki wideo na wszystkich platformach zostały wyświetlone 22 miliony razy[28].

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 – kwalifikacje kobiet.
 Osobny artykuł: Rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 – kwalifikacje mężczyzn.

Oficjalne ogłoszenie systemu kwalifikacji przez World Rugby nastąpiło w połowie września 2018 roku po zatwierdzeniu przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Proces kwalifikacji dla zespołów obojga płci był co do zasady taki sam i obejmował jedno miejsce dla gospodarza igrzysk, cztery dla czołowych drużyn światowego cyklu (World Rugby Sevens Series i World Rugby Women’s Sevens Series), sześć dla zwycięzców turniejów eliminacyjnych w każdym z sześciu regionów podlegających WR oraz jedno dla triumfatora światowego turnieju kwalifikacyjnego, w którym wystąpi po dwanaście zespołów wyznaczonych z klucza geograficznego, które do tego czasu nie uzyskają awansu. Regionalne turnieje odbędą się pomiędzy 30 czerwca a 31 grudnia 2019 roku. W turniejach ostatniej szansy, zaplanowanych do rozegrania do 30 czerwca 2020 roku, każdemu z regionów przyznano po dwa miejsca[29][30]. Na początku kwietnia 2019 roku, ogłaszając daty regionalnych turniejów, World Rugby wprowadziło zastrzeżenie, że w przypadku, gdy kwalifikację z WSS uzyskają dwie północnoamerykańskie żeńskie reprezentacje, nie będzie automatycznego awansu na igrzyska z tego regionu, zaś to miejsce zostanie przekazane dla finalisty światowego turnieju[31][32][33].

Podobnie jak w poprzedniej edycji tworzące jeden komitet olimpijski Anglia, Walia i Szkocja wyznaczyły obie angielskie reprezentacje na przedstawicieli Wielkiej Brytanii[34].

Mężczyźni Kobiety
Reprezentacja Miejsca Podstawa kwalifikacji Miejsca Reprezentacja
 Japonia 1 gospodarz 1  Japonia
 Fidżi
 Nowa Zelandia
 Południowa Afryka
 Stany Zjednoczone		 4 światowe serie WR 4  Australia
 Kanada
 Nowa Zelandia
 Stany Zjednoczone
 Wielka Brytania 1 Rugby Europe 1  Wielka Brytania
 Kenia 1 Rugby Africa 1  Kenia
 Korea Południowa 1 Asia Rugby 1  Chiny
 Kanada 1 Rugby Americas North 0–1 —
 Argentyna 1 Sudamérica Rugby 1  Brazylia
 Australia 1 Oceania Rugby 1  Fidżi
 Irlandia 1 turniej światowy 1–2  Rosyjski Komitet Olimpijski
 Francja

Zawody

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 – turniej mężczyzn.
 Osobny artykuł: Rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 – turniej kobiet.
 Osobny artykuł: Rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 – składy.

W obu turniejach reprezentacje zostały podzielone na trzy czterozespołowe grupy według wyników osiągniętych w poprzednich dwóch sezonach światowych serii oraz innych turniejach usankcjonowanych przez World Rugby[13]. W pierwszej fazie rywalizowały one systemem kołowym, po czym ustalony został ranking przed fazą pucharową, a pierwsze osiem zespołów awansowało do ćwierćfinałów[35].

Wśród mężczyzn pierwszy dzień z kompletem zwycięstw zakończyło pięć reprezentacji[36], do półfinałów awansowały natomiast Fidżi, Argentyna, Nowa Zelandia i Wielka Brytania[37]. Mistrzami olimpijskimi zostali ponownie reprezentanci Fidżi, którzy w finale pokonali Nową Zelandię, zaś brązowy medal zdobyła Argentyna. Kapitan triumfatorów, Jerry Tuwai, został pierwszym podwójnym złotym medalistą olimpijskim w rugby 7[38][39].

Z kolei wśród kobiet pierwszy dzień z kompletem zwycięstw zakończyły cztery reprezentacje, choć Nowozelandki musiały odrobić dużą stratę w meczu z Brytyjkami, natomiast niespodzianką była łatwa wygrana Fidżi nad Kanadą[40][41]. W swoich grupach zwyciężyły zespoły USA, Nowej Zelandii i Francji, zaś Fidżyjki kontynuowały dobrą passę eliminując obrończynie tytułu – Australijki – w ćwierćfinałach[42][43]. Następnie w półfinale uległy Nowozelandkom, jednak dopiero po dogrywce, w drugim zaś Francuzki okazały się lepsze od Brytyjek. Mistrzyniami olimpijskimi zostały reprezentantki Nowej Zelandii, które w finale pokonały Francję, brązowy medal zdobyła zaś reprezentacja Fidżi, a był on jednocześnie pierwszym żeńskim medalem dla tego kraju[44][45].

Medaliści

[edytuj | edytuj kod]
Konkurencja Mistrz Wicemistrz III miejsce
Turniej mężczyzn[46]  Fidżi
Kalione Nasoko
Josua Vakurinabili
Meli Derenalagi
Iosefo Masi
Asaeli Tuivuaka
Semi Radradra
Vilimoni Botitu
Waisea Nacuqu
Napolioni Bolaca
Jiuta Wainiqolo
Aminiasi Tuimaba
Jerry Tuwai
Sireli Maqala
Gareth Baber 		 Nowa Zelandia
Tim Mikkelson
Scott Curry
Dylan Collier
Tone Ng Shiu
Amanaki Nicole
Andrew Knewstubb
Ngarohi McGarvey-Black
Sione Molia
Kurt Baker
Joe Webber
Etene Nanai-Seturo
Regan Ware
William Warbrick
Clark Laidlaw 		 Argentyna
Santiago Álvarez
Lautaro Bazán
Lucio Cinti
Rodrigo Etchart
Luciano González
Rodrigo Isgro
Santiago Mare
Ignacio Mendy
Marcos Moneta
Matías Osadczuk
Gastón Revol
Germán Schulz
Felipe del Mestre
Santiago Gómez Cora
Turniej kobiet[47]  Nowa Zelandia
Portia Woodman
Sarah Hirini
Ruby Tui
Tyla Nathan Wong
Theresa Fitzpatrick
Stacey Fluhler
Michaela Blyde
Alena Saili
Risaleaana Pouri-Lane
Kelly Brazier
Gayle Broughton
Shiray Kaka
Tenika Willison
Allan Bunting 		 Francja
Coralie Bertrand
Anne-Cécile Ciofani
Caroline Drouin
Camille Grassineau
Lina Guerin
Fanny Horta
Shannon Izar
Chloé Jacquet
Carla Neisen
Séraphine Okemba
Chloé Pelle
Jade Ulutule
Nassira Konde
Christophe Reigt 		 Fidżi
Rusila Nagasau
Rejieli Daveua
Sesenieli Donu
Vasiti Solikoviti
Reapi Uluinasau
Lavenia Tinai
Viniana Riwai
Ana Naimasi
Alowesi Nakoci
Laisana Likuceva
Roela Radiniyavuna
Lavena Cavuru
Ana Maria Roqica
Saiasi Fuli

Tabela medalowa

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Państwo złoto srebro brąz Razem
1  Nowa Zelandia 1 1 0 2
2  Fidżi 1 0 1 2
3  Francja 0 1 0 1
4  Argentyna 0 0 1 1
Razem 2 2 2 6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Olympic Sports – Rugby. tokyo2020.org. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-18)]. (ang.).
  2. ↑ Rugby sevens dates set as rugby family celebrates two years to go until Tokyo 2020 Olympic Games. worldrugby.org. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-24)]. (ang.).
  3. ↑ Olympic Competition Schedule. tokyo2020.org. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-01)]. (ang.).
  4. ↑ Session times announced for Tokyo 2020 Olympic Games rugby sevens. world.rugby. [dostęp 2019-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-17)]. (ang.).
  5. ↑ Venue confirmed for rugby at Olympic Games 2020. worldrugby.org. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-11)]. (ang.).
  6. ↑ World Rugby Statement on postponement of Tokyo 2020 Olympics. world.rugby. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-25)]. (ang.).
  7. ↑ Joint Statement from the International Olympic Committee and the Tokyo 2020 Organising Committee. olympics.com. [dostęp 2021-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-05)]. (ang.).
  8. ↑ IOC ANNOUNCES NEW DATES FOR TOKYO 2020. ihf.info. [dostęp 2021-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-01)]. (ang.).
  9. ↑ New Tokyo 2020 Olympic dates will be 23 July to 8 August 2021. olympics.com. [dostęp 2021-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-28)]. (ang.).
  10. ↑ Tokyo 2020 Olympic Games rugby sevens schedule confirmed. world.rugby. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-18)]. (ang.).
  11. ↑ Rugby sevens match schedule confirmed for Tokyo 2020 Olympic Games. world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-09)]. (ang.).
  12. ↑ Tokyo schedule. resources.world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-07)]. (ang.).
  13. ↑ a b Rugby sevens pools announced for Tokyo 2020 Olympics. world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-28)]. (ang.).
  14. ↑ Rugby sevens match officials unveiled for Tokyo Olympics with 100 days to go. world.rugby. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-19)]. (ang.).
  15. ↑ Olympic Games Tokyo 2020: Match official profiles. resources.world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-05)]. (ang.).
  16. ↑ Most technically advanced sevens rugby ball ever unveiled for Olympic Games Tokyo 2020. world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-15)]. (ang.).
  17. ↑ Tokyo 2020 Announces Outline of Olympic Games Ticket Prices. tokyo2020.org. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-01)]. (ang.).
  18. ↑ Tokyo 2020 Olympic Games official ticket website launched. world.rugby. [dostęp 2019-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-18)]. (ang.).
  19. ↑ Rugby sevens boosted by preparation investment ahead of Olympic Games. world.rugby. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-02)]. (ang.).
  20. ↑ Madrid Sevens: All you need to know about the Tokyo Olympics warm-up tournament. world.rugby. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-17)]. (ang.).
  21. ↑ Six teams line up for Madrid 7s. scrumqueens.com. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-05)]. (ang.).
  22. ↑ Russia complete Madrid double. scrumqueens.com. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-28)]. (ang.).
  23. ↑ Rugby sevens ‘Road to Tokyo’ taking shape. world.rugby. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-02)]. (ang.).
  24. ↑ Olympic prep moves to Dubai. scrumqueens.com. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-01)]. (ang.).
  25. ↑ Canada win first Dubai Invitational. scrumqueens.com. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-23)]. (ang.).
  26. ↑ France win second Dubai Invitational. scrumqueens.com. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-23)]. (ang.).
  27. ↑ Rugby sevens Olympic test event held at Tokyo Stadium. world.rugby. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-26)]. (ang.).
  28. ↑ Olympic impact sees rugby sevens reach new audiences. world.rugby. [dostęp 2024-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-23)]. (ang.).
  29. ↑ Olympic qualification pathway for rugby sevens confirmed for Tokyo 2020. worldrugby.org. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-17)]. (ang.).
  30. ↑ QUALIFICATION SYSTEM – GAMES OF THE XXXII OLYMPIAD – TOKYO 2020 – Rugby Sevens. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-18)]. (ang.).
  31. ↑ Rugby sevens regional qualifiers confirmed for Tokyo 2020 Olympic Games. world.rugby. [dostęp 2019-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-01)]. (ang.).
  32. ↑ QUALIFICATION SYSTEM – GAMES OF THE XXXII OLYMPIAD – TOKYO 2020 – Rugby Sevens. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2019-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-18)]. (ang.).
  33. ↑ Changes to Olympic qualification benefit Europe. scrumqueens.com. [dostęp 2019-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-25)]. (ang.).
  34. ↑ Sevens Olympic pathway confirmed for 2020. englandrugby.com. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-12)]. (ang.).
  35. ↑ Tokyo 2020 Olympic Games Rugby Sevens Competition Format. resources.world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-05)]. (ang.).
  36. ↑ Tokyo Olympics men’s rugby sevens day one recap: Top contenders make perfect start. world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-02)]. (ang.).
  37. ↑ Tokyo Olympics men’s rugby sevens day two recap: Race for gold heats up. world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-12)]. (ang.).
  38. ↑ Tokyo Olympics men’s rugby sevens day three recap: Fiji win gold again. world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-02)]. (ang.).
  39. ↑ Fiji retain Olympic rugby sevens title with victory over New Zealand. world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-02)]. (ang.).
  40. ↑ Tokyo Olympics women’s rugby sevens day one recap: Contenders remain unbeaten. world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-29)]. (ang.).
  41. ↑ Olympics: Day One Review. scrumqueens.com. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-22)]. (ang.).
  42. ↑ Tokyo Olympics women’s rugby sevens day two recap: Fiji end Australia’s medal hopes. world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-02)]. (ang.).
  43. ↑ Olympic semifinals set. scrumqueens.com. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-18)]. (ang.).
  44. ↑ Tokyo Olympics women’s rugby sevens day three recap: New Zealand win gold. world.rugby. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-31)]. (ang.).
  45. ↑ New Zealand claim Olympic Gold. scrumqueens.com. [dostęp 2021-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-11)]. (ang.).
  46. ↑ Rugby Sevens Men Final Results [online], olympics.com.
  47. ↑ Rugby Sevens Women Final Results [online], olympics.com.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Rugby 7 na letnich igrzyskach olimpijskich
Dyscypliny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich Tokio 2020

Flaga olimpijska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugby_7_na_Letnich_Igrzyskach_Olimpijskich_2020&oldid=74838234”