Rurzyca (dopływ Odry)

Rurzyca
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
	Rzeka
Długość	44,4 km
Powierzchnia zlewni	430,7 km²
Średni przepływ	0,77 m³/s ujście
	Źródło
Miejsce	około 3 km S-E od Gogolic
Wysokość	65 m n.p.m.
Współrzędne	52°53′17″N 14°37′45″E/52,888056 14,629167
	Ujście
Recypient	Odra
Miejsce	Krajnik Dolny
Wysokość	1 m n.p.m.
Współrzędne	53°03′56″N 14°21′27″E/53,065556 14,357500
	Położenie na mapie gminy Chojna źródło ujście
	Położenie na mapie Polski źródło ujście
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego źródło ujście
	Położenie na mapie powiatu gryfińskiego źródło ujście

Rurzyca – niewielka rzeka w województwie zachodniopomorskim, prawy dopływ dolnej Odry.

Charakterystyka

Długość rzeki wynosi 44,4 km^[1]. Powierzchnia zlewni wynosi 430,7 km², udział użytków zielonych w całkowitym obszarze zlewni to 9,32%, wskaźnik lesistości 22,45%, pozostałą część zajmują grunty orne i inne - 66,84% oraz wody - 1,39%^[2]. Na terenie zlewni Rurzycy znajduje się Cedyński Park Krajobrazowy. Przepływ miarodajny SNQ dla przekroju ujściowego wynosi 0,77 m³/s. Głębokość waha się w granicach 0,33 - 0,78 m, szerokość 1,5 - 7 m. Jedynie odcinek ujściowy, który jest sztucznie pogłębiony i poszerzony kanałem, ma około 2 m głębokości i 20 m szerokości.

Rzeka bierze swój początek około 3 km z kierunku południowo-wschodniego od Gogolic i uchodzi do Odry na północ od Krajnika Dolnego. Płynie ona przez Trzcińsko-Zdrój, Rurkę i Chojnę. Jest ciekiem o uregulowanym korycie i brzegach wzmocnionych faszyną na całym jej biegu. Rurzyca ma dość skomplikowany przebieg i kilkakrotnie zmienia kierunek, płynąc początkowo na zachód, następnie na południe, ponownie na zachód, oraz na północ. W rejonie Chojny wpływa do niej rzeka Kalica. Zlewnia Rurzycy obejmuje kilka dopływów lewo-prawobrzeżnych. Do lewobrzeżnych dopływów należą Wedelski Potok, Sarbica, Mętnica, natomiast do prawobrzeżnych Kołbica, Rurzyczka i Spiglica oraz kanał Rurka^[3].

Nazwa

Pierwszą wzmiankę odnotowano w roku 1235 jako fluvium Roreke/Rurika. Pochodzenie nazwy jest prawdopodobnie słowiańskie (pomorskie) i wywodzi się od rohoz, rogozina - mata z sitowia, przy czym osadnicy niemieccy mogli mylnie to słowo kojarzyć z Rohr - trzcina^[4]. W kolejnych źródłach przybierała nazwy Rorkam (1244), Rorekam (1271), Roricke (1345, 1464), potem do 1945 r. Röhrike^[5]. Nazwę Rurzyca wprowadzono urzędowo w 1949 r.^[6]

Zobacz też

Rurzyca

Przypisy

↑ 43,6 km według: Lokalna Strategia Rozwoju Obszarów Rybackich Stowarzyszenia Rybackiego Pojezierza Myśliborskiego, Szczecin 2011
↑ Małgorzata Raczyńska, Joanna Żurawska, Stanisław Czachorowski. Chruściki rzeki Rurzycy i Tywy na Nizinie Szczecińskiej (Północno-Zachodnia Polska). „Przegląd Przyrodniczy”. XI, 1, s. 16-17, 2000. Świebodzin: Klub Przyrodników.
↑ Program Ochrony Środowiska dla Gminy Chojna, 2004
↑ Wyprowadzanie nazwy rzeki wprost od niemieckiego Rohr - trzcina, wydaje się nieuprawnione z tego względu, iż osadnictwo niemieckie w tym rejonie przez 1235 r. jest wykluczone.
↑ Edward Rymar: Z dawnych dziejów przyodrzańskiej Nowej Marchii. Chojna: Terra Incognita, 2012, s. 15-18. ISBN 978-83-932245-1-7.
↑ M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8

[1] 43,6 km według: Lokalna Strategia Rozwoju Obszarów Rybackich Stowarzyszenia Rybackiego Pojezierza Myśliborskiego, Szczecin 2011

[2] Małgorzata Raczyńska, Joanna Żurawska, Stanisław Czachorowski. Chruściki rzeki Rurzycy i Tywy na Nizinie Szczecińskiej (Północno-Zachodnia Polska). „Przegląd Przyrodniczy”. XI, 1, s. 16-17, 2000. Świebodzin: Klub Przyrodników.

[3] Program Ochrony Środowiska dla Gminy Chojna, 2004

[4] Wyprowadzanie nazwy rzeki wprost od niemieckiego Rohr - trzcina, wydaje się nieuprawnione z tego względu, iż osadnictwo niemieckie w tym rejonie przez 1235 r. jest wykluczone.

[5] Edward Rymar: Z dawnych dziejów przyodrzańskiej Nowej Marchii. Chojna: Terra Incognita, 2012, s. 15-18. ISBN 978-83-932245-1-7.

[6] M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]