Przejdź do zawartości

Ryjówka reliktowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryjówka reliktowa
Sorex pribilofensis
Merriam, 1895
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

ryjówkokształtne

Rodzina

ryjówkowate

Podrodzina

ryjówki

Plemię

ryjówki

Rodzaj

ryjówka

Gatunek

ryjówka reliktowa

Synonimy

Sorex hydrodromus Dobson, 1889

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Ryjówka reliktowa[2] (Sorex pribilofensis) – gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych zamieszkujący na jednej z Wysp Pribyłowa.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

S. pribilofensis należy do podrodzaju Otisorex, do grupy gatunkowej S. cinerea. Nazwa Sorex hydrodromus nadana w 1889 przez G. E. Dobsona, mimo że powinna mieć pierwszeństwo, została zastąpiona przez późniejszy synonim S. pribilofensis ze względu na to, że lokalizacja typowa określona przez Dobsona jako Unalaska może być niepoprawna, a uzębienie jego holotypu pasuje raczej do grupy Sorex araneus. Krok ten został zaproponowany przez Hoffmanna i Petersona w 1967 i przyjęty przez późniejszych autorów[3].

Rozprzestrzenienie

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek jest endemitem niewielkiej wyspy Saint Paul (90 km²), wchodzącej w skład Wysp Pribyłowa, na zachód od wybrzeży Alaski (Stany Zjednoczone)[3][1].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

W obrębie wyspy żyje głównie wzdłuż wybrzeży, na terenie porośniętym latem nadmorską tundrą o powierzchni niecałych 40 km². Wielkość populacji nie jest obecnie znana. Szacuje się ją na ok. 19 tys. osobników. Preferowanym habitatemwydmy oraz zbiorowiska traw, baldaszkowatych i innych kwitnących roślin zielnych[4]. Nie występuje w zbiorowiskach turzyc i na wyżynach. Gatunek jest owadożerny, a w skład jego diety wchodzą m.in.: chrząszcze[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c J. Matson, Sorex pribilofensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-17] (ang.).
  2. Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 75. ISBN 978-83-88147-15-9.
  3. a b S. pribilofensis in: Wilson & Reeder's Mammal Species of the World 3d Ed.. [dostęp 2013-11-26].
  4. Sorex pribilofensis raport w: Alaska Heritage Natural Program. [dostęp 2013-11-26].