Przejdź do zawartości

Sól drogowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sól wysypana na chodniku

Sól drogowa – artykuł przemysłowy będący niemal czystym chlorkiem sodu (zawartość NaCl od 90% do 97%)[1]. Jest stosowana jako środek do rozmrażania i zwalczania śliskości zimowych na drogach, chodnikach i innych ciągach komunikacyjnych. W handlu dostępna zwykle w formie nieoczyszczonej soli kamiennej.

Sól drogowa według normy PN-86/C-84081/02[1]
  • zawartość chlorku sodu NaCl – co najmniej 90%
  • zawartość substancji nierozpuszczalnych w wodzie – 8,0% maksymalnie
  • zawartość wody – 3,0% maksymalnie
  • zawartość żelazocyjanku potasowego (dodawanego w celu zapobiegania zbrylaniu soli) – 20 mg/kg
  • klasa ziarnowa soli: 1÷6 mm; wielkość odsiewu na sicie górnym 6,0 mm maksymalnie 10%, a wielkość przesiewu na sicie dolnym 1,0 mm maksymalnie 20%

Szkodliwość soli drogowej

[edytuj | edytuj kod]

Sól drogowa negatywnie wpływa na środowisko naturalne, odbarwia i niszczy obuwie oraz betonowe elementy infrastruktury drogowej (krawężniki, płytki chodnikowe, kostkę brukową, itp.), a także przyśpiesza korozję podwozi i karoserii aut. Wzrost stężenia soli w glebie uniemożliwia korzeniom roślin pobieranie wody[2], w konsekwencji powodując ich karłowacenie i usychanie. W państwach Skandynawii, ale również w niektórych miastach w Polsce, zakazuje się sypania soli na chodniki[3].

Jako alternatywę dla chlorku sodu stosuje się chlorek wapnia wzbogacony m.in. substancjami hamującymi korozję oraz utrzymującymi właściwą kwasowość[4][5]. Chlorek wapnia jest skuteczniejszy w niskich temperaturach i mniej szkodliwy dla roślinności[6].

Sposób przechowywania i transportu soli drogowej

[edytuj | edytuj kod]
Magazyn soli drogowej

Sól drogową najczęściej przechowuje się i transportuje luzem, bądź jako pakowaną w worki 10 kg, 25 kg i BigBag 1000 kg[7]. Transport luzem wymaga przykrycia transportowanej soli zabezpieczając ją przed czynnikami zewnętrznymi jak deszcz, śnieg, zawilgocenie. Sól drogową należy przechowywać w odpowiednio przygotowanych do tego celu zadaszonych halach i magazynach, zwracając szczególną uwagę na uniemożliwienie kontaktu z wodą, błotem lub innymi substancjami mogącymi wchodzić w reakcję z solą[8].

 Zobacz też: Kopuła Fitzpatricka.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jakub Medek, Zimowe zagadki: Ile jest soli w soli [online], gazeta.pl Białystok, 5 lutego 2010 [dostęp 2010-02-14] (pol.).
  2. Małgorzata Wyszyńska, Poznańskie drzewa cierpią z powodu zasolenia gleby [online], gazeta.pl Poznań, 8 lutego 2004 [dostęp 2010-02-16].
  3. Jacek Madeja, Sól ma być w solniczce, nie na chodniku. Inaczej mandat [online], gazeta.pl Katowice, 16 lutego 2010 [dostęp 2010-02-21].
  4. Eliza Kwiatkowska, Sól sypana zimą na ulice i chodniki ma zły wpływ na rośliny [online], czestochowa.wyborcza.pl, 4 lutego 2004 [dostęp 2020-07-30].
  5. Bożena Katarzyna Dobrowolska, Wpływ soli drogowej i innych chlorków na środowisko naturalne [online], bkdandpartners.com.pl, 27 lipca 2019 [dostęp 2020-07-30].
  6. De-icer damaging thousands of trees on mountain passes, „The Seattle Times”, 12 marca 2008 [dostęp 2010-02-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-06] (ang.).
  7. Wojciech Pasich, Sól drogowa [online], soldrogowa.pl, 18 listopada 2013 [dostęp 2014-12-11].
  8. Wojciech Pasich, Sól drogowa - przechowywanie [online], soldrogowa.pl, 6 grudnia 2013 [dostęp 2014-12-11].