Słoweńska Marynarka
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1991 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
kapitan fregate Boris Geršak |
| Obecny |
kapitan fregate Roman Anžič |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Vojašnica Slovenski pomorščaki Ankaran |
| Rodzaj sił zbrojnych |
marynarka |
| Rodzaj wojsk |
obrona wybrzeża |
| Podległość |
Poveljstvo sil Slovenske vojske |
Słoweńska Marynarka nie jest samodzielnym rodzajem sił zbrojnych[1], lecz integralną częścią Słoweńskich Sił Zbrojnych, których zadaniem jest obrona wybrzeża. Funkcjonuje jako 430. mornariški divizion (430 Dywizjon Morski), jest jedyną nawodną jednostką wojskową Słowenii.
Siły morskie Słowenii po uzyskaniu niepodległości w roku 1991 były budowane od podstaw w ramach Sił Obrony Terytorialnej Słowenii, nie posiadając w chwili rozpoczęcia ich tworzenia żadnego sprzętu czy wyposażenia. W czasie dziesięciodniowej Słoweńskiej Wojny o Niepodległość na morzu nie toczyły się żadne poważniejsze działania zbrojne. W roku 1991 w położonym nad granicą z Włochami niewielkim mieście portowym Ankaran powstał pierwszy słoweński pododdział płetwonurków, wyposażony jednakże w sportowy sprzęt nurkowy, z powodu obowiązującego embarga nałożonego przez ONZ na sprzedaż uzbrojenia i sprzętu wojskowego republikom byłej Jugosławii. W skład dywizjonu wchodzi też grupa płetwonurków.
Dopiero gdy w roku 1996 embargo zostało zniesione, Słowenia zakupiła zbudowany w Izraelu 25-metrowy patrolowiec typu „Super Dvora Mk II”, który został ochrzczony nazwą jednego ze słoweńskich miast „Ankaran” – garnizonu gdzie dywizjon morski stacjonuje.
W 2008 roku ministerstwo obrony ogłosiło, że Słowenia będzie chciała nabyć nowy rosyjski okręt patrolowy projektu „10412” (długość 49,5 m, silnik o mocy 3530 kW, prędkość maks. 30 w., załoga 24 ludzi), który miałby być spłacony jako część wielomilionowego rosyjskiego długu wobec Słowenii[2]. Okręt otrzymał nazwę „Triglav”, od najwyższego szczytu górskiego i narodowego symbolu Słowenii.
Specjalnie wyposażony dla słoweńskich potrzeb, ma pełnić wyłącznie rolę patrolową i nie posiada silnego ofensywnego uzbrojenia rakietowego w rodzaju przeciwokrętowych pocisków rakietowych, jakie są standardowo montowane na rosyjskich okrętach tego typu[2]. Okręt Triglav ma trzy silniki MTU o mocy 2880 kW każdy, rakietową obronę przeciwokrętową stanowią 9M120, okręt posiada CIWS typu AK-306, 2 przeciwlotnicze karabiny maszynowe KPW i 16 pocisków typu „Igła”. Okręt został zbudowany w rosyjskiej stoczni Ałmaz w Petersburgu, w oparciu o projekt biura konstrukcyjnego Ałmaz i 21 lipca 2010 roku przekazany Słowenii[3].
Okręty
[edytuj | edytuj kod]| Nazwa | Zdjęcie | Kraj pochodzenia | Klasa | Typ | Data zakończenia budowy | Data wejścia do służby | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| HPL-21 „Ankaran” | 
|
 Izrael
|
patrolowiec typu „Super Dvora Mk II” | szybki kuter patrolowy | 1995 | 1996 | okręt poszukiwawczo-pościgowy |
| VNL-11 „Triglav” | 
|
 Rosja
|
patrolowiec proj. „10412 Swjetljak” | patrolowy okręt przybrzeżny | 2010 | 21 lipca 2010 | okręt flagowy 430 Dywizjonu Morskiego |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ nie mylić z marynarką wojenną
- ↑ a b Slovensko obalo bo varovala "Kresnica". MMC RTV SLO. [dostęp 2011-06-03]. (słoweń.).
- ↑ FOTO: S Triglavom na morje. 24ur. [dostęp 2011-06-03]. (słoweń.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona Wojska Słoweńskiego o 430 Dywizjonie Morskim. slovenskavojska.si. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-30)].