SMS G 137
| |
| Historia | |
| Stocznia |
Germania, Kilonia |
|---|---|
| Położenie stępki |
1906 |
| Wodowanie |
24 stycznia 1907 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Nazwa |
G 137 |
| Wejście do służby |
24 lipca 1907 |
 Reichsmarine
| |
| Nazwa |
T 137 |
| Wycofanie ze służby |
22 marca 1921 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 580t |
| Długość |
na linii wodnej: 68,5 m |
| Szerokość |
7,7 m |
| Zanurzenie |
2,8 m |
| Napęd | |
| 3 kotły parowe 1 turbina parowa 3 śruby napędowe 10 800 KM | |
| Prędkość |
33,9 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 x armata okrętowa 88 mm SKL/35 3 x armata okrętowa 52 mm SKL/55 3 x wyrzutnia torped kal. 450 mm | |
| Załoga |
80 |
G 137 – niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej, zmodyfikowanego typu G 132. Jednostka eksperymentalna, jeden z pierwszych niemieckich niszczycieli napędzany turbinami parowymi. W 1916 roku jego nazwę zmieniono na T 137 Po wojnie pozostał w aktywnej służbie. W 1921 roku sprzedany do stoczni złomowej.
Historia i opis
[edytuj | edytuj kod]G137 miał być ostatnim okrętem typu G132, lecz zdecydowano wyposażyć go doświadczalnie w napęd przy pomocy turbin parowych zamiast maszyn parowych[1]. Wcześniej z niemieckich niszczycieli turbiny otrzymał doświadczalnie jedynie S125[2]. Pociągnęło to za sobą konieczność zwiększenia rozmiarów okrętu. Wybrano zespół turbin systemu Parsonsa, z turbiną wysokiego ciśnienia i dwoma niskiego ciśnienia oraz turbiną prędkości krążowniczej i dwoma biegu wstecznego[1]. Parę zapewniały cztery kotły typu Marynarki o ciśnieniu 17 atmosfer. Siłownia zapewniała moc 10 800 KM[1]. Zużycie paliwa było o 2 t na godzinę większe, niż w typie G132, lecz okręt rozwijał znacząco wyższą prędkość (33,9 w wobec 28 w)[2].
Okręt wszedł do służby 24 lipca 1907 roku[1]. Od 1914 roku był wykorzystywany jako okręt szkolny, a podczas I wojny światowej, w 1915 roku został okrętem flagowym flotylli okrętów podwodnych[1]. 25 września 1916 roku został przemianowany na T137, w celu zwolnienia numeru dla nowych niszczycieli[1].
Po wojnie został pozostawiony Niemcom, lecz skreślono go z listy floty 22 marca 1921 roku, a 28 maja tego roku został sprzedany na złom[1]. Złomowany w Wilhelmshaven[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
- Siergiej Trubicyn: Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.). Sankt Petersburg: 2000, seria: Bojewyje Korabli Mira. (ros.).
