Sawannoryżak
| Cerradomys | |||
| Weksler, Percequillo & Voss, 2006[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
sawannoryżak | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Hesperomys subflavus J.A. Wagner, 1842 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Sawannoryżak[2] (Cerradomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[3][4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 111–185 mm, długość ogona 130–227 mm, długość tylnej stopy 24–43 mm; brak szczegółowych danych dotyczących masy ciała[4][5].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 2006 roku brazylijsko-amerykański zespół teriologów (Brazylijczycy Marcelo Weksler, Alexandre Reis Percequillo oraz Amerykanin Robert S. Voss) w artykule poświęconym opisowi dziesięciu nowych rodzajów ryżniakopodobnych gryzoni opublikowanym w czasopiśmie American Museum novitates[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) sawannoryżak żółtawy (C. subflavus).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Cerradomys: Cerrado, Brazylia; gr. μυς mus, μυoς muos ‘mysz’[1].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Takson wyodrębniony na podstawie badań filogenetycznych z Oryzomys[1]. Do rodzaju należą następujące gatunki[6][5][3]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[2] | Podgatunki[4][3][5] | Rozmieszczenie geograficzne[4][3][5] | Podstawowe wymiary[4][5][a] | Status IUCN[7] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Cerradomys langguthi | Percequillo, Hingst-Zaher & Bonvicino, 2008 | sawannoryżak pomarańczowoboki | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (od Maranhão do Pernambuco, na północ od rzeki São Francisco) | DC: 11,9–15,3 cm DO: 14,4–16,5 cm MC: brak danych |
NE | |
| Cerradomys vivoi | Percequillo, Hingst-Zaher & Bonvicino, 2008 | sawannoryżak jasnolicy | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (Bahia, Sergipe i Minas Gerais) | DC: 12,7–16 cm DO: 15,3–20 cm MC: brak danych |
NE | |
| Cerradomys maracajuensis | (Langguth & Bonvicino, 2002) | sawannoryżak samotny | gatunek monotypowy | skrajnie południowo-wschodnie Peru (Puno), Boliwia, Paragwaj i południowo-środkowa Brazylia | DC: 14–18,5 cm DO: 17,1–23 cm MC: brak danych |
LC | |
| Cerradomys scotti | (Langguth & Bonvicino, 2002) | sawannoryżak wyżynny | gatunek monotypowy | wschodnia Boliwia (Santa Cruz), środkowa i wschodnia Brazylia oraz Oriental Chaco w Paragwaju; zakres wysokości: 250–1180 m n.p.m. | DC: 12,5–18,1 cm DO: 14,1–19,8 cm MC: brak danych |
LC | |
| Cerradomys akroai | Bonvicino, Casado & Weksler, 2014 | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (znany tylko z Novo Jardim (Tocantins) | DC: 11,1–14 cm DO: 14,9–16,2 cm MC: brak danych |
NE | ||
| Cerradomys marinhus | (Bonvicino, 2003) | sawannoryżak długonogi | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (Tocantins, Bahia, Goiás i Minas Gerais) | DC: 15,3–17,9 cm DO: 19,8–21 cm MC: brak danych |
LC | |
| Cerradomys subflavus | (J.A. Wagner, 1842) | sawannoryżak żółtawy | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (Bahia, Goías, Minas Gerais i São Paulo) | DC: 13,5–17,9 cm DO: 15–21 cm MC: brak danych |
LC | |
| Cerradomys goytaca | Tavares, Pessôa & P.R. Gonçalves, 2011 | sawannoryżak piaskowy | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (wybrzeże Espírito Santo i Rio de Janeiro) | DC: 11,6–16,6 cm DO: 13–18,1 cm MC: brak danych |
NE |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d M. Weksler, A.R. Percequillo & R.S. Voss. Ten New Genera of Oryzomyine Rodents (Cricetidae: Sigmodontinae). „American Museum Novitates”. 3537, s. 8, 2006. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 247. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 404. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c d e U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 445–446. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 258. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Cerradomys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-15]. (ang.).