Przejdź do zawartości

Simon Callow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Simon Callow
Ilustracja
Simon Callow
Imię i nazwisko

Simon Phillip Hugh Callow

Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1949
Streatham, Londyn

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta, muzyk

Współmałżonek

Sebastian Fox
(od 2016)

Lata aktywności

od 1975

Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Simon Phillip Hugh Callow[1] (ur. 15 czerwca 1949 w Streatham w Londynie[2]) – angielski aktor, scenarzysta i reżyser[3] filmowy, telewizyjny i teatralny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Streatham w Londynie w rzymskokatolickiej rodzinie jako syn biznesmena Neila Francisa i sekretarki Yvonne Mary (z domu Guise) Callowów[4]. Jego ojciec był angielskiego i francuskiego pochodzenia, a matka – duńskiego i niemieckiego[5].

Uczęszczał do szkoły katolickiej London Oratory School, a następnie udał się na studia w Queen’s University Belfast w Irlandii Północnej. Potem studiował aktorstwo na Drama Centre London[6][7].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Swoją przygodę z teatrem rozpoczął po roku, gdy napisał list jako fan sir Laurence’a Oliviera, dyrektora artystycznego Royal National Theatre i otrzymał odpowiedź sugerującą, by dołączył do pracowników w kasie biletowej. To właśnie podczas próby oglądania aktorów, zdał sobie sprawę, że chce występować[8].

W 1973 roku zadebiutował na scenie The Thrie Estates, Assembly Hall Theatre w Edynburgu[4]. W latach 70. wstąpił do grupy teatralnej Gay Sweatshop i zachwycił krytyków swoim występem w sztuce Passing By (1975)[9]. W 1977 roku grał różne role w produkcjach Joint Stock Theatre Company’s, a w 1979 roku wystąpił na deskach Soho Poly.

Występował jako Verlaine w Total Eclipse (1982), lord Foppington w The Relapse Johna Vanbrugha (1983) i tytułową rolę w Fauście (1988) w Lyric Hammersmith, gdzie również reżyserował widowisko Maszyna piekielna (1986) Jeana Cocteau z Maggie Smith. W 1985 roku w londyńskim Bush Theatre zagrał Molinę w spektaklu Pocałunek kobiety-pająka. W Royal National Theatre stworzył postać Wolfganga Amadeusa Mozarta w przedstawieniu Amadeusz (1979) Petera Shaffera, a także w 1983 roku pojawiał się w obsadzie produkcji radiowej BBC, w tym Orlando w słuchowisku Jak wam się podoba (1979) czy Fulganzio w Galileo (1980)[4].

Jego pierwszą rolą telewizyjną był członek załogi w jednym z odcinków serialu ITV Carry On Laughing – pt. Orgy and Bess (1975). Zagrał w kilku serialach kanału Channel 4. Popularność wśród szerszej publiczności przyniosła mu postać ekscentrycznego Toma Chance’a w sitcomie Szansa na milion (Chance in a Million, 1984-86).

Po raz pierwszy na kinowym ekranie wystąpił jako Emanuel Schikaneder w biograficznym dramacie muzycznym Miloša Formana Amadeusz (Amadeus, 1984)[10] z Tomem Hulce. Był nominowany do nagrody BAFTA jako pan Beebe w melodramacie Pokój z widokiem (A Room with a View, 1985) i za rolę Garetha w komedii Cztery wesela i pogrzeb (Four Weddings and a Funeral, 1994). Jako reżyser dramatu Ballada o Sad Cafe (The Ballad of the Sad Café, 1991) wg scenariusza Edwarda Albee, Michaela Hirsta i Carson McCullers z udziałem Vanessy Redgrave, Keitha Carradine i Roda Steigera był nominowany do nagrody Złotego Niedźwiedzia na 41. Festiwalu Filmowym w Berlinie. Razem z obsadą filmu Zakochany Szekspir (Shakespeare in Love, 1998), gdzie był mistrzem rozrywek Tilneyem, otrzymał Nagrodę Gildii Aktorów Ekranowych.

W 1999 roku został odznaczony Komandorią Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE) w uznaniu za swój wkład w działalność aktorską[11].

W 2007 roku w 28. numerze dziennika The Independent znalazł się na liście najbardziej wpływowych gejów i kobiet w Wielkiej Brytanii[12].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był jednym z pierwszych aktorów, którzy ujawnili publicznie swój homoseksualizm[13][14], czyniąc to w swoich książkach autobiograficznych: Being An Actor (Być aktorem, 1984) i Love Is Where It Falls (1998)[11].

23 czerwca 2016 roku podczas prywatnej ceremonii na greckiej wyspie Mykonos, mając 67 lat poślubił 33-letniego Niemca Sebastiana Foxa[15].

Twórczość pisarska

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Simon Callow. Listal. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  2. Simon Callow – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2017-02-21]. (rum.).
  3. Simon Callow. SensaCine.com. [dostęp 2017-02-21]. (hiszp.).
  4. a b c Simon Callow Biography (1949-). Film Reference. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  5. Luaine Lee (2002-10-30): Spending time in Africa shaped who Simon Callow is today. Star News. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  6. MA Acting – Drama Centre London. Central Saint Martins – UAL. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-22)]. (ang.).
  7. Sophie Roberts (2017-02-17): Who is Simon Callow? Celebrity Carry On Barging star and Four Weddings and a Funeral actor – all you need to know. The Sun. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  8. Jonathan Fryer (2010-03-24): Simon Callow Laid Bare. jonathanfryer.wordpress.com. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  9. Simon Callow (2008-10-31): Sexual healing: From The Boys in the Band to Brokeback Mountain, gay roles in cinema have come a long way from their tortured beginnings. The Observer. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  10. Simon Callow. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  11. a b Simon Callow Biography. Biography Base. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  12. BST (2006-07-01): Gay Power: The pink list. The Independent. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  13. Andrew Belonsky (2008-08-11): McKellen Blasts Anti-Gay Preacher Man. Queerty. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  14. Dan Avery (2012-11-05): Isis King, George Wayne, Simon Callow Make Out 100. Queerty. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  15. Sebastian Shakespeare (2016-06-23): Simon Callow marries on Greek island of Mykonos. Daily Mail. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]