Przejdź do zawartości

Skomlin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skomlin
wieś
Ilustracja
Kościół śś. Filipa i Jakuba w Skomlinie
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

wieluński

Gmina

Skomlin

Liczba ludności (2021)

1495[2]

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

98-346[3]

Tablice rejestracyjne

EWI

SIMC

0714107

Położenie na mapie gminy Skomlin
Mapa konturowa gminy Skomlin, w centrum znajduje się punkt z opisem „Skomlin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Skomlin”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Skomlin”
Położenie na mapie powiatu wieluńskiego
Mapa konturowa powiatu wieluńskiego, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Skomlin”
Ziemia51°10′15″N 18°23′13″E/51,170833 18,386944[1]
Ulica w Skomlinie 2019
Kościół śś. Filipa i Jakuba w m. Skomlin
Spichlerz z 1777 roku
Spichlerz z 1777 roku
Spichlerz z 1777 roku
Wejście do spichlerza
Skomlin, wjazd 2024
Skomlin zabudowa wsi 03.2024

Skomlinwieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Skomlin. Na terenie wsi jest 21 pomników przyrody, a przy drodze na łąki wielki głaz narzutowy. Miejscowość położona jest przy szosie z Byczyny do Wielunia.

Wieś królewska (tenuta) w powiecie wieluńskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku[4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś jest położona w odl. 13 km od Wielunia w kierunku pd.-zach. Skomlin znany jest już od 1210 r., bowiem wtedy ofiarowano go klasztorowi cysterek z pobliskich Łubnic. Wieś założona była na planie owalnicy, wytyczonej wzdłuż traktu prowadzącego z Wielunia na Śląsk. Była własnością szlachecką, m.in. Zawadzkich, Bartochowskich i Bąkowskich.

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Celnej II linii „Skomlin”[5].

W trakcie II wojny światowej okupacyjna administracja niemiecka zniemczyła nazwę miejscowości, najpierw w latach 1939–1943 na Kemmel, a w latach 1943–1945 na Schommeln.

W Skomlinie 17 stycznia 1947 r. Wojskowy Sąd Rejonowy z Łodzi skazał na śmierć dwie osoby z "bandy" Babinicza. Rozprawa ta miała na celu zastraszenie zwolenników PSL Stanisława Mikołajczyka przed sfałszowanymi wyborami do Sejmu Ustawodawczego, które odbyły się 19 stycznia 1947 r.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Kościół św. Filipa i Jakuba z 1740 r., trójnawowy, z pozornym sklepieniem beczkowym[6]. Pod względem wyposażenia wnętrza należy do najciekawszych w Polsce drewnianych budowli barokowych. Zespół ołtarzy i ambona w stylu rokokowym. Na ścianach i sklepieniu polichromia z przedstawieniem siedmiu sakramentów – z 1776 r., malowana przez K. Więckowskiego. Ponadto we wsi znajduje się spichlerz podworski z 1777 r., konstrukcji zrębowej, dwukondygnacyjny, kryty gontem. Na cmentarzu stoi murowana kaplica św. Barbary z XVIII w., przebudowana w 1916 r. Na ścianie kaplicy – tablica poświęcona pamięci ppor. Bąkowskiego z 9 p. ułanów małopolskich, który poległ w walce pod Żółtańcami 19 sierpnia 1920 r. i groby ofiar terroru hitlerowskiego.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 123690
  2. Wies Skomlin » Demografia, statystyki, liczba ludności, NSP 2021 [online], Polska w liczbach [dostęp 2024-04-01] (pol.).
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1172 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 66
  5. Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927, Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej, 1927, s. 165.
  6. Kościół św. Filipa i Jakuba w Skomlinie. [dostęp 2014-11-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A. Ruszkowski, Sieradz i okolice, Sieradz 2000.
  • S. Korboński, W imieniu Kremla, Paryż 1956 r., s. 54.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]