Sośnie
51°28′22″N 17°37′25″E/51,472778 17,623611
| wieś | |
.jpg) Kościół Narodzenia NMP w Sośniach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
129 m n.p.m. |
| Liczba ludności |
1552 |
| Strefa numeracyjna |
62 |
| Kod pocztowy |
63-435[2] |
| Tablice rejestracyjne |
POS |
| SIMC |
0209148 |
Położenie na mapie gminy Sośnie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostrowskiego  | |
| 51°28′22″N 17°37′25″E/51,472778 17,623611[1]
| |
| Strona internetowa | |
_ID_653852.jpg)
Sośnie (niem. Suschen) – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Sośnie[3][4]. Siedziba gminy Sośnie.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Sośnie położone są na południowym skraju doliny Baryczy, na wysokości 129 m n.p.m., nad strumieniami Młyńska Woda, Kobylarka i Polska Woda, przy drodze powiatowej Odolanów - Twardogóra, około 23 km na południowy zachód od Ostrowa Wielkopolskiego i 20 km od Twardogóry.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Jest to jedna z najstarszych wsi powiatu ostrowskiego, znana od 1268 roku. Historycznie położona jest na rubieżach Śląska. W początkach XIV wieku istniał tu zamek obronny. Od XVI wieku do 1886 roku należały do dóbr międzyborskich. W 1854 roku wybudowano dla księcia brunszwicko-oleśnickiego Wilhelma pałac w Mojej Woli, a w 1886 wydzielono, należące do Daniela von Diergardt (a po 1891 do wdowy po nim, Agned von Diergardt), dobra o tej samej nazwie, w których znalazły się także Sośnie.
Po traktacie wersalskim w 1920 wieś odłączono od Śląska, z powiatu sycowskiego, i przyłączono do Polski. W latach 1942–1944 znajdował się tu hitlerowski obóz pracy dla około 60 osób. Przed 1932 rokiem miejscowość położona była w powiecie odolanowskim, w latach 1975-1998 w województwie kaliskim, w latach 1932-1975 i od 1999 w powiecie ostrowskim.
W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonował komisariat Straży Granicznej i placówka II linii SG „Sośnie”[5].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny, poewangelicki, neogotycki, z 1895 roku, ufundowany przez Agnes von Diergardt,
- grobowiec Daniela von Diergardt, położony przy kościele,
- dworzec kolejowy Sośnie Ostrowskie, modernistyczny, z 1913 roku,
- pałac Moja Wola z parkiem krajobrazowym uznanym w całości za pomnik przyrody oraz zespołem pofolwarcznym.
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]- Park Krajobrazowy Dolina Baryczy,
- Obszar Chronionego Krajobrazu Wzgórza Ostrzeszowskie i Kotlina Odolanowska,
- park krajobrazowy-pomnik przyrody, w Mojej Woli,
- drzewa pomnikowe,
- Las Moja Wola,
- aleja dębowa w Mojej Woli,
- Stawy Możdżanowskie.
- aleja 145 dębów przy drodze Szklarki Śląskiej do Sośni,
- lipy w Leśnictwie Możdżanów,
- dąb „Jan” w lesie na zachód od Możdżanowa o obwodzie ponad 830 cm[6]
Rekreacja
[edytuj | edytuj kod]- Zbiornik Sośnie – łowisko rybackie PZW,
- ścieżka edukacyjno-przyrodnicza Moja Wola,
- sezonowa stanica turystyczna "Biały Daniel".
Inne informacje
[edytuj | edytuj kod]W Sośniach funkcjonują również:
- Zespół Szkół w Sośniach (od r. szk. 2010/2011)
- Przedszkole samorządowe
- Dworzec PKP
- Kościół pw. Narodzenia NMP
- Urząd Gminy Sośnie
Sport
[edytuj | edytuj kod]W gminie Sośnie działał klub piłkarski GKS Zawisza Sośnie. Ostatnio klub występował w Kaliskiej B-Klasie, wycofał się po rundzie jesiennej sezonu 2015/16.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 126986
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1187 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 23. ISBN 83-87424-77-3.
- ↑ Przyroda [online], www.sosnie.pl [dostęp 2022-03-22].
