Przejdź do zawartości

Sprowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sprowa
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

jędrzejowski

Gmina

Słupia

Liczba ludności (2020)

317[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-350[3]

Tablice rejestracyjne

TJE

SIMC

0269328[4]

Położenie na mapie gminy Słupia
Mapa konturowa gminy Słupia, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Sprowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Sprowa”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sprowa”
Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego
Mapa konturowa powiatu jędrzejowskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sprowa”
Ziemia50°36′00″N 19°53′21″E/50,600000 19,889167[1]

Sprowawieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Słupia[4][5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Integralne części miejscowości Sprowa[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0269357 Stara Wieś część wsi
0269363 Zawsie część wsi

Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Wsprowa villa oraz Sprowa wymienia w latach (1470–1480) Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[6].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W połowie XV w. wieś była własnością rodu Odrowążów. Wywodził się stąd Jan Sprowski z rodu Odrowążów – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski.

Około 1460 r. wojewoda i starosta lwowski Andrzej Odrowąż nadał połowę wsi klasztorowi w Mogile. W 1475 r. klasztor odsprzedał swoją część Pieniążkowi z Iwanowic za 350 grzywien. Ze pieniądze te zakupiono wieś Opatkowice.

Według Długosza łany folwarczne w Sprowie dziesięcinę oddawały plebanowi w Szczekocinach. Natomiast 12 łanów kmiecych oddawało dziesięcinę prepozyturze krakowskiej. Było tu również 8 zagrodników i dwie karczmy z rolą – oddające dziesięcinę także prepozyturze krakowskiej.

W 1581 r. właścicielem wsi był Szczepanowski, który zapłacił podatek od 9 łanów kmiecych, 5 zagrodników z rolą, 5 komorników z bydłem, 5 komorników bez bydła oraz ćwierci karczmy.

W 1827 r. było tu 31 domów i 497 mieszkańców.

4 grudnia 1863 – miejsce zwycięskiej bitwy gen. Hauke-Bosaka w powstaniu styczniowym (zob. mogiła powstańców styczniowych koło wsi Goleniowy).

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 127508
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 7 [dostęp 2022-02-27]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1188 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Aleksander Przezdziecki, Tom II, Kraków 1864, s. 214.
  7. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 11 [dostęp 2015-10-20].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880, Tom XI, s. 148