Stanisław Kijak (oficer)

Stanisław Teofil Kijak
Kostek
	podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	23 września 1898 ; Dąbrowa
Data śmierci	28 listopada 1945
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	85 pułk piechoty; 24 Dywizja Piechoty; Szkoła Podchorążych Piechoty; 38 pułk piechoty; Oddział II SG
Stanowiska	oficer sztabu dywizji
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Stanisław Teofil Kijak^[1] (ur. 23 września 1898 w Dąbrowie, zm. 28 listopada 1945) – oficer dyplomowany piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, podpułkownik.

Życiorys

Stanisław Kijak urodził się 23 września 1898 roku w Dąbrowie, w powiecie bocheńskim. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

W 1921 roku był podporucznikiem w Wileńskim Pułku Strzelców, przemianowanym na 85 pułk piechoty^[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2393. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 85 pułk piechoty w Nowej Wilejce^[3]^[4]^[5]. Z dniem 2 listopada 1926 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1926–1928^[6]. 19 marca 1928 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 229. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. Z dniem 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do dowództwa 24 Dywizji Piechoty w Jarosławiu na stanowisko oficera sztabu. Z dniem 1 listopada 1930 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej^[8]^[9]^[10]. 22 grudnia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do 38 pułku piechoty w Przemyślu, w celu odbycia stażu liniowego na stanowisku dowódcy kompanii^[11]^[12].

W latach 30. został awansowany do stopnia majora piechoty. Był oficerem Oddziału II Sztabu Głównego, gdzie pełnił funkcję szefa zaopatrzenia^[13] i pracował w Referacie Sytuacyjny Samodzielnego Referatu „Niemcy” Oddziału II SG, skąd został przeniesiony do Wydziału III Planowania. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 84. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[14].

Po wybuchu II wojny światowej na okres kampanii wrześniowej w stopniu majora był oficerem II Rzutu II Oddziału II Zastępcy Szefa Sztabu Naczelnego Wodza^[15]. Po przedostaniu się na Zachód został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W stopniu podpułkownika był oficerem 2 Korpusu Polskiego; w tym czasie był zwierzchnikiem rtm. Witolda Pileckiego planującym z nim działalność sieci wywiadowczej w powstałej wówczas Polsce Ludowej^[16]. Zmarł 28 listopada 1945 roku^[17]. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Bolonii^[17].

Odznaczenia

Krzyż Walecznych (dwukrotnie),
Medal Niepodległości (16 marca 1937)^[18],
Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1930)^[19],
Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej.

Przypisy

↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia ze „Stanisław” na „Stanisław Teofil”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 35, 26 stycznia 1934.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 221, 687.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 113.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 370, 442.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 321, 384.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 141, 226.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928 roku, s. 53.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 295.
↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 14.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 803.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 258.
↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 64.
↑ Robert Witak: O polski Śląsk Cieszyński. Odzyskanie Zaolzia w roku 1938. historia.org.pl, 2014-02-04. [dostęp 2016-01-15].
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 27, 421.
↑ Sztab Naczelnego Wodza w kampanii wrześniowej. caw.wp.mil.pl. s. 338. [dostęp 2016-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)].
↑ Adam Cyra: Ochotnik do Auschwitz. Witold Pilecki (1901–1948). pogon.lt. [dostęp 2016-01-15].
↑ ^a ^b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 199.
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1931. [dostęp 2016-06-11].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwca 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.

[1] 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia ze „Stanisław” na „Stanisław Teofil”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 35, 26 stycznia 1934.

[CITEREFSpis_oficerów1921221,_687-2] Spis oficerów 1921 ↓, s. 221, 687.

[CITEREFLista_starszeństwa1922113-3] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 113.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923370,_442-4] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 370, 442.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924321,_384-5] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 321, 384.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928141,_226-6] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 141, 226.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_6_z_19_marca_1928_roku,_s._53-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928 roku, s. 53.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_20_września_1930_roku,_s._295-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 295.

[CITEREFLista_oficerów_dyplomowanych193114-9] Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 14.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932803-10] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 803.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_22_grudnia_1934_roku,_s._258-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 258.

[CITEREFLista_starszeństwa193564-12] Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 64.

[13] Robert Witak: O polski Śląsk Cieszyński. Odzyskanie Zaolzia w roku 1938. historia.org.pl, 2014-02-04. [dostęp 2016-01-15].

[CITEREFRybkaStepan200627,_421-14] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 27, 421.

[15] Sztab Naczelnego Wodza w kampanii wrześniowej. caw.wp.mil.pl. s. 338. [dostęp 2016-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)].

[16] Adam Cyra: Ochotnik do Auschwitz. Witold Pilecki (1901–1948). pogon.lt. [dostęp 2016-01-15].

[CITEREFWykaz_poległych1952199-17] Wykaz poległych 1952 ↓, s. 199.

[18] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[19] M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]