Stanisław Pozdniakow
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
178 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Stanisław Aleksiejewicz Pozdniakow (ros. Станисла́в Алексе́евич Поздняко́в; ur. 27 września 1973 w Nowosybirsku) – radziecki i rosyjski szermierz, szablista[1], pięciokrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata i Europy.
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]W 1982 roku rozpoczął przygodę z szermierką w DSO Spartak Nowosybirsk. Jego mentorem został Boris Pisecki, pod którego kierunkiem sportowiec trenował przez całą swoją karierę. W 1989 roku w Ałma-Acie (Kazachska SRR) zdobył młodzieżowe mistrzostwo ZSRR.[1]
Na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku reprezentacja Wspólnoty Niepodległych Państw w składzie: Grigorij Kirijenko, Aleksandr Szyrszow, Heorhij Pohosow, Wadym Hutcajt i Stanisław Pozdniakow zdobyła złoty medal w rywalizacji drużynowej. Podczas rozgrywanych cztery lata później igrzysk olimpijskich w Atlancie wywalczył złoty medal indywidualnie, pokonując w finale swego rodaka, Siergieja Szarikowa 15:12. Na tej samej imprezie razem z Szarikowem i Kirijenko zdobył też złoty medal drużynowo. Kolejny złoty medal wywalczył na igrzyskach olimpijskich w Sydney w 2000 roku, razem z Szarikowem i Aleksiejem Frosinem ponownie zwyciężając w turnieju drużynowym. W zawodach indywidualnych zajął tym razem dziewiąte miejsce. Podczas igrzysk olimpijskich w Atenach w 2004 roku reprezentacja Rosji w składzie: Siergiej Szarikow, Aleksiej Djaczenko, Stanisław Pozdniakow i Aleksiej Jakimienko zajęła drużynowo trzecie miejsce. Indywidualnie tym razem zajął szóste miejsce. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2008 roku, gdzie był czwarty drużynowo i siedemnasty indywidualnie.
Na mistrzostwach świata w Atenach w 1994 roku razem z Aleksiejem Jermołajewem, Grigorijem Kirijenko i Aleksandrem Szyrszowem wywalczył złoty medal w zawodach drużynowych. Na tej samej imprezie był też drugi w turnieju indywidualnym, przegrywając w finale z Niemcem Felixem Beckerem. W kolejnych startach wielokrotnie zdobywał złote medale, w tym indywidualnie na mistrzostwach świata w Kapsztadzie (1997), indywidualnie i drużynowo na mistrzostwach świata w Nîmes (2001) oraz na mistrzostwach świata w Lizbonie (2002), drużynowo na mistrzostwach świata w Hawanie (2003) i mistrzostwach świata w Lipsku (2005) oraz indywidualnie podczas mistrzostw świata w Turynie (2006) i mistrzostw świata w Petersburgu (2007). Ponadto w zawodach tego cyklu zdobył jeszcze cztery kolejne srebrne medale oraz dwa brązowe.
Wielokrotnie zdobywał także medale mistrzostw Europy, w tym złote: indywidualnie mistrzostwach Europy w Krakowie (1994)[2], drużynowo na mistrzostwach Europy w Funchal (2000)[3], indywidualnie i drużynowo na mistrzostwach Europy w Koblencji (2001)[4], mistrzostwach Europy w Moskwie (2002)[5], mistrzostwach Europy w Bourges (2003)[6] i mistrzostwach Europy w Kopenhadze (2004)[7] oraz drużynowo podczas mistrzostw Europy w Zalaegerszeg (2005)[8], mistrzostw Europy w Gandawie (2007)[9] i mistrzostw Europy w Kijowie (2008)[10].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Igrzyska olimpijskie
[edytuj | edytuj kod]- Czterokrotny mistrz olimpijski w szermierce:
Igrzyska | Miejsce | Rok | Konkurencja | Rezultat |
---|---|---|---|---|
Barcelona 1992 | Barcelona | 1992 | szabla druż. | 1. miejsce |
Atlanta 1996 | Atlanta | 1996 | szabla ind. | 1. miejsce |
Atlanta 1996 | Atlanta | 1996 | szabla druż. | 1. miejsce |
Sydney 2000 | Sydney | 2000 | szabla druż. | 1. miejsce |
Ateny 2004 | Ateny | 2004 | szabla druż. | 3. miejsce |
Mistrzostwa świata
[edytuj | edytuj kod]- Dziesięciokrotny mistrz świata:
1997, 2001, 2002, 2006, 2007 - mistrzostwa indywidualne;
1994, 2001, 2002, 2003, 2005 - mistrzostwo drużynowe.
- Pięciokrotny srebrny medalista mistrzostw świata:
1994, 1999, 2005 - mistrzostwa indywidualne;
1995, 1997 - mistrzostwo drużynowe.
- Brązowy medalista mistrzostw świata:
2006 - mistrzostwo drużynowe.
Mistrzostwa Europy
[edytuj | edytuj kod]- Trzynastokrotny mistrz Europy:
1994, 2001, 2002, 2003, 2004 - mistrzostwa indywidualne;
2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008 - mistrzostwa drużynowe.
- Czterokrotny brązowy medalista mistrzostw Europy:
2000, 2007 - mistrzostwa indywidualne;
1998, 2006 - mistrzostwa drużynowe.
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Order Zasługi dla Ojczyzny IV stopnia (19 kwietnia 2001)
- Order Honorowy (6 stycznia 1997)
- Order Przyjaźni (18 lutego 2006)
- Order Zasługi dla Ojczyzny II stopnia (22 maja 2017 r.)
Życie prywatne[1]
[edytuj | edytuj kod]Rodzicami są Aleksiej Wasiljewicz i Olga Siergiejewna Pozdniakowa. Ojciec był lekarzem wojskowym, a matka położnikiem-ginekologiem. W 1990 r. Stanisław Pozdniakow rozpoczął studia na Wydziale Zautomatyzowanych Systemów Sterowania Nowosybirskiego Instytutu Elektrotechnicznego (obecnie Wydział Automatyki i Inżynierii Komputerowej Nowosybirskiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego). Był jego studentem do 1996 roku, po czym przeniósł się na Wydział Wychowania Fizycznego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego w Nowosybirsku. Studia ukończył w 1999 roku z tytułem nauczyciela kultury fizycznej. Następnie rozpoczął studia doktoranckie na tej samej uczelni.[11] Jego hobby to alpinizm. Pierwszego ważniejszego wejścia dokonał w 2008 roku w Ałtaju osiągając wysokość 3500 metrów.[12]
Jego żoną jest Anastasija Borisowna Pozdniakowa (Анастасия Борисовна Позднякова)[13]. Mają dwie córki, Sofiję i Annę, które również zajmują się sportem. Sofija jest mistrzynią świata, Europy i olimpijską w szermierce.[14] Młodsza córka, Anna jest mistrzynią świata w koszykówce 3x3 do lat 23.[15]
Pełnione funkcje po zakończeniu kariery sportowej[1]
[edytuj | edytuj kod]- Przewodniczący Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego (od 29 maja 2018)
- Członek Komitetu Wykonawczego Stowarzyszenia Narodowych Komitetów Olimpijskich (ANOC), Przewodniczący Komisji ANOC ds. Kultury i Edukacji (od grudnia 2018)[16]
- Prezydent Europejskiej Federacji Szermierczej (2016-2022)[17][18]
- Członek Komitetu Wykonawczego Międzynarodowej Federacji Szermierczej (od 2012)[19]
- Deputowany Nowosybirskiej Obwodowej Rady Deputowanych Ludowych, członek frakcji Jedna Rosja (od 2005 do 2010)
- Pułkownik Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej
- Stanowy, starszy trener rosyjskiej reprezentacji szermierki (wszystkie rodzaje broni)
- Pierwszy wiceprzewodniczący Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego (2016-2018)
- członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego[20]
- Współzałożyciel autonomicznej organizacji non-profit „Syberyjskie Regionalne Centrum Szermierki im. Stanisława Pozdniakowa” (Nowosybirsk) oraz funduszu wspierania inicjatyw społecznych „Jedność” (Nowosybirsk).[21]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d ПОЗДНЯКОВ Станислав Алексеевич — Олимпийский комитет России [online], olympic.ru [dostęp 2022-02-19] .
- ↑ European Championships 1994 Kraków (Poland) (ang.)
- ↑ European Championships 2000 Funchal (Portugal) (ang.)
- ↑ European Championships 2001 Koblenz (Germany) (ang.)
- ↑ European Championships 2002 Moscow (Russia) (ang.)
- ↑ European Championships 2003 Bourges (France) (ang.)
- ↑ European Championships 2004 Copenhagen (Denmark) (ang.)
- ↑ European Championships 2005 Zalaegerszeg (Hungary) (ang.)
- ↑ 02 Jul 2007zone championships Championnats d'Europe (ang.)
- ↑ 04 Jul 2008zone championships Championnats d'Europe (ang.)
- ↑ Биография президента Олимпийского комитета России Станислава Позднякова [online], ТАСС [dostęp 2022-02-19] .
- ↑ Станислав Поздняков: «Пик коммунизма не покорил. Не хватило 500 метров» [online], sport-express.ru, 25 września 2020 [dostęp 2022-01-23] (ros.).
- ↑ Инструкторы-методисты [online], Спортивная школа олимпийского резерва СДЮСШОР [dostęp 2022-01-23] (ros.).
- ↑ София Позднякова: "В финале просто кайфовала" [online], sport-express.ru, 24 lipca 2018 [dostęp 2022-01-23] (ros.).
- ↑ Марат Арасланов , Папины дочки. Сборные России доминируют в 3х3 [online], www.championat.com [dostęp 2022-02-19] (ros.).
- ↑ ANOC [online] [dostęp 2022-01-22] (ang.).
- ↑ https://www.eurofencing.info/efc/bureau
- ↑ Telewizja Polska S.A , Wybory w Rosyjskim Komitecie Olimpijskim. Wygrał... jedyny kandydat [online], sport.tvp.pl, 20 grudnia 2022 [dostęp 2023-03-25] (pol.).
- ↑ INTERNATIONAL FENCING FEDERATION - The International Fencing Federation official website [online], INTERNATIONAL FENCING FEDERATION - The International Fencing Federation official website [dostęp 2022-01-22] .
- ↑ Olympic Programme Commission [online], International Olympic Committee, 18 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-22] (ang.).
- ↑ Биография президента Олимпийского комитета России Станислава Позднякова [online], ТАСС [dostęp 2022-01-22] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- POZDNYAKOV Stanislav. fie.org. [dostęp 2023-07-30]. (ang.).
- Olympedia - Stanislav Pozdnyakov. olympedia.org. [dostęp 2023-07-30]. (ang.).
- Politycy Jednej Rosji
- Rosyjscy medaliści olimpijscy
- Rosyjscy szermierze
- Rosyjscy działacze sportowi
- Ludzie urodzeni w Nowosybirsku
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1992
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1996
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2000
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004
- Uczestnicy Letnich Igrzysk Olimpijskich 2008
- Urodzeni w 1973
- Złoci medaliści olimpijscy Wspólnoty Niepodległych Państw
- Rosyjscy trenerzy szermierki