Suchedniów

Suchedniów
	miasto w gminie miejsko-wiejskiej
	Herb
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	skarżyski
Gmina	Suchedniów
Data założenia	XVI w.
Prawa miejskie	1962
Burmistrz	Dariusz Miernik
Powierzchnia	59,40 km²
Populacja (30.06.2016); • liczba ludności; • gęstość	; 8540; 143,8 os./km²
Strefa numeracyjna	+48 41
Kod pocztowy	26-130
Tablice rejestracyjne	TSK
	Położenie na mapie Polski Suchedniów
	Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Suchedniów
	Położenie na mapie powiatu skarżyskiego Suchedniów
	Położenie na mapie gminy Suchedniów Suchedniów
	51°03′06″N 20°49′57″E/51,051667 20,832500
TERC (TERYT)	2610054
SIMC	0948360
	Urząd miejskiul.Fabryczna 5; 26-130 Suchedniów
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Strona internetowa

Suchedniów – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim, położone na Płaskowyżu Suchedniowskim. Jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Suchedniów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego.

Na terenie miasta znajduje się podstrefa Specjalnej Strefy Ekonomicznej Starachowice, obejmująca obszar 6,7 ha i zagospodarowana w 100%^[2].

Położenie

Suchedniów leży w historycznej Małopolsce, w dawnej ziemi sandomierskiej^[3], w północnej części województwa świętokrzyskiego, w powiecie skarżyskim. Miasto położone jest pośród lasów Puszczy Świętokrzyskiej.

Przez miasto prowadzi droga krajowa nr 7 o statusie drogi ekspresowej S7 od Gdańska do Rabki-Zdroju oraz droga wojewódzka nr 751 (poprzez Góry Świętokrzyskie do Ostrowca Świętokrzyskiego). Przez miasto przebiega także linia kolejowa nr 8 Warszawa Zachodnia – Kraków Główny. Na terenie miasta znajduje się stacja kolejowa Suchedniów i dwa przystanki kolejowe: Suchedniów Północny i Berezów.

W grudniu 2013 r. przy S7 uruchomiono pierwsze w województwie miejsce obsługi podróżnych – Suchedniów Zachód^[4].

Turystyka i rekreacja

Suchedniów jest punktem początkowym niebieskiego szlaku turystycznego do Berezowa oraz czarnego szlaku turystycznego do rezerwatu przyrody Dalejów. Przez miasto przechodzi zielony szlak turystyczny Skarżysko Zachodnie – Wykus oraz czarny szlak rowerowy ze Skarżyska-Kamiennej do Mostek. Przez lasy suchedniowskie wiedzie zaś szlak konny „Burzący stok”.

Oprócz tego po mieście prowadzi ścieżka dydaktyczna, śladami Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.

Na terenie gminy Suchedniów znajdują się dwa zbiorniki wodne oraz ośrodek rekreacji. Istnieje też kilka gospodarstw agroturystycznych.

W mieście działa klub piłki nożnej, Orlicz Suchedniów, założony w 1924 roku.

Środowisko naturalne

Suchedniów leży pośród lasów Puszczy Świętokrzyskiej. W obrębie tych lasów znajdują się dwa parki krajobrazowe: od zachodu Suchedniowsko-Oblęgorski, a od wschodu Sieradowicki. W lasach nadleśnictwa i w jego okolicach znajduje się wiele ciekawych miejsc: rezerwatów przyrody, użytków ekologicznych i źródeł.

W lasach dominuje sosna (60–70%). Rosną tu także: dąb, świerk, jawor i brzoza. Bogate jest tu runo leśne, występują jagody i jeżyny.

W pobliskim kamieniołomie Kopulak odkryto tropy płazów i gadów żyjących w okresie triasu, m.in. archozaurów, czyli pierwotnych gadów z których wyewoluowały dinozaury. Występują tu także skamieniałości śladowe bezkręgowców oraz szczątki roślinne.

Obiekty przyrodnicze w okolicach Suchedniowa

Rezerwat przyrody Kamień Michniowski – wzniesienie ok. 430 m n.p.m. Można tu zobaczyć wychodnie piaskowców dolnodewońskich. Oprócz tego występuje tu las mieszany o cechach puszczańskich.
Rezerwat Dalejów w okolicach Suchedniowa, gdzie można zobaczyć wielogatunkowe drzewostany o charakterze naturalnym, na które składają się głównie jodły i modrzewie polskie w wieku 80–150 lat. Oprócz tego ulokowane są tu pozostałości górnictwa (nasyp kolei wąskotorowej i szyby górnicze) oraz użytek ekologiczny Bagno.
Rezerwat przyrody Świnia Góra, chroniący puszczański las mieszany, charakterystyczny dla Puszczy Świętokrzyskiej. Znajduje się tu mogiła Władysława Wasilewskiego ps. „Oset”, który poległ w walce z Niemcami 6 sierpnia 1943 r.
Źródło Burzący Stok, także na trasie szlaku niebieskiego.
Kilka pomników przyrody w tym Dąb Poziomskiego w Suchedniowie, czy też dąb między Suchedniowem a Michniowem.
Malownicze doliny rzek: Kamionki, Łosiennicy oraz Żarnówki.

Historia

Starożytność

Suchedniów leży na terenach dawnego Staropolskiego Okręgu Przemysłowego, którego początki sięgają II wieku p.n.e. O tym, że w starożytności wytapiano tu żelazo, w prymitywnych piecach – dymarkach, świadczą pozostałości żużlu posiadającego znaczny procent żelaza.

Początki osady

Pierwsza wzmianka o Suchedniowie w źródłach historycznych pochodzi z roku 1224, wymienia ją Kodeks Małopolski^[5] w kontekście pobytu Leszka Białego na wiecu w Suchedniowie w tymże roku, na którym książę wydaje przywilej odłowu bobrów na rzece Czarna dla Iwoni in propiquo wsi Sobków^[6]. Kolejna wzmianka o Suchedniowie pochodzi z 1510 r. Mówi ona o trzech kuźnicach: Alberta Berezy (ulica Berezów, dawniej wieś), Andrissa (wieś Jędrów, obecnie ul. Koszykowa) oraz Stanisława Suchini (wieś Suchiniów, centrum dawnej osady). Nazwa Suchiniów przekształciła się w Suchedniów.

Osobny artykuł: Staropolski Okręg Przemysłowy.

Osada była własnością biskupów krakowskich, którzy rozwijali tu przemysł. Miejscowość należała do ważnych ośrodków przemysłowych Zagłębia Staropolskiego^[7]. Do powstania Suchedniowa i pobliskich miejscowości przyczyniło się utworzenie traktu krakowskiego, który wiódł przez Miechów, Jędrzejów, Chęciny, Kielce, Łączną, Suchedniów, Skarżysko, Radom i Białobrzegi. Trakt ten powstał na skutek przeniesienia stolicy z Krakowa do Warszawy w 1596 r. Spowodował przy tym wycinkę lasów, zakładanie gospodarstw, spiętrzanie wody w rzekach, tworzenie osad i gmin. Utwardzono go w połowie XIX w., pod zaborem rosyjskim, dla potrzeb wojska i pocztowych kurierek.

W XVII wieku na terenach Suchedniowa było już 7 kuźnic: Błoto, Berezów, Andryszów, Suchiniów, Baltazarek, Ogonów i Ostojów.

Czasy świetności

W XVIII wieku przemysł w Suchedniowie dalej się rozwijał. Suchedniów stał się ośrodkiem przemysłu żelaznego. W miejscowości znajdowała się blacharnia blachy czarnej produkująca również blachę ocynkowaną^[7]. Do rozwoju osady przyczynił się w tym czasie biskup Andrzej Stanisław Załuski, zakładając wielkie piece, fryszerki i blacharnie, a w 1758 r. wznosząc kaplicę murowaną, krytą gontem, z trzema złoconymi ołtarzami.

Działał tu także Stanisław Staszic, rozwijając górnictwo. Opracował on plan urbanistyczny nowego Suchedniowa. Na początku XIX wieku władze carskie umieściły tu zarząd górnictwa całego okręgu przemysłowego. Rozdzielono go potem na dwa okręgi: Zachodni z siedzibą w Dąbrowej Górniczej i Wschodni z siedzibą w Suchedniowie. O tym jak ważna była to osada przemysłowa świadczy to, że np. działał tu jeden z trzech w kraju pieców do przetapiania i uszlachetniania żelaza, czy też jedyne w Polsce blachownie: w Parszowie i w Mostkach.

W czasach Królestwa Kongresowego Suchedniów był ważnym ośrodkiem przemysłu zbrojeniowego na ziemiach polskich, w którym produkowano karabiny, lance, kosy i piki oraz odlewano granaty i walce spiżowe do wyrobu dział^[8].

Od powstania styczniowego do 1918 r.

Mieszkańcy Suchedniowa brali czynny udział w powstaniu styczniowym. Utworzono tu oddział liczący ok. 400 ludzi, głównie robotników i urzędników. Dowodzili nim bracia Dawidowicze. Uderzyli oni z Suchedniowa na Bodzentyn, gdzie stacjonowała rota piechoty rosyjskiej.

W okolicach Suchedniowa bitwy toczył Marian Langiewicz. 2 lutego 1863 oddział Langiewicza pod dowództwem Dawidowicza uderzył na posterunek rosyjski dowodzony przez por. Krupskiego. Zabarykadowany w kuźni na skraju miasta Krupski otrzymał pomoc, przez co atak powstańców został odparty. Wziął do niewoli dwóch powstańców, przy czym obu kazał natychmiast powiesić a miasto podpalił^[9].

W 1906 r. bojówka PPS dokonała udanego ataku na kwatery rosyjskich żandarmów w Suchedniowie. Żandarmów rozbrojono.

Na początku XX wieku zarząd górnictwa został zlikwidowany i przeniesiony do Warszawy. W tym samym czasie do osady przybył Ludwik Sztarke, który na ruinach kuźnicy Baltazarek założył nowoczesną odlewnię żelaza.

Dwudziestolecie międzywojenne

W 1918 r. Suchedniów był niewielką osadą. Przez dwa lata od 1918 r. trwała tu epidemia tyfusu. Zmarłych chowano wtedy na łąkach, w lesie lub w lasku Berezowskim.

Na terenie osady znajdowały się następujące ulice: Słowackiego, Mickiewicza, Polna, Spokojna, Bodzentyńska, Pasternik, Dolna, Jasna, Kościuszki, Kościelna, Kielecka, Ogrodowa, Handlowa i Nowa. Do gminy Suchedniów należały wsie: Błoto, Kruk, Wierzbka, Stokowiec, Jędrów, Kleszczyny, Baranów, Berezów, Bugaj. W centrum osady istniało wiele sklepików i warsztatów rzemieślniczych. Dawniej były najczęściej własnością Żydów, dość licznie tu zamieszkujących. Mieli tu swoją synagogę, a dom rabina mieścił się przy ulicy Mickiewicza. W 1925 r. próbowali bez powodzenia założyć własną gminę wyznaniową, a na początku lat 30. bezskutecznie starali się o założenie cmentarza^[10].

W Suchedniowie kwitła kultura. W 1926 r. powstała pierwsza szkoła siedmioklasowa, następnie wybudowano szkołę na Ostojowie, w 1933 r., a na Pasterniku w 1937 r. Wcześniej istniały szkoły pięcioklasowe oraz dwuklasowe. Znajdowała się tu również szkoła zawodowa, jednakże większość młodzieży uczęszczała do szkół w Kielcach i w Skarżysku. W 1928 r. powstał teatr amatorski, a w 1926 r. biblioteka publiczna. W Suchedniowie działały stowarzyszenia zrzeszające tutejszą inteligencję. W 1937 r. powstało nowoczesne boisko sportowe, 400-metrowa bieżnia, boiska do siatkówki, skocznie i trybuny. Od 1931 r. działał klub sportowy „Strzelec”.

Zdrowiem opiekował się dr Witold Poziomski, który zorganizował w tym okresie niewielki szpital. W 1938 r. droga nr 7 dostała nawierzchnię asfaltową. Suchedniów rozwijał się również jako miejscowość turystyczna. Planowano tu założyć uzdrowisko. Powstały liczne pensjonaty. Suchedniów był szeroko znany w całej Polsce jako miejscowość letniskowa.

Wśród mieszkańców miejscowości dużą popularność miała Polska Partia Socjalistyczna; w wyborach w 1928 r. zdobyła tu ona 66% głosów^[11].

II wojna światowa

Po wybuchu II wojny światowej już w 1939 r. organizowano tu konspirację. Przez osadę przechodził oddział mjr. Henryka Dobrzańskiego „Hubala”, który zatrzymał się na pewien czas w gajówce Kruk. W lasach działały oddziały partyzanckie AK „Ponurego”, „Nurta” i „Szarego”. Dokonywały one licznych akcji. W fabryce Tańskich zorganizowano potajemną produkcję pistoletów maszynowych „Sten” dla tych oddziałów. W odwecie za pomoc partyzantom Niemcy dokonywali licznych zbrodni. Miały tu miejsce masowe egzekucje (16 ludzi w Klonowie, egzekucja nad Zalewem Suchedniowskim). Największą zbrodnią była pacyfikacja i spalenie Michniowa oraz zamordowanie 203 jego mieszkańców. Podczas okupacji hitlerowskiej, wiosną 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 5 tys. Żydów z Suchedniowa oraz okolicznych miejscowości. 21 września 1942 zostali wywiezieni do obozu zagłady Treblinka II i tam zamordowani^[12].

W sierpniu 1944 r. pod Suchedniowem w pobliżu wsi Kaczka doszło do mordu dokonanego przez oddział AK na grupie ukrywających się w lesie siekierzyńskim uciekinierów z getta w Skarżysku-Kamiennej. Zamordowano kilkadziesiąt osób (od 30 do 50, w tym kilka nieletnich dziewcząt). Zabójcy należeli do oddziału „Barwy Białe” dowodzonego przez por. Kazimierza Olchowika ps. „Zawisza” wchodzącego w skład 2 pułku piechoty Legionów Armii Krajowej^[13]^[14].

Po wojnie

Po II wojnie światowej, w czasach PRL Suchedniów zaczął prężnie się rozwijać. W 1962 r. Suchedniów uzyskał prawa miejskie^[15]. Powstał ośrodek kultury. Rozwijała się infrastruktura, powstały nowe nawierzchnie asfaltowe, oczyszczalnie ścieków i wodociągi. Powstała wytwórnia wyrobów kamionkowych, kwasoodpornych i kanalizacyjnych oraz Fabryka Urządzeń Transportowych (FUT)^[16].

9 czerwca 1985 roku miasto zostało odznaczona Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy^[17].

Na początku XXI wieku upadł największy w mieście zakład przemysłowy, Fabryka Urządzeń Transportowych (FUT) Suchedniów, który produkował wózki widłowe marki RAK. Zwolnienie ponad 600 pracowników spowodowało gwałtowny wzrost stopy bezrobocia i zahamowało rozwój miasta.

Demografia

Piramida wieku mieszkańców Suchedniowa w 2014 roku^[1].

Zabytki

Kościół pw. św. Andrzeja Apostoła, wzniesiony w 1758 r. z fundacji biskupa Andrzeja Załuskiego, rozbudowany w 1852 r.; posiada ołtarz wczesnobarokowy; znajduje się tu sztandar z okresu powstania styczniowego. Siedziba parafii.
Cmentarz z 1830 r. z ponad 60 zabytkowymi nagrobkami górników, urzędników i powstańców styczniowych.
Dworek stylowy kryty gontem, kwadratowy tzw. Kałamarzyk z XIX wieku - został przeniesiony do Muzeum Wsi Kieleckiej w Tokarni
Szereg domów urzędniczych – dworków z XIX wieku.
Dworek na ul. Jasnej z XIX wieku.
Budynek zarządu Okręgu Wschodniego Przemysłowego.
Miejsce pamięci nad Zalewem Suchedniowskim upamiętniające ludzi rozstrzelanych tam przez Niemców.
Kapliczka z okresu powstania styczniowego.
Miejsce pamięci przy ulicy Bodzentyńskiej, upamiętniające powstańców styczniowych.
Obeliski – miejsca pamięci z okresu II wojny światowej
Pomnik poświęcony polskim leśnikom poległym w czasie II wojny światowej, między Suchedniowem a Michniowem.
Stacja kolejowa z XIX wieku.
Dworek modrzewiowy im. Plucińskiego przy ul. Placowej 20 zbudowany w 1937 r.

Burmistrzowie Suchedniowa

Jerzy Żmijewski (1990-1994)
Maria Zuba (1994-1997)
Piotr Gajda (1997-1998)
Tadeusz Bałchanowski (1998-2014)
Cezary Błach (2014-2024)
Dariusz Miernik (2024-nadal)

Przypisy

↑ ^a ^b Suchedniów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ Informacje na stronie SSE Starachowice. sse.com.pl. [dostęp 2014-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-10)].
↑ Janusz Wojtasik, Kwestia niedozbrojenia w powstaniu 1830–1831 r., [w:] „Zeszyt Naukowy Muzeum Wojska”, nr 5, red. nacz. Krzysztof Filipow, Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1991, s. 8.
↑ Świętokrzyskie: Pierwszy profesjonalny MOP otwarty. rynekinfrastruktury.pl, 12 grudnia 2013. [dostęp 2014-12-31].
↑ Kodeks dyplomatyczny Małopolski, t. 1, s. 17.
↑ Kodeks dyplomatyczny Katedry krakowskiej, t. 1, s. 22.
↑ ^a ^b Witold Kula: Szkice o manufakturach w Polsce XVIII wieku, tom 2. Warszawa: PWN, 1956, s. 477.
↑ Janusz Wojtasik, Kwestia niedozbrojenia w powstaniu 1830–1831 r., [w:] „Zeszyt Naukowy Muzeum Wojska”, nr 5, red. nacz. Krzysztof Filipow, Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1991, s. 5–8.
↑ StanisławS. Zieliński StanisławS., Bitwy i potyczki 1863-1864; na podstawie materyałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu, 1913 .
↑ Cmentarz żydowski w Suchedniowie (niezrealizowany), [w:] Wirtualny Sztetl [online], Muzeum Historii Żydów Polskich, 2017 [dostęp 2023-11-22] .
↑ Rafał Chwedoruk "Geografia wyborcza Polskiej Partii Sojalistycznej w latach dwudziestych XX wieku" z "O niepodległość i socjalizm" IPN 2020 ISBN 978-83-8098-332-8, str. 200
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 325 .
↑ Piotr Zychowicz o zbrodni w Suchedniowem. Partyzanci z AK zamordowali grupę Żydów - WP Opinie [online], historia.wp.pl [dostęp 2017-12-03] (pol.).
↑ Polskie grzechy. telewizjapolska24.pl. [dostęp 2018-02-06].
↑ Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 lipca 1962 r. w sprawie utworzenia niektórych miast (Dz.U. z 1962 r. nr 41, poz. 188)
↑ Wojciech Jankowski, Mały przewodnik po Polsce, Wydawnictwo Sport i Turystyk Warszawa 1983 ISBN 83-217-2329-2 s. 268
↑ Tomasz Honkisz. Kronika. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4/1985. s. 294.

Bibliografia

Kalendarz świętokrzyski. Z dnia na dzień przez stulecia. Kielce 2004.

Linki zewnętrzne

Strona miasta i gminy Suchedniów
Suchedniów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 532 .
Archiwalne widoki i publikacje związane z miejscowością w bibliotece Polona

[populacja2016-1] Suchedniów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[2] Informacje na stronie SSE Starachowice. sse.com.pl. [dostęp 2014-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-10)].

[3] Janusz Wojtasik, Kwestia niedozbrojenia w powstaniu 1830–1831 r., [w:] „Zeszyt Naukowy Muzeum Wojska”, nr 5, red. nacz. Krzysztof Filipow, Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1991, s. 8.

[4] Świętokrzyskie: Pierwszy profesjonalny MOP otwarty. rynekinfrastruktury.pl, 12 grudnia 2013. [dostęp 2014-12-31].

[kodeks-5] Kodeks dyplomatyczny Małopolski, t. 1, s. 17.

[6] Kodeks dyplomatyczny Katedry krakowskiej, t. 1, s. 22.

[Kula-7] Witold Kula: Szkice o manufakturach w Polsce XVIII wieku, tom 2. Warszawa: PWN, 1956, s. 477.

[8] Janusz Wojtasik, Kwestia niedozbrojenia w powstaniu 1830–1831 r., [w:] „Zeszyt Naukowy Muzeum Wojska”, nr 5, red. nacz. Krzysztof Filipow, Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1991, s. 5–8.

[9] StanisławS. Zieliński StanisławS., Bitwy i potyczki 1863-1864; na podstawie materyałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu, 1913 .

[10] Cmentarz żydowski w Suchedniowie (niezrealizowany), [w:] Wirtualny Sztetl [online], Muzeum Historii Żydów Polskich, 2017 [dostęp 2023-11-22] .

[11] Rafał Chwedoruk "Geografia wyborcza Polskiej Partii Sojalistycznej w latach dwudziestych XX wieku" z "O niepodległość i socjalizm" IPN 2020 ISBN 978-83-8098-332-8, str. 200

[12] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 325 .

[13] Piotr Zychowicz o zbrodni w Suchedniowem. Partyzanci z AK zamordowali grupę Żydów - WP Opinie [online], historia.wp.pl [dostęp 2017-12-03] (pol.).

[14] Polskie grzechy. telewizjapolska24.pl. [dostęp 2018-02-06].

[15] Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 lipca 1962 r. w sprawie utworzenia niektórych miast (Dz.U. z 1962 r. nr 41, poz. 188)

[16] Wojciech Jankowski, Mały przewodnik po Polsce, Wydawnictwo Sport i Turystyk Warszawa 1983 ISBN 83-217-2329-2 s. 268

[WPH4/1985-17] Tomasz Honkisz. Kronika. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4/1985. s. 294.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

Miasta	Suchedniów
Wsie	Krzyżka Michniów Mostki Ostojów
Osady leśne	Leśniczówka Posada Leśna
Przysiółki	Borki Dobra Dróża Dulęba Kaczka Leśniczówka Kaczka Ogonów Rogatka Stary Stawek Szelejtów

Miasta	Skarżysko-Kamienna Suchedniów
Gminy miejskie	Skarżysko-Kamienna
Gminy miejsko-wiejskie	Suchedniów
Gminy wiejskie	Bliżyn Łączna Skarżysko Kościelne

Przynależność wojewódzka	gubernia kielecka (1867–1915) woj. kieleckie (II RP) (1919–39) woj. kieleckie (1945–75)
Miasta	Bodzentyn (do 1870) Chęciny Daleszyce (do 1870) Kielce (do 1947 →) Skarżysko-Kamienna (← 1939–53 →) Suchedniów (od 1962)
Osiedla (1954–72)	Suchedniów (1956–62)
Gminy wiejskie (1867–1954 i 1973–75)	Bieliny (1870–1954 i 1973–75) Bliżyn (← 1939–54) Bodzentyn (1867–1954 i 1973–75) Brzeziny (1867–70) Chęciny (1973–75) Cisów (1867–1954) Daleszyce (1870–1954) Daleszyce (1973–75) Dąbrowa (1867–1954) Dyminy (1870–1954) Górno (1870–1954 i 1973–75) Huta Nowa (1867–70) Jaworznia (1867–70) Korzecko (1867–1954) Krajno (1867–70) Krasna (1867–70) Łopuszno (1867–1954 i 1973–75) Masłów (1973–75) Mąchocice (1867–70) Miedziana Góra (1973–75) Mniów (1870–1954 i 1973–75) Morawica (1867–1954 i 1973–75) Napęków (1867–70) Niewachlów (1867–1954) Nowa Słupia (Słupia Nowa) (← 1887–1954 i 1973–75) Piekoszów (1870–1954 i 1973–75) Radkowice (1867–70) Radomice (1867–70) Ruda (1867–70) Samsonów (1867–1954 i 1973–75) Sitkówka-Nowiny (1973–75) Snochowice (1867–1954) Strawczyn (1973–75) Suchedniów (1867–1954 i 1973–75) Suków (1867–70 i 1973–75) Szczecno (1867–1954) Wólka Kłucka (1867–70) Zajączków (1870–1954)
Gromady (1954–72)	Belno (1959–72) Białogon (1954–65) Bieliny (1954–72) Bilcza (1954–61) Bliżyn (1954–72 (→)) Bodzentyn (1954–72) Bolmin (1954–59) Borków (1954–72) Brudzów Duży (1954–55 → (i ←~~1961~~)) Brzezinki (1954–61) Brzeziny (1954–59) Chełmce (1954–61) Chęciny (1958–72) Cierchy (1954–59) Cisów (1954–69) Czarnów (1954–61) ~~Cząstków~~(←~~1961~~) Ćmińsk (1954–72) Daleszyce (1954–72) Dąbrowa (1954–61) Dębno (1954–68) Dębska Wola (← 1955–72) Dyminy (1954–72) Gnieździska (1954–58) Górno (1954–72) Gózd Zaszosie (1954–59) Grabownica (1954–59) Grzymałków (1954–72) Huta (Nowa Huta) (1954–68) Jaworznia (1954–61) Jaworznia (1966–72) Kajetanów (1954–61) Korzecko (1954–57) Krajno (1954–72) Kucębów (1959–72) Kuźniaki (1954–59) Leśna (1954–61) Łączna (1954–72) Łopuszno (1954–72) Łosień (1954–59) ~~Łukowa~~(←~~1969~~) Makoszyn (1954–59) Masłów (1954–72) Mąchocice (1954–72) Miedziana Góra (1954–68) Mniów (1954–72) Morawica (1954–72) Napęków (1954–59) Niewachlów (1954–72) Nowa Huta Cisowska (1970–72) Obice (1954–55 → (i ←~~1961~~)) Oblęgorek (1954–72) Ociesęki (1954–61) Ostojów (1954–72) Piekoszów (1954–72) Płaczków (1954–59 →) Promnik (1954–58) Psary (1954–59) Radkowice (1954–57) Radlin (1954–72) Ruda Strawczyńska (1954–58) Rudki (1954–72) Rykoszyn (1954–58) Samsonów (1954–72) Sarbice (1954–59) Serbinów (1954–59) Sitkówka (Sitkówka–Nowiny) (1961–72) Skrzelczyce (1954–55 →) Słupia Nowa (Nowa Słupia) (1954–72) Snochowice (1954–72) Sorbin (1954–59) Strawczyn (1959–72) Suchedniów (1954–55) Suków (1954–68) Szałas (1954–59) Szczecno (1954–55 → i ← 1961–72) Święta Katarzyna (1954–68) Tumlin (1954–59) Wiśniówka (1961–72) Wola Jachowa (1954–59) Wolica (1954–72) Wzdół Rządowy (1954–72) Zagnańsk (1954–72) Zagórze (1954–72) Zagrody (1954–61) Zajączków (1954–72)