Przejdź do zawartości

Szczur andamański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczur andamański
Rattus stoicus[1]
(G.S. Miller, 1902)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Rattini

Rodzaj

szczur

Gatunek

szczur andamański

Synonimy
  • Mus stoicus G.S. Miller, 1902[2]
  • Mus taciturnus G.S. Miller, 1902[3]
  • Mus rogersi O. Thomas, 1907[4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Szczur andamański[6] (Rattus stoicus) – endemiczny gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący wyłącznie na archipelagu Andamanów[5][7].

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Szczur andamański występuje na wyspach Andaman Środkowy, Andaman Południowy i Henry Lawrence Island, należących do archipelagu Andamanów, w Indiach[8].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1902 roku amerykański przyrodnik Gerrit Smith Miller nadając mu nazwę Mus stoicus[2]. Holotyp pochodził z wyspy Henry Lawrence Island, z archipelagu Andamanów, w Indiach[7].

R. stoicus nie został uwzględniony w żadnych badaniach genetycznych i potrzebne są dalsze badania, aby określić jego umiejscowienie w obrębie rodzaju Rattus[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[8].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rattus: łac. rattus „szczur”[9].
  • stoicus: gr. στωικος stōikos „stoicki, cierpliwy”, od στοα stoa, στοας stoas „ganek, kolumnada”[10].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 220–260 mm, długość ogona 192–212 mm, długość ucha 24 mm, długość tylnej stopy 45–48 mm; brak szczegółowych danych dotyczących masy ciała[11].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Gryzoń ten występuje od poziomu morza do 200 m n.p.m. Występuje w tropikalnych lasach deszczowych, jest aktywny nocą[5].

Populacja

[edytuj | edytuj kod]

Szczur andamański jest uznawany za gatunek narażony na wyginięcie, ze względu na ograniczony i podzielony zasięg występowania. Populacja tych szczurów wydaje się stabilna, choć odbudowa siedzib ludzkich po zniszczeniach spowodowanych tsunami z 2004 roku grozi wylesianiem, a to stanowi zagrożenie dla tych gryzoni. Nie jest chroniony, indyjska ustawa o ochronie przyrody z 1972 roku zalicza go do szkodników[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rattus stoicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Miller 1902 ↓, s. 759.
  3. Miller 1902 ↓, s. 762.
  4. O. Thomas. A Subdivision of the Old Genus Nesokia, with Descriptions of Three new Members of the Group, and of a Mus from the Andamans. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh Series. 20, s. 206, 1907. (ang.). 
  5. a b c d S. Molur, Rattus stoicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-04] (ang.).
  6. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 280. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Rattus stoicus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-04].
  8. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 482. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  9. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 601, 1904. (ang.). 
  10. stoicus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-04] (ang.).
  11. Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 833. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]