Tadeusz Wacław Nowacki

Tadeusz Wacław Nowacki
Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1913 ; Łódź
Data śmierci	26 września 2011
	profesor zwyczajny nauk humanistycznych
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
	Doktor honoris causa; Akademia Bydgoska im. Kazimierza Wielkiego – 2004
	nauczyciel akademicki
	Odznaczenia

Tadeusz Wacław Nowacki (ur. 25 listopada 1913 w Łodzi, zm. 26 września 2011^[1]) – polski pedagog, twórca pedagogiki pracy w Polsce^[2]; profesor zwyczajny nauk humanistycznych^[3].

Życiorys

Ukończył studia Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1933–1937) broniąc pracę pt. Rozwój świadomości społecznej dziecka robotniczego Łodzi. Podczas studiów działał w Związku Młodzieży Polskiej „Zet” oraz odbył roczną służbę wojskową. Po studiach był asystentem w Katedrze Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także wykładowcą w Państwowym Pedagogium w Łodzi oraz był zaangażowany w działalność Instytutu Przemysłowo-Rzemieślniczego^[1].

Podczas II wojny światowej do 1941 przebywał w obozie pracy w Kumie(inne języki), gdzie pracował jako drwal i wozak. Po ataku III Rzeszy na ZSRR przedostał się do Krakowa gdzie działał w Związku Odrodzenia Rzeczypospolitej, z czasem wyjeżdżając na Kielecczyznę i działając jako organizator tajnego nauczania^[1].

Po II wojnie światowej przebywał w Lublinie. Po mianowaniu go na delegata PKWN do spraw oświaty powrócił do Łodzi, gdzie został naczelnikiem Wydziału Kształcenia Nauczycieli w Kuratorium w Łodzi, współtworzył Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Łodzi oraz był współorganizatorem Katedry Pedagogiki Uniwersytetu Łódzkiego i nauczał w Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego. W 1946 obronił doktorat w zakresie pedagogiki na Uniwersytecie Łódzkim, broniąc rozprawę pt. Samopoczucie dziecka przewlekle chorego. Od 1954 pracował w Instytucie Pedagogiki w Warszawie, gdzie zainicjował powstanie oraz został pierwszym dyrektorem^[1] (1972–1983) Instytutu Kształcenia Zawodowego^[2]. W 1957 otrzymał tytuł naukowy docenta, a w 1971 tytuł profesora zwyczajnego nauk humanistycznych^[1]. Od 2009 pracował na stanowisku profesora w Zakładzie Andragogiki na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie^[2].

Był członkiem Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk oraz Sekcji Nauk Rolniczych Towarzystwa Naukowego Warszawskiego^[3].

Życie prywatne

Jego pierwszą żoną była Maria z domu Majerek (zm. 1966), z którą miał syna Jacka oraz córkę Małgorzatę. Drugą jego żoną była z Kazimiera z domu Korabiowska, pracownica naukowa Zakładu Kształcenia Politechnicznego^[2].

Został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie^[1]^[4] (kw. 154 c, rz. 5, miejsce 5)^[4].

Działalność naukowa

Nowacki prowadził badania interdyscyplinarne, dotyczące dyscyplin takich jak: pedagogika, psychologia, dydaktyka i metodyka oraz historia wychowania i oświaty. Był autorem około 700 publikacji, w tym 40 prac autorskich, ponad 100 pozycji redakcyjnych oraz ponad 500 studiów i artykułów^[1]. Dzięki jego zaangażowaniu w 1972 pedagogikę pracy formalnie uznano za autonomiczną dyscyplinę naukową^[2]. Przedmiotem jego badań w zakresie pedagogiki pracy była praca ludzka, dostosowanie stanowiska pracy do człowieka, przystosowanie pracownika do warunków pracy. Był współtwórcą nowoczesnych standardów nauczania dotyczących zagadnień bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Był zaangażowany w działalność w propagowanie bezpieczeństwa i ergonomii pracy^[1].

Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
Medal Komisji Edukacji Narodowej^[2],
Doktor honoris causa Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego (2004)^[1],
Doktor Honoris Causa Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. M.P. Dragomanowa w Kijowe^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Tadeusz Wacław Nowacki [online], Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy [dostęp 2024-07-31] (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Grzegorz MarcinG.M. Sanecki Grzegorz MarcinG.M., Grzegorz MarcinG.M. Sanecki Grzegorz MarcinG.M., Profesor Tadeusz W. Nowacki (1911[!]–2011) – wybitny pedagog i humanista, „Zasoby Biblioteki Głównej UMCS”, 2014, ISSN 0239-4251 [dostęp 2024-07-31] .
↑ ^a ^b Prof. zw. dr Tadeusz Wacław Nowacki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-08-05] .
↑ ^a ^b Cmentarz Stare Powązki: JACEK NOWACKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-08-06] .
↑ NellaN. Nyczkalo NellaN., Profesor Tadeusz Wacław Nowicki jako uczony współczesnej i przyszłej pedagogiki, [w:] FranciszekF. Szlosek (red.), Badanie – dojrzewanie – rozwój (na drodze do doktoratu). 95-lecie urodzin Profesora Tadeusza Nowackiego, Instytut Pedagogiki Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie, Warszawa, Radom 2008 .

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Tadeusz Wacław Nowacki [online], Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy [dostęp 2024-07-31] (pol.).

[:1-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Grzegorz MarcinG.M. Sanecki Grzegorz MarcinG.M., Grzegorz MarcinG.M. Sanecki Grzegorz MarcinG.M., Profesor Tadeusz W. Nowacki (1911[!]–2011) – wybitny pedagog i humanista, „Zasoby Biblioteki Głównej UMCS”, 2014, ISSN 0239-4251 [dostęp 2024-07-31] .

[:3-3] Prof. zw. dr Tadeusz Wacław Nowacki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-08-05] .

[:2-4] Cmentarz Stare Powązki: JACEK NOWACKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-08-06] .

[5] NellaN. Nyczkalo NellaN., Profesor Tadeusz Wacław Nowicki jako uczony współczesnej i przyszłej pedagogiki, [w:] FranciszekF. Szlosek (red.), Badanie – dojrzewanie – rozwój (na drodze do doktoratu). 95-lecie urodzin Profesora Tadeusza Nowackiego, Instytut Pedagogiki Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie, Warszawa, Radom 2008 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]