Przejdź do zawartości

The Hertz Corporation

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hertz Corporation
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Siedziba

Estero

Data założenia

1918

Forma prawna

spółka publiczna

Dyrektor

John P Tague (CEO)[1]

Zatrudnienie

29 350[2]

Giełda

NYSE

Symbol akcji

HTZ

Położenie na mapie Florydy
Mapa konturowa Florydy, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Hertz Corporation”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Hertz Corporation”
Ziemia26°25′10,6″N 81°48′39,2″W/26,419611 -81,810889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

The Hertz Corporation, jednostka zależna Hertz Global Holdings Inc[3] – amerykańskie przedsiębiorstwo zajmujące się wynajmem samochodów, które działa w blisko 150 państwach na całym świecie[3]. Hertz jest największym amerykańskim przedsiębiorstwem w branży wypożyczania samochodów pod względem sprzedaży[4]. W maju 2013 roku ogłoszono, że Hertz przeniesie siedzibę główną do Estero, poza Fort Myers, w południowo-zachodniej części stanu Floryda[5][6].

W związku ze spadkiem przychodów w wyniku pandemii COVID-19, w maju 2020 spółka złożyła wniosek o rozpoczęcie postępowania upadłościowego[7].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Przedsiębiorstwo założone zostało w 1918 roku przez Waltera L. Jacobsa, który rozpoczął w Chicago działalność zajmującą się wynajmem pojazdów z tuzinem samochodów Ford Model T. W 1923 roku Jacobs sprzedał firmę Johnowi D. Hertzowi[8], który zmienił jej nazwę na Hertz Drive-Ur-Self System[9].

W 1926 roku Hertz sprzedał koncernowi General Motors pakiet kontrolny w Yellow Truck and Coach Manufacturing Company (włącznie z Hertz Drive-Ur-Self)[9], który w 1943 roku zakupił pozostałe udziały[10].

W 1953 roku z inicjatywy Hertza, należąca do niego The Omnibus Corporation, odkupiła od GM przedsiębiorstwo wynajmujące samochody[11]. W tym samym roku sprzedał on wszystkie udziały transportu publicznego The Omnibus Corporation, i 1954 roku zmienił nazwę na The Hertz Corporation[12]; w tym samym roku wprowadził ją na giełdę New York Stock Exchange[11].

The Hertz Corporation

[edytuj | edytuj kod]
Biuro Hertz w Livonii

W 1954 roku nowa korporacja kupiła Metropolitan Distributors, nowojorską firmą leasingową z ciężarówkami[13].

W 1967 roku The Hertz Corporation stała się całkowicie zależna od RCA, ale zarządzana była jako niezależna jednostka[13]. W 1985 roku, Hertz połączono z UAL Corporation[a]. Pod koniec grudnia 1987 roku Hertz został sprzedany przedsiębiorstwu Park Ridge Corporation, utworzone wówczas przez Ford Motor Company i część wyższego kierownictwa firmy Hertz, co miało na celu kupno firmy Hertz. W 1988 roku Volvo North America Corporation weszło w skład managementu Forda i Hertz, pełniąc rolę inwestora w Park Ridge Corporation[13].

W czerwcu 2005 roku Ford wydało notę, że Hertz będzie dostępny jako pierwsza oferta publiczna. We wrześniu 2005 roku ogłoszono, że miał być sprzedany przedsiębiorstwom typu private equity Clayton, Dubilier & Rice, The Carlyle Group i Merrill Lynch Global Private Equity za kwotę 15 mld USD (gotówka i przejęcie długu)[14]. Sprzedaż została zakończona w grudniu 2005 roku[15]. W listopadzie 2006 roku ta grupa inwestorów wprowadziła spółkę Hertz na giełdę[16].

Wcześniejsze logo Hertz (do 2009)

W styczniu 2010 roku Hertz ogłosiło przejęcie dilera samochodów używanych British Car Auctions (BCA) za nieujawnioną kwotę[17][18].

W listopadzie 2011 roku Hertz zaprezentował kioski ExpressRent, które zostały umieszczone w wielu miejscach. Była to pierwsza, na podobną skalę, sieć kiosków wynajmu samochodów w Stanach Zjednoczonych, która korzystała z wideorozmowy z pośredniczącym asystentem[19].

W styczniu 2014 roku opublikowany został raport, w którym stwierdzono, że udziały spółki Hertz skoczyły na wartości o 2,6% po informacji o nabyciu przez miliardera Carla Icahna 30–40 mln udziałów, co uważano wówczas za próbę wrogiego przejęcia. W odpowiedzi na raport o nabyciu udziałów przez Icahna, zarząd Hertz stwierdził podobno, że dla każdej bieżącej akcji opublikuje jedną uprzywilejowaną, co miało być odpowiedzią w formie tzw. „trującej pigułki”[20].

Z powodu pogorszenia się sytuacji finansowej w wyniku pandemii COVID-19 w maju 2020 spółka złożyła wniosek o rozpoczęcie postępowania upadłościowego[7].

Kierownictwo

[edytuj | edytuj kod]
Frissora w telewizji CNBC
  • Mark Frissora – w styczniu 2007 roku objął stanowisko dyrektora generalnego[b]; przed czwartym kwartałem 2014 roku Frissora został zwolniony; przed pracą w Hertz, w latach 1999–2006, pełnił on funkcję przewodniczącego i dyrektora generalnego w Tenneco[21].; w 2011 roku Frissora ogłosił, że powstanie wspólna strategia zrównoważonego rozwoju Hertz Living Journey[22]; został on nazwany jednym z najbardziej wpływowych kierowników 2012 roku, według czasopisma „Business Travel News”[23]
  • Elyse Douglas – od sierpnia do października 2007 roku pełniła funkcje dyrektora finansowego Hertz Global Holdings Inc., natomiast od października 2007 roku wiceprezesa[c]; kiedy została zatrudniona w Hertz, w lipcu 2006 roku, objęła stanowisko skarbnika (Treasurer) oraz wiceprzewodniczącego personelu[d], pełniąc obie funkcje do czerwca 2008 roku[24]; w 2012 roku Douglas została nominowana, przez redakcję czasopisma „CFO”, do (pierwszej) nagrody dla kobiet w finansach[25]; pod koniec 2013 roku zastąpiona została przez Thomasa Kennedy’ego[26]
  • Joseph F. Eckroth – w czerwcu 2007 roku został mianowany kierownikiem ds. informatyzacji[e], wtedy też został pierwszym wiceprezesem zarządu[f] działu obsługi klienta[27].; Eckroth nazwany został, przez redakcję czasopisma „Computerworld”, jednym ze 100 liderów branży IT 2013 roku[28].
  • Lois Boyd – zatrudniona została w Hertz w 2007 roku obejmując stanowisko pierwszego wiceprezesa zarządu[f]; od kwietnia 2011 roku wiceprezes[c] i prezes Hertz Equipment Rental Corporation; kiedy Hertz nabył, w kwietniu 2009 roku, upadłe przedsiębiorstwo Advantage, Boyd objęła kierownicze stanowisko w przejętej firmie[29].
  • Scott P. Sider – rozpoczął pracę w Hertz w 1983 roku; od maja 2008 do grudnia 2009 roku Sider pracował w The Hertz Corporation i Hertz Global Holdings, Inc. na stanowisku prezesa działu operacji prowadzonych poza terenem lotnisk; od grudnia 2009 roku pracował jako wiceprezes[c] i prezes działu wynajmu i leasingu aut na terenie obu Ameryk[30]
  • Michel Taride – od stycznia 2010 roku pełnił funkcję prezesa grupy Rent a Car International of Hertz Global Holdings Inc.; do marca 2015 roku był on odpowiedzialny za dział zajmujący się światową obsługą klienta[31].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ UAL Corporation to była nazwa lotniczego holdingu United Continental Holdings.
  2. ↑ dyrektor generalny – Chief Executive Office
  3. ↑ a b c wiceprezes – Executive Vice President
  4. ↑ wiceprzewodniczący personelu – Staff Vice President
  5. ↑ kierownik do spraw informatyzacji – Chief Information Officer
  6. ↑ a b pierwszy wiceprezes zarządu – Senior Vice President

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Hertz InvestorRoom – Executive Officers – John P. Tague. ir.hertz.com. [dostęp 2015-12-28]. (ang.).
  2. ↑ Hertz says over 4,000 jobs to go. news.bbc.co.uk, 2009-01-16. [dostęp 2010-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 stycznia 2016)]. (ang.).
  3. ↑ a b Hertz Global Holdings, Inc. Company Profile. Yahoo! Finance. [dostęp 2012-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 stycznia 2016)]. (ang.).
  4. ↑ Sharon Terlep, Brent Kendall. Hertz to Get Approval of Dollar-Thrifty Deal. „The Wall Street Journal”, s. B9, 15 listopada 2012. Dow Jones & Company. ISSN 0099-9660. OCLC 781541372. (ang.). 
  5. ↑ Hertz to bolster local construction, real-estate industries. winknews.com, 7 maja 2013. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 listopada 2014)]. (ang.).
  6. ↑ Dick Hogan: Hertz moving HQ from New Jersey to Florida. usatoday.com, 7 maja 2013. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  7. ↑ a b Chris Isidore: Hertz files for bankruptcy. cnn.com, 24 May, 2020. [dostęp 2020-06-14].
  8. ↑ Walter L. Jacobs, 88, Chicago native who in 1918 founded... – tribunedigital-chicagotribune. chicagotribune.com, 10 lutego 1985. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 marca 2016)]. (ang.).
  9. ↑ a b Hertz Прокат Автомобилей. hertz.ru. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 marca 2016)]. (ang.).
  10. ↑ Coachbult.com – General Motors Corporation. coachbuilt.com. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2016)]. (ang.).
  11. ↑ a b John McDonough, Karen Egolf: The Advertising Age Encyclopedia of Advertising. Routledge, 2015, s. 735. ISBN 978-1-135-94906-8. [dostęp 2016-03-11].
  12. ↑ History of our brand. hertzlease.pl. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 marca 2016)]. (ang.).
  13. ↑ a b c Legacy of Leadership | Rental Car Franchise | Hertz Rental Car Franchise Opportunity. hertzfranchiseopportunities.com. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 stycznia 2016)]. (ang.).
  14. ↑ Andrew Ross Sorkin: Private Investors to Buy Hertz for $15 Billion. nytimes.com, 9 września 2005. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 listopada 2014)]. (ang.).
  15. ↑ Eugene F. Brigham, Michael C. Ehrhardt: Financial Management: Theory & Practice. Cengage Learning, 2013, s. 26. ISBN 978-1-111-97220-2. [dostęp 2016-03-11].
  16. ↑ Associated Press: Hertz goes public; price is less than forecast. latimes.com, 16 listopada 2006. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 października 2015)]. (ang.).
  17. ↑ Hertz Car Hire– worldwide offers. economycarbooking.com. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 marca 2016)]. (ang.).
  18. ↑ Hertz acquires used car dealer. newstatesman.com, 11 stycznia 2010. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2016)]. (ang.).
  19. ↑ Stacy Collett: Hertz Improves Customer Experience With Friendlier Kiosks. cio.com, 12 października 2012. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2014)]. (ang.).
  20. ↑ Matthew Boesler: Report: Carl Icahn Is Loading Up On Hertz, And Shares Are Popping. businessinsider.com, 3 stycznia 2014. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  21. ↑ Mark P. Frissora: Executive Profile & Biography – Businessweek. bloomberg.com. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  22. ↑ Hertz Launches New Leg of Its Sustainability Journey. sustainablebusiness.com, 7 lutego 2012. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  23. ↑ Jay Boehmer: The 25 Most Influential Business Travel Executives Of 2012. businesstravelnews.com, 22 stycznia 2013. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  24. ↑ Elyse Douglas: Executive Profile & Biography – Businessweek. bloomberg.com. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  25. ↑ Hertz Executive Appears in Women in Finance Awards for CFO Magazine – Rental Operations – Auto Rental News. autorentalnews.com, 17 kwietnia 2012. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  26. ↑ Maxwell Murphy: Hertz Accounting Fix Keeps CFO in Financial No-Man’s Land – The CFO Report – WSJ. blogs.wsj.com, 15 maja 2015. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  27. ↑ Joseph F. Eckroth Jr.: Executive Profile & Biography – Businessweek. bloomberg.com. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  28. ↑ Class of 2013 Yearbook: The Honorees – Computerworld. computerworld.com. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  29. ↑ The Hertz Corporation: Lois Boyd Appointed Leader of Hertz Equipment Rental Corporation. marketwired.com, 26 kwietnia 2011. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  30. ↑ Scott P. Sider: Executive Profile & Biography – Businessweek. bloomberg.com. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
  31. ↑ Reuters.com: Taride, Michel. reuters.com. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-12)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Hertz_Corporation&oldid=75016651”